Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Hesekiel 33 Bible Online

Hesekiel 33 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Hesekiel 33

¹Mie wort noch wada eemol kloa, waut de HAR to sajen haud. Hee säd:

²Menschensän, räd to de Menschen von dien Volkj un saj an: Stalt junt emol väa, daut ekj een Volkj en Jefoa von eene framde Armee brinj, un daut Volkj von daut Launt dan eenen Maun von mank an wält un moakt däm to äa Wajchta.

³Wan de Wajchta dan sitt, daut eene framde Armee äwa sien Launt aunkjemt, blost hee met de Posaun un woarnt siene Lied.

⁴Wan dan irjentwäa, dee de Woarnunk hieet, sikj nich woarnen lat, un de framde Armee kjemt un nemt am wajch, dan woat hee selfst de Schult droagen, fa waut am jeworden es.

⁵Dee haft de Posaun jehieet un sikj doch noch nich woarnen loten. Daut es wuarom hee selfst schuldich es, fa daut waut am jeworden es. Oba dee waut sikj woarnen lat, dee kaun sien Läwen raden.

⁶Wan oba de Wajchta sitt, daut de framde Armee kjemt, un nich de Posaun blost, un sien Volkj nich woarnt, dan wan de Fient kjemt un doa wäa bie omkjemt, woat de Wajchta schuldich sennen fa dän Doot, wan de Mensch uk fa siene Sinden wajchjenomen woat.

⁷Un Menschensän, ekj hab die nu aunjestalt aus Wajchta äwa Israel. Wan du hieescht waut ekj saj, dan saust du daut en mienen Nomen wieda jäwen un an woarnen.

⁸Wan ekj nu wäajen eenen beesen Mensch saj, daut hee woat omkomen, un du sajchst am daut nich un woarnst am nich wäajen sien beeset Läwen, dan woat dee beesa Mensch fa siene Sind stoawen, oba du woascht schuldich sennen fa sien Doot.

⁹Oba wan du eenen beesen Mensch woarnst wäajen sien Läwen, daut hee sikj endren saul, un hee endat sikj oba nich, dan woat hee fa siene Sinden stoawen, oba du hast dien Läwen veschoont.

¹⁰Un Menschensän, saj nu to de Israeliten: Jie sajen emma: Onse Sinden un waut wie veschulcht haben, licht soo schwoa opp ons, daut wie doarunja vegonen. Woo kjenn wie dan noch läwen?

¹¹Un saj to an: Gott de HAR sajcht gaunz kloa: Doa es nuscht waut mie doaraun jefelt, wan een Mensch en siene Sinden stoaft. Waut mie jefelt es, wan een Sinda met siene Sind opphieet, un läft. Ekj fodda junt Israeliten opp, daut jie met june beese Wäaj opphieren. Wuarom well jie stoawen?

¹²Menschensän, saj nu to diene Lied: Wan een gooda Mensch waut orrajchtet deit, dan woat daut goode, waut hee jedonen haft, am nich halpen; un wan een schlajchta Mensch sien schlajchtet Läwen oppjeft, dan woaren am siene Sinden nich tofaul brinjen. Een gooda Mensch kaun sien Läwen nich raden, wan hee waut orrajchtet deit.

¹³Wan ekj to dän gooden Mensch saj daut hee läwen woat, un hee sikj dan opp siene goode Woakjen velat, daut hee woat seelich sennen un deit dan schlajchte Dinja, dan woat aul daut goode, waut hee jedonen haft, to nuscht talen, un hee woat stoawen fa daut schlajchte waut hee jedonen haft.

¹⁴Un wan ekj to eenen Sinda saj, daut hee stoawen woat, un hee moakt sikj opp un hieet opp met de Sinden dee hee deed, un deit waut rajcht un goot es,

¹⁵dee woat Läwen. Wan de Sinda daut Jebirjde trigj jeft, un waut hee jestolen haft trigj jeft, un sikj aun de Ordnungen helt, dee Läwen jäwen, un deit nich schlajchtet, dee woat nich stoawen.

¹⁶Aul de Sinden, dee hee begonen haft, woaren am nich nojedroacht woaren, wiels hee nu daut jedonen haft, waut goot un rajcht es. Doafäa woat hee läwen.

¹⁷Oba june Menschen sajen: “De HAR haundelt nich rajcht,” wan see selfst nich rajcht haundlen.

¹⁸Wan een jerajchta Mensch opphieet met daut jerajchte Läwen, un daut orrajchte deit, woat hee doafäa stoawen.

¹⁹Un wan een Sinda sikj oppmoakt von siene Sinden, un deit waut goot un rajcht es, saul hee doafäa läwen.

²⁰Oba jie bliewen doaropp stonen un sajen: “De HAR haundelt nich rajcht.” Jie Israeliten, ekj haundel doch met eenen jiedren von junt krakjt doano aus jie jehaundelt haben.

²¹Dan en daut 11. Joa aus wie en Babel faustjenomen wieren, daut wia aun dän 5. Dach von de 10. Moonat, kjeem eena no mie, dee von Jerusalem wajchjerant wia. Un dee säd mie, daut de Staut enjenomen wia.

²²Un dän Owent ea de Maun von Jerusalem no mie kjeem, wia däm HARN siene Krauft en mie jekomen, un haud daut soo jemoakt, daut ekj wada räden kunn. Un zemorjes aus de Maun no mie kjeem, brukt ekj nich stomm bliewen un kunn jrodsoo räden.

²³Un mie wort wada kloa, waut de HAR to sajen haud. Hee säd:

²⁴Menschensän, dee waut noch en dee vedorwne Städen en Israel sent, dee sajen: Abraham wia mau eena aus am daut Launt jejäft wort, un nu sent wie väle, un soo jehieet ons daut rechtich.

²⁵Doawäajen saj to an: Dit es waut Gott de HAR sajcht: Jie haben Fleesch jejäten wua noch daut Bloot bennen es, un jie haben Jetta aunjebät un Menschen omjebrocht, un dan jleew jie daut Launt saul noch junt sennen?

²⁶Jie veloten junt opp jun Schwieet un jie doonen oppscheiselje Dinja. Eena drift Schaund met däm näakjsten siene Fru, un dan well jie noch daut Launt behoolen?

²⁷Dan saj an nu: Dit es waut Gott de HAR sajcht: Dit saj ekj gaunz kloa: Dee waut en de vedorwne Städen wonen, woaren von daut Schwieet omkomen, un dee waut oppe Stapen sent, woa ekj loten von wille Tieren vefräten woaren, un dee waut en de vesechade Städa un en de Heelen wonen, dee woaren aun Krankheiten stoawen.

²⁸Ekj woa daut Launt vedoawen un ladich ligjen loten; ekj woa met daut vetruen, waut see en sikj selfst hauden, un met äare Macht een Enj moaken. Ekj woa de israelitische Boaj soo vedoawen loten, daut kjeena doa woat derch reisen.

²⁹Un wan ekj daut Launt gaunz enne Grunt jebrocht hab, wäajen de oppscheiselje Dinja dee see deeden, dan woaren see daut enseenen, daut ekj de HAR sie.

³⁰Menschensän, de Israeliten räden von die äwarem Tun un bie de Däaren aun äare Hiesa, un sajen eena toom aundren: Komt, well wie horchen, waut daut fa Norecht es, dee vom HARN kjemt.

³¹Un see woaren no die komen, wan see aus Volkj toopkomen, un woaren ver die setten aus mien Volkj un woaren horchen no waut du sajchst, oba see woaren nich doano läwen. See räden feine leeftolje Wieed, oba hinjen en äare Jedanken sent see hinjaraun no rikj woaren.

³²Du best fa an soo aus eena, dee eene scheene Stemm haft un goot spälen kaun, un Leeda von eenem siene leefste sinjt. See horchen no diene Wieed, oba see läwen doa nich no.

³³Oba wan daut ieescht soo romkomen woat von waut du rätst, un daut woat gaunz secha komen, dan woaren see enseenen, daut doa een Profeet mank an jewast es.