Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Hesekiel 21 Bible Online

Hesekiel 21 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Hesekiel 21

¹Un mie wort kloa, waut de HAR to sajen haud. Hee säd:

²Menschensän, kjikj emol no Teman un saj äwa däm Sieden un profezei äwa dän Woolt en daut Launt em Sieden.

³Saj to däm Woolt em Sieden: Horch emol no waut de HAR sajcht: Gott de HAR sajcht: Horch emol, ekj woa en die een Fia aunstekjen, daut aule Beem, de jreene un de drieeje, vebrennen woat. Kjeena woat daut Fia kjennen utmoaken un daut woat eenen jiedren en daut Siedlaunt un uk en daut Nuadlaunt veschrieejen.

⁴Dan woaren aule Menschen vestonen daut ekj, de HAR, daut aunjestekjt hab. Kjeena woat doa waut wäajen doonen kjennen.

⁵Un ekj säd: Oba HAR Gott, dee sajen aul eegol, daut an miene Jeschichten nuscht meenen.

⁶Un mie wort kloa, waut de HAR to sajen haud. Hee säd:

⁷Menschensän, drei die emol no Jerusalem opptoo un räd von de huage Opfastäden un profezei jäajen Israel.

⁸Saj to de Israeliten: Dit es waut de HAR sajcht: Ekj woa noch met junt veräakjnen. Ekj woa mien Schwieet ut de Scheed trakjen, un beides, de jerajchte un de ojjerajchte, von junt utroden.

⁹Soo daut ekj de jerajchte un de ojjerajchte utroden kaun, woat mien Schwieet opp aule Menschen, vom Sieden bat däm Nuaden, ut de Scheed komen.

¹⁰Un aule Menschen woaren weeten, daut ekj, de HAR, mien Schwieet ut de Scheed jetrocken hab. Un ekj woa daut doa nich wada trigj nennstoppen.

¹¹Un du, Menschensän, saust soo daut see die hieren un seenen, ver an jaumarieren. Du saust kromm gonen un bettalich stänen.

¹²Un wan see die froagen, wuarom du stänst, dan saust sajen: Wäajen eene Norecht, dee boolt komen woat. Wan dee kjemt, woaren aule Menschen vezoagen un aule Henj rauf henjen. Aulem woat de Moot veschorren, un eenem jiedren woaren de Kjneeen schwak sennen. Paust opp. Daut woat passieren un soo romkomen, sajcht Gott de HAR.

¹³Un mie wort kloa, waut de HAR to sajen haud. Hee säd:

¹⁴Menschensän, profezei un saj: Dit es waut de HAR sajcht: Daut Schwieet, daut Schwieet es jeschoapt un blank jeräwen.

¹⁵Daut es toom schlachten jeschoapt un jeräwen, daut et blitzen saul. Wäa kaun sikj noch freien? Mien Sän haft dän Stock un jieda Rot veacht.

¹⁶Daut Schwieet es wieda jejäft toom schieren, un dan toom enne Haunt jejräpen woaren. Daut es jeschoapt un jeräwen, soo daut et reed es fa däm, dee doamet schlonen woat.

¹⁷Schrie un hiel, Menschensän. Dit jeit äwa mien Volkj un äwa aule aunjestalde en Israel. Mien Volkj woat ver daut Schwieet jeschmäten woaren. Schlo die aun de Lenjen.

¹⁸Nu woat daut aufjeprooft jäwen. Woo woat junt daut gonen? Dis Stock woat junt belieren, sajcht Gott de HAR.

¹⁹Un du, Menschensän, profezei un klautsch diene Henj toop. Daut Schwieet woat een tweedet mol un een dreddet mol komen. Daut es een schlacht Schwieet, daut väle ombrinjt, wan daut rom junt romkomen woat.

²⁰Dan woa jie oppjäwen motten, un väle woaren omkomen. Ekj woa met daut Schwieet derch jieda Puat derchdrenjen, un woo kaun daut soo blitzen un soo schmiedich ombrinjen?

²¹Lot daut disen Wajch un janen Wajch schnieden; lot daut jiedatsmol waut trafen.

²²Un ekj woa miene Henj toopschlonen un mienen Oaja sikj utspälen loten. Daut saj ekj aus HAR.

²³Un mie wort wada kloa, waut de HAR to sajen haud. Hee säd:

²⁴Menschensän, moak twee Wäaj opp dee de Kjennich von Babel siene Armee komen kaun. De Wäaj sellen beid von daut selwje Launt komen, un doa wua sikj daut spoolt toom no dee twee Städa gonen, saul aunjeschloagen sennen, wua jiedra Wajch hanjeit.

²⁵Fa dän eenen saul daut sajen, daut dee no Raba von de Amonita jeit, un fa dän aundren, daut dee no Juda no Jerusalem jeit, dee soone groote Mieren haft.

²⁶De Kjennich von Babel woat doa stonen wua de beid Wäaj sikj spoolen, un woat no een Tieekjen von de Jetta froagen, wäajen woonen Wajch hee nämen saul. Hee woat Feilen veschedden, hee woat sienen Aufgott aunbäden, un hee woat de Läwa von een Opfatia unjasieekjen toom de Auntwuat kjrieen.

²⁷Un en siene rajchte Haunt kjricht hee daut Tieekjen, daut hee saul no Jerusalem gonen un doa de Stukskjneppels oppstalen, de Schlacht aunsajen un met daut Kaumf Jeschrech aunfangen. Hee saul de Stukskjneppels aum Hakj von de Staut saten, Ieed aun de Stautswaunt oppschedden un Torms buen.

²⁸An woat daut soo schienen, daut et nich een rechtjet Tieekjen es, wäajen dän Bunt, dän see sikj unjarenaunda vesproaken hauden. Oba hee woat an denkjen halpen aun de Schult, dee see begonen haben, un fa dee see woaren faust jenomen woaren.

²⁹Un doawäajen sajcht Gott de HAR: Wiels jie wada aun june Schult jedocht haben, un wiels jun Onjehuarsom äwadäl jekomen es, soo daut june Sind en aules waut jie doonen to seenen es, woa jie enjenomen woaren.

³⁰Un du, du onopprechtja un onheilja Leida von Israel, dien Dach es jekomen, un diene Strof woat dien Enj sennen.

³¹Gott de HAR sajcht: Nemm die diene Koppbinj auf un sat diene Kroon tosied. Nu woat nuscht soo bliewen aus daut wia. Häft daut opp, waut läach steit, un stalt daut rauf, waut huach steit.

³²Schunt, schunt, schunt es aules waut ekj loten woa, bat deejanja kjemt, wäm daut met rajcht jehieet. Däm woa ekj daut jäwen.

³³Un Menschensän, du saust profezeien un sajen: Dit es waut Gott de HAR äwa Amon un äaren Spott äwa Israel sajcht: Daut Schwieet, daut Schwieet es jetrocken toom schlachten; daut es jeräwen daut et ombrinjen un blitzen woat.

³⁴To de selwje Tiet, daut see faulsche Diedungen un Läajes äwa die wiedajäwen, kjemt de beesa, dee met daut Schwieet aun sien Hauls woat omjebrocht woaren. De Dach es jekomen, un daut latste Jerecht woat utjefieet.

³⁵Stäakj daut trigj enne Scheed nenn. Ekj woa die doa ver Jerecht holen, wua du jebuaren best, un en daut Launt, wua du oppjewossen best.

³⁶Ekj woa mienen Oaja äwa die uteewen, un daut Fia von miene Wutt äwa die flaumen loten. Ekj woa die äwajäwen aun ruchloose Menschen, waut em vedoawen jeeeft sent.

³⁷Du woascht aus Brenholt vebrent woaren, un dien Bloot woat enne Ieed trakjen; un kjeena woat sikj junt denkjen kjennen, wiels ekj, de HAR hab daut soo jesajcht.