Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Hesekiel 17 Bible Online

Hesekiel 17 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Hesekiel 17

¹Un mie wort noch wada kloa waut de HAR to sajen haud. Hee säd:

²Menschensän, laj de Israeliten dise Jeschicht väa, un lot see een bät äwa dee nodenkjen.

³Saj an: dit es waut Gott de HAR sajcht: Doa wia emol een groota Odla, dee lange stoakje Flichten haud. Däm siene Fadren leeten schmock un hauden veschiedne Kalieren. Dis Odla fluach no Libanon un socht sikj eenen Zeedaboom un kjrieech däm siene Spetz to hoolen.

⁴Hee bruak de Spetz, met daut waut niejewossen wia, auf, un neem dee no een Launt von Haundelsmana. Doa plaunt hee de Spetz en äare Haundels Staut en.

⁵Dan neem de Odla von daut Sotich von jan Launt un sad daut en goode Ieed, dicht bie een Wota, wua daut goot jewessat wia.

⁶Daut Sot kjiend un kjeem opp, un daut jeef eene breede Wienrank un nich sea huach. De Ranken strakjten sikj no däm Odla. Un de Plaunt warteld sikj doa en, un haud feine Ranken un Bläda.

⁷Oba doa wia noch een groota Odla met groote Flichten un väl Fadren, un de Rank langd met siene Wartlen no disen Odla, un strakjt siene Asta no däm. Hee wull haben daut de tweeda Odla am mea Wota jäwen sull aus daut Flekj wua hee jeplaunt wia.

⁸Oba hee wia je em ieeschten Faul aul en goode Ieed jesat, wua goot Wota wia. Hee haud goot kunt Asta un Wiendruwen haben un eene goode Wienrank sennen.

⁹Un dan saj: Dit es waut Gott de HAR sajcht: Woat dit goot utkomen? Woat hee nich siene Wartel utjeräten kjrieen, soo daut de Frucht vedoawen woat. Dee woat utdrieejen un daut Loof woat vewalkjen. Daut woat kjeene groote Krauft ooda väl Menschen brucken toom däm de Wartlen utrieten.

¹⁰Un wan dee uk enjewartelt es, woat daut waut jäwen? Soo schwind aus de Oostwint wudd äwa de niee Städ komen, woat dee vedrieejen.

¹¹Un mie wort noch wada kloa, waut de HAR to sajen haud. Hee säd:

¹²Saj to daut stieekopje Volkj: Weet jie nich, waut ekj met dit sajen well? Un saj: Horcht emol. Doa kjeem een babelonischa Kjennich no Jerusalem un neem däm Kjennich un siene aunjestalde faust un veschlapt dee no sien Launt, no Babel.

¹³Un dan neem hee eenen von däm Kjennich siene Säns un muak eenen Bunt met däm un muak am vespräakjen, daut hee am deenen wudd. Oba de bowaschte Menschen von em Launt veschlapt hee.

¹⁴Soo bleef daut Launt doljeschloagen un kunn sikj nich huach opphäwen. See sullen dän Bunt hoolen un dän Wajch bestonen bliewen.

¹⁵Oba see bleewen nich bie däm Bunt, un schekjten Mana no Ägipten, un wullen haben daut dee an Pieed un väl Soldoten schekjen sullen. Hieet sikj daut no een gooda Plon? Jleefst du, daut wan hee soont deed, wudd hee doamet wajchkomen? Wudd hee doamet wajchkomen wan hee dän Bunt veschmeet?

¹⁶Dit sajcht Gott de HAR gaunz kloa: En daut Launt von däm Kjennich, dee am aunjestalt haud, däm sien Vespräakjen hee nich hilt, un däm sien Bunt hee veschmeet, en däm sien Launt, dietlich jesajcht, en Babel, woat hee stoawen.

¹⁷Un de ägiptischa Kjennich met siene groote Armee un väl Mana woat en däm Kjrich nich waut halpen, wan Ieed woat jäajen de Stautswaunt oppjeschett un Torms jebut woaren fa de babelonische Armee. Dan woaren väle omjebrocht woaren.

¹⁸Wiels hee sien Vespräakjen veschmeet un sienen Bunt nich hilt, un wiels hee siene Haunt opp sien Wuat jeef un dan doch soo jehaundelt haft, woat hee nich doamet wajchkomen.

¹⁹Dit es waut Gott de HAR sajcht: Ekj sie mie gaunz kloa, daut ekj däm Kjennich von Juda doafäa trigjtolen woa, daut hee mien Vespräakjen veschmäten haft un mienen Bunt nich jehoolen haft.

²⁰Ekj woa mien Nat äwa am schmieten, soo daut hee en miene Schlenj faust jenomen woat woaren. Dan woa ekj am no Babel nämen un am doa ver daut Jerecht nämen, wiels hee mie nich tru jewast es.

²¹Un aul siene baste Soldoten woaren em Kjrich omjebrocht woaren, un wäa noch äwablift woat soo aus von däm Wint aulawäajen vespreet woaren. Dan woa jie enseenen daut ekj Gott de HAR sie.

²²Dit es waut Gott de HAR sajcht: Vonne Spetz von een Zeeda, vonne bowaschte Asta, woa ekj een Auflaja nämen un eene Städ fa daut finjen. Met een licht jreenet Blaut, von daut latste Jewaus, plaunt ekj huach oppem Boajch opp een aunjeseena Boajch disen wieekjeljen Boom.

²³Un en Israel, huach oppem Boajch, plaunt ekj dän, daut met Asta un Frucht, daut een rajcht schmocka Boom en daut Launt dan oppwaust. Un veschiedenste Väajel sent Tus en däm Boom; un de Asta jäwen Schauten fa aules waut flicht.

²⁴Oppe Stap woat jieda Boom daut dan seenen, daut ekj gaunz auleen HAR sie. Ekj schlo dan dän hechsten un häw jiedren kjlienen. Waut jreent, lot ekj vedrieejen, un waut drieech es, lot ekj jreenen. Un wan ekj aus HAR waut jesajcht hab to junt, woat daut secha soo romkomen.