Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Hesekiel 20 Bible Online

Hesekiel 20 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Hesekiel 20

¹Emol, aum 10. Dach von de 5. Moonat en daut 7. Joa daut Kjennich Jojakim faustjenomen wia, kjeemen eenje Leidasch von Israel no mie met Froagen von däm HARN. See saden sikj ver mie dol,

²un boolt wort mie kloa waut de HAR to sajen haud. Hee säd:

³Menschensän, räd to de israelitische Leidasch un saj an: Dit es waut Gott de HAR sajcht: Sent jie no mie jekomen met june Froagen? Ekj woa junt gaunz kloa sajen: Ekj woa mie nich loten von junt utfroagen, sajcht Gott de HAR.

⁴Best du reed an to sajen, Menschensän? Best du reed an to sajen, woo daut steit? Wies an de oppscheiselje Dinja, waut äare Elren jedonen haben.

⁵Saj an: Dit es waut Gott de HAR sajcht: Dan emol, aus ekj mie Israel aus mien Volkj wäld, jeef ekj Jakob siene Nokomen mien Vespräakjen. En Ägipten kjeem ekj no an un jeef an miene Haunt un säd: Ekj sie de HAR, jun Gott.

⁶Ekj jeef an don mien Wuat, daut ekj an ut Ägipten rutbrinjen wudd, un an no een Launt nämen, daut ekj fa an utjeläst haud. Daut wia een Launt wua de Honnich un de Malkj randen, een Launt daut schmocka aus aundre Lenda wia.

⁷Dan säd ekj an, daut een jiedra sull de oppscheiselje Dinja wajch schmieten, dee hee ver sikj hilt, un daut kjeena sikj met de ägiptische Jetta veläwen sull. Ekj sie de HAR, jun Gott.

⁸Oba see wieren onjehuarsom, un wullen nich no mie horchen. De Menschen schmeeten de oppscheiselje Bilda, dee see hauden, nich wajch, un see hieeden nich opp met sikj no de ägiptische Jetta to rechten. Dan docht ekj fa mie, ekj wudd an weeten loten woo veläajen ekj wia, un wudd mienen gaunzen Oaja äwa an komen loten noch doa en Ägipten.

⁹Oba ekj deed daut waut ekj must, om mienen Nomen nich ver de Velkja to vedoawen. Ekj wees an wäa ekj wia, aus ekj mien Volkj ut Ägipten rutbrocht.

¹⁰Un aus ekj an ut Ägipten rut jebrocht haud, un an bat enne Wiltnis jeleit haud,

¹¹jeef ekj an miene Jebooten un lieed an miene Jesazen, daut see dee hoolen sullen. Derch dee kaun een jiedra läwen.

¹²Ekj jeef an uk dän Sabat aus een Tieekjen tweschen mie un an, daut see mie jehieren, un daut ekj, de HAR, an heilich moak.

¹³Oba doa noch enne Wiltnis stalden de Israeliten sikj jäajen mie. See rechten sikj nich no miene Jebooten un hilden nich miene Jesazen, derch dee de Mensch, dee dee helt, läft. Un see muaken eene Schaund met miene Sabatdoag. Dan wull ekj an aul meist doa enne Wiltnis wiesen, woo veläajen ekj wia, un an gaunz un goa ombrinjen.

¹⁴Oba, ekj veschoond an wäajen mienen Nomen. Ekj wull mienen Nomen nich schwiensch moaken ver de Velkja ver dee ekj an rut jebrocht haud.

¹⁵Oba ekj säd an sea kloa, doa enne Wiltnis, daut ekj an nich wudd en daut Launt nenn brinjen, woont ekj fa an utjesocht haud, een Launt daut met Malkj un Honnich rand, un woont schmocka aus aundre Lenda es.

¹⁶Daut wia wiels see miene Jesazen veacht hauden, wiels see sikj nich no miene Jebooten jerecht hauden, un wiels see eene Schaund jemoakt hauden von miene Sabaten. See rechten sikj leewa no äare Jetta.

¹⁷Oba aus ekj mie an soo besach, veschoond ekj an doch un brocht an nich aula om. Ekj muak nich een Enj met an doa enne Wiltnis.

¹⁸Un doa enne Wiltnis säd ekj to äare Kjinja: Paust opp, daut jie junt nich no de Jebooten un Jesazen rechten, dee june Vodasch en Ägipten aunjenomen hauden. Jie wudden junt met äare Jetta veläwen.

¹⁹Ekj de HAR, sie jun Gott. Jie sellen soo läwen aus miene Jebooten sajen, un jie sellen miene Jesazen hoolen un jehuarsom sennen.

²⁰Un jie sellen miene Sabaten heilich hoolen, daut see een Tieekjen sent tweschen mie un junt, soo daut jie weeten, daut ekj de HAR, jun Gott sie.

²¹Oba de Kjinja wieren mie uk onjehuarsom. See rechten sikj nich no miene Jebooten, hilden sikj nich aun miene Jesazen, daut see dee utfieeden, wuaderch de Mensch läwen kaun. Un see muaken eene Schaund von miene Sabaten. Dan plond ekj an to wiesen woo veläajen ekj wia, un wull mienen gaunzen Oaja opp an komen loten, doa enne Wiltnis.

²²Oba wäajen mienen Nomen hilt ekj mie trigj. Ekj wull nich loten, daut mien Nomen toschaund jemoakt wort ver de Velkja, ver dee ekj an rut jebrocht haud.

²³Oba ekj leet an doa enne Wiltnis gaunz kloa weeten, daut ekj an wudd mank de Velkja vestreien un en veschiedne Lenda vespreeden,

²⁴wiels see sikj nich no miene Jebooten rechten un see miene Jesazen veschmeeten. See hauden eene Schaund jemoakt von miene Sabaten, un hauden sikj no de Jetta von äare Elren jerecht.

²⁵Un ekj jeef an uk Jebooten, dee nich goot fa an wieren, un fieed de Bedinjungen em Jesaz ut, dee an stroften un nich Läwen jeewen.

²⁶Ekj leet an sikj veläwen derch äare ieejne Opfa. Ekj leet an jieda ieeschtjebuarnet Kjint opfren, soo daut an daut emol schudren wudd, un see enseenen wudden, daut ekj de HAR sie, dee soont nich velangt.

²⁷Un nu Menschensän, räd to de Israeliten un saj an: Dit es waut Gott de HAR sajcht: Un aus wan daut nich jenuach wia, en waut june Elren mie ontru wieren, un mie miene Iea wajchneemen,

²⁸muaken see Opfa opp jieda huagen Humpel un unja jieda jreenen Boom, dän see bloos fungen, no däm daut ekj an en daut Launt jebrocht haud, woont ekj an doch kloa vesproaken haud, daut ekj an daut jäwen wudd. Doa brochten see mie Gowen, dee mie oajalich muaken, un doa muaken see een Weiruakopfa un doa gooten see äa Drinkjopfa ut.

²⁹Ekj säd dan to an: Waut es daut fa eene huage Opfastäd, wua jie han gonen? Doawäajen heet daut nu noch emma “Eene huage Opfastäd”.

³⁰Un doawäajen saust du de Israeliten nu sajen: Dit es waut Gott de HAR sajcht: Veläw jie junt nich krakjt soo aus june Vodasch daut deeden? Go jie nich krakjt soo aus dee no de oppscheiselje Jetta?

³¹Un bat opp dän vondoagschen Dach veläw jie junt, wiels jie noch emma no äare Jetta gonen, un opfren june Säns un Dajchta em Fia opp. Un meen jie dan wudd ekj no junt horchen, wan jie mie no waut froagen, jie Israeliten. Gott de HAR sajcht gaunz kloa: Ekj woa no kjeene von june Froagen horchen.

³²Un wan jie sajen, daut jie wellen soo sennen aus aundre Velkja en de veschiedne Lenda un Holt un Steen aunbäden, dan woa jie daut nienich foadich brinjen.

³³Gott de HAR sajcht gaunz kloa: Uk wan ekj eene stoakje Haunt un een Oarm, dee nich meed woat brucken mott, un uk wan ekj mienen Oaja frie mott ranen loten, woa ekj äwa junt rejieren.

³⁴Ekj woa junt von mank de Velkja rut leiden, un junt von en de Lenda wua jie vestreit sent toopsaumlen, met eene stoakje Haunt un eenen Oarm, dee nich meed woat, un met mienen Oaja, däm ekj frie woa ranen loten.

³⁵Un ekj woa junt doahan nämen, waut fa de Velkja eene Wiltnis es, un doa Jerecht äwa junt fieren. Daut woat dan unja vea Uagen häagonen,

³⁶soo aus ekj met june Vodasch en de Wiltnis bie Ägipten em Jerecht jinkj. Daut es woo ekj junt rechten woa, sajcht Gott de HAR.

³⁷Ekj woa junt unja dän Stock derchgonen loten, daut ekj krakjt weet wäa em Bunt es.

³⁸Ekj woa dee, woone sikj jäajen mie stalen un dee, woone jäajen mie sindjen, rutläsen von mank junt. Ekj woa an ut daut Launt rut brinjen, wua see nu bliewen, oba see woaren nich en daut Launt Israel nengonen, soo daut jie enseenen woaren, daut ekj de HAR sie.

³⁹Oba jie Israeliten, dit es waut Gott de HAR to junt sajcht: Got un deent jieda junen Aufgott, wiels jie nich jehorchen wellen. Oba jie sellen von nu aun nich mea Schaund opp mienen heiljen Nomen brinjen met daut waut jie aufjäwen un met june Jetta.

⁴⁰Dit es waut Gott de HAR sajcht: Opp mienen heiljen Boajch, opp dän huagen Boajch Israel, woaren aule Israeliten bat oppem latsten mie deenen. Doa woa ekj an wellich en daut Launt oppnämen, un doa woa ekj daut, waut jie aufjäwen, un june baste Gowen, daut waut jie heiljen, velangen.

⁴¹Ekj woa junt von mank de Velkja un von en de Lenda, wua jie vestreit sent, rutbrinjen, un junt wellich oppnämen, soo aus een scheenet Jeroch bie een Opfa, un woa mie en june Medd bewiesen aus dee wäa heilich es, soo daut aule Velkja daut seenen.

⁴²Un wan ekj junt en daut Launt Israel nenn brinj, daut Launt woont ekj june Vodasch kloa vesproaken hab, woa jie enseenen, daut ekj de HAR sie.

⁴³Doa woat junt daut groot woaren, woo orrein jie junt jemoakt haben met soo aus jie jeläft haben un met daut waut jie jedonen haben; un junt woaren aul de beese Dinja väl to groff sennen, daut jie dee jedonen haben.

⁴⁴Un wan ekj ieescht soo haundel, daut ekj de Iea von mienen heiljen Nomen biebehool, un nich doano aus jie schlajcht jeläft un jäajenaun jewast sent, Oo Israeliten, woa jie enseenen, daut ekj de HAR sie, sajcht Gott de HAR.