Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Hesekiel 12 Bible Online

Hesekiel 12 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Hesekiel 12

¹Un mie wort wada kloa, waut de HAR to sajen haud. De HAR säd:

²Menschensän, du wonst mank een stieekopjet Volkj. See haben Uagen, daut see kjikjen kunnen, oba see seenen nich; see haben Uaren, daut see hieren kunnen, oba see venämen nuscht. See sent een Volkj waut sikj selfst wadasprakjt.

³Oba du, Menschensän, pak diene Sachen toop aus wan du oppe Flucht wieescht. Doo dit ea daut diesta es, soo daut see aula seenen kjennen, daut du veloten deist, un aundatwäajes hanjeist. Veleicht venämen see daut, wan see uk een stieekopjet Volkj sent.

⁴Wan daut noch dach es, soo daut see daut seenen, saust du die diene Sachen toop paken. Pak dee soo toop aus see daut doonen, wan see veschlapt woaren. Un zeowes, soo daut aule daut seenen, moak die oppem Wajch, soo aus see daut doonen wan see veschlapt woaren.

⁵Grow een Loch derch de Mia, soo daut see daut aula seenen kjennen, waut du deist, un go ut de Staut rut derch daut Loch.

⁶Un, noch emma soo daut aule daut seenen, saust du dien Pak opp diene Schulren häwen, un wajchgonen wan daut aunfangt diesta to woaren. Du saust die waut äwa dien Jesecht hoolen, soo daut du nich daut Launt sitst, aus wan du sea beschämt best. Soo woa ekj die to een Tieekjen moaken fa de Israeliten, woo see de Staut woaren veloten motten.

⁷Ekj deed daut, waut de HAR mie säd. Ekj druach mien Jepak rut aus daut noch Dach wia, soo aus eena Jepak rut drajcht wan eena veschlapt woat. Un zeowes groof ekj met miene Henj een Loch enne Mia. Dan aus daut diesta wort, hoof ekj mie daut Pak oppe Schulren un jinkj wajch, soo daut see mie aula seenen kunnen.

⁸Un dän näakjsten zemorjes wort mie daut kloa, waut de HAR sajen wull. Hee säd:

⁹Menschensän, haben de Israeliten, dee soon stieekopjet Volkj sent, die nich jefroacht, wuarom du daut deist?

¹⁰Saj an: Dit es waut Gott de HAR sajcht: Waut hia profezeit es, rät von de hechste Leidasch en Jerusalem un aul de Israeliten, waut doa wonen.

¹¹Saj an: Ekj sie een Tieekjen fa junt. Soo aus ekj jedonen hab, soo woat an daut gonen. See woaren rutgonen motten. See woaren faustjenomen un veschlapt woaren.

¹²De hechsta Leida woat opp siene Schulren sien Jepak droagen, un see woaren een Loch enne Mia fa am kleiwen, wan daut diesta es, un hee woat doa rutgonen. Hee woat sikj schämen un sien Jesecht bedakjen, soo daut hee daut Launt nich seenen woat.

¹³Ekj woa mien Nat äwa am schmieten, soo daut hee en miene Schlenj jejräpen woat woaren. Un ekj woa am no Babel, en de Chaldäa äa Launt nämen. Oba hee woat daut Launt nich seenen un woat doa stoawen.

¹⁴Un ekj woa aul dee, dee rom am sent, de aunjestalde un de Soldoten, vestreien, soo aus wan dee met jieda Wint vepeesat sent, un ekj woa an met daut Schwieet joagen.

¹⁵Dan, wan ekj an mank de Velkja veschmäten hab, un en de Lenda vestreit hab, woaren see enseenen daut ekj de HAR sie.

¹⁶Oba ekj woa waut von an äwaloten un von daut Schwieet, de Hungaschnoot un de Krankheiten veschoonen. Dee woaren doa en daut framde Launt, wua see han komen, äare oppscheiselje Dinja bekjanen, un see woaren enseenen, daut ekj de HAR sie.

¹⁷Un mie wort wada kloa, waut de HAR to mie sajen wull. Hee säd:

¹⁸Menschensän, du saust tekjren wan du dien Broot atst, un flautren wan du dien Wota drinkjst, aus wan du groote Angst hast.

¹⁹Un saj de Lied em Launt: Dit es waut Gott de HAR sajcht wäajen dee waut en Jerusalem, en Israel, wonen: See woaren grootet beduaren haben, wan see äa Broot äten, un woaren sikj schia nich weeten, wan see äa Wota drinkjen. Daut Launt woat venicht woaren un ladich bliewen von aules waut doa es, wäajen aul de Jewault, waut de Enwona jeeeft haben.

²⁰De Städa wua nu väle wonen, woaren Schunt Klompes sennen, un daut Launt woat nich besorcht woaren. Un jie woaren enseenen, daut ekj de HAR sie.

²¹Un mie wort noch wada kloa, waut de HAR to sajen haud. Hee säd:

²²Menschensän, Waut es daut fa Räd mank de Menschen en Israel? See sajen: “Soo aus de Doag vegonen, soo vejeit waut jeprofezeit woat.”

²³Doawäajen saj an nu: Dit es waut Gott de HAR sajcht: Met dit Jeräd woa ekj een Enj moaken. See woaren daut en Israel nich mea brucken. Sajcht leewa: Soo aus de Dach vejeit, soo steit, waut jeprofezeit es.

²⁴Wiedahans saul junt en Israel nich wada soont väajehoolen woaren, waut kjeenen Grunt haft, un doa saul kjeen Woasajen sennen, waut junt bloos enne Uaren kjittelt.

²⁵Ekj sie de HAR, un ekj meen waut ekj saj, un daut woat soo romkomen un sikj nich lang vetrakjen. Nä, jie, dee jie soo stieekoppich sent, ekj woa junt waut sajen, un jie woaren selfst seenen, daut et soo romkjemt. Dit sajcht Gott de HAR.

²⁶Un mie wort wada kloa, waut de HAR to sajen haud. Hee säd to mie:

²⁷Menschensän, horch emol, de Israeliten sajen, daut waut du profezeien deist, woat noch lang dieren; hee rät von Dinja waut noch wiet auf sent.

²⁸Nu saj an: Dit es waut Gott de HAR sajcht: Daut von waut ekj räd, woat nich mea lang dieren. Daut waut ekj saj, woat soo romkomen, sajcht Gott de HAR.