Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Hesekiel 26 Bible Online

Hesekiel 26 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Hesekiel 26

¹Un dan en daut 11. Joa, aum 1. Dach von de 1. Moonat, wort mie kloa, waut de HAR to sajen haud. Hee säd:

²Menschensän, wiels Tierus sikj äwa Jerusalem freit un sajcht: “Nu es daut Puat von de Velkja venicht, un nu woa ekj schienen kjennen un rikj woaren, wiels Jerusalem enne Grunt jebrocht es.”

³Nu sajcht Gott de HAR: Horch emol, Tierus. Ekj well noch hia met die veräakjnen. Ekj brinj noch väle Lenda jäajen die, soo aus daut Mäa de Walen oppschmitt.

⁴Dee moaken äare Mieren to nuscht, un bräakjen äare Torms dol; ekj woa an aule loose Ieed wajchfäajen un bloos dän kolen Steengrunt loten,

⁵wua see de Feschnats hanspreeden, aus opp eene Insel oppem Mäa. Dit hab ekj junt jesajcht, saj ekj, ekj Gott, de HAR, un de Velkja woaren die bestälen.

⁶De Darpa wieda nenn woaren faulen met dän Kjrich dee doa kjemt, un see woaren seenen, waut daut meent, daut ekj de HAR sie.

⁷Dit es waut Gott de HAR sajcht: Horcht emol, ekj woa Nebukadnezar, däm Kjennich von Babel, Kjennich äwa Kjennichs, loten jäajen Tierus komen. Hee woat vom Nuaden komen met Pieed un Woages, met Ritta un een grootet Häa.

⁸Met daut Schwieet woat hee Darpa oppem Launt enne Grunt brinjen; Bie de Staut but hee Torms, un schett Ieed jäajen de Mia, un sien Schilt helt hee väa, daut du nuscht doonen kaust.

⁹Met Stukskjneppels veropp, brakjt hee diene Mia twei; un met Pikjen un Akjs brakjt hee diene Torms dol.

¹⁰Siene Pieed sent soo väl, wan dee ieescht opp die komen, woat äa Stoff die bedakjen. Daut Jetees von de Rittasch, un de Woages un Pieed woat diene Mieren veschedren wan see derch diene Puaten en de enjenomne Staut woaren foaren.

¹¹Un de Heefta vonne Pieed, woaren de Gaussen veklunjen, un sien Schwieet woat de Lied, onen Schomp aula schlonen. Un de Denkjmol von Steen, waut du jleichst, schmitt hee dol.

¹²See bestälen, waut Wieet haft, un vedoawen de Woa, woone du oppjelajcht hautst. June Mieren woaren dolbräakjen, june schmocke Hiesa brennen, un jun Steen un jun Holt un jun Mell woat em Mäa nenn jeschmäten woaren.

¹³Jun Jesank un de Leeda vestomm ekj bie junt; un daut Spell von de Hoapen woat nich mea to hieren sennen.

¹⁴Wan ekj dan ieescht derch sie, blift eene steenaje Grunt, wua see Feschnats rutlajen. Doa woat nienich noch wada waut oppjebut woaren, wiels ekj daut hia nu saj, sajcht de HAR, Gott de HAR.

¹⁵Dit es waut Gott de HAR to Tierus sajcht: Paust mau opp. Daut Launt aum Mäa woat zetren wan see hieren woo du felst, woo de velazte stänen un woo väl Doodes daut bie junt jeft

¹⁶Jieda Kjennich woat von sien Aumt raufstieen. Dee woaren sikj äare Kjennichskjleeda auflajen un äare bunte Mauntel auftrakjen. See woaren en Truakjleeda romgonen un opp de Ieed setten; dee woaren biem flautren bliewen, un sikj schudren äwa woo junt daut jegonen es.

¹⁷Dee woaren een Trualeet aunstemmen un von die sajen: Ach du groote Staut aum Mäa, soo wiet un breet bekaunt, woo es die daut jegonen? Oppem Mäa wieescht du doch soo jeschekjt, un Nobasch ferchten sikj fa junt.

¹⁸Daut Launt aum Mäa daut schudat sikj, de Inseln schleit daut, soo aus du enne Grunt jebrocht best worden.

¹⁹Dit es waut Gott de HAR sajcht: Wan ekj derch sie met die, woascht du en Ruinen ligjen, soo aus doa wua kjeene mea wont. Ekj woa eene groote Äwaschwamunk äwa die komen loten, daut du unja deepet Wota lichst.

²⁰Un ekj woa die raufsteeten en daut Loch, wua Lied von aundre Tieden sent. Du woascht unjare Ieed bliewen motten, mank Ruinen von sea lang trigj, bie dee waut doahan jegonen sent. Un du woascht kjeene Städ mea haben bie läwendje Menschen.

²¹Ekj woa een schrakjeljet Biespel un een Enj von junt moaken; un wäa noch no junt sieekjt, woat junt nich finjen, sajcht Gott de HAR.