Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Hesekiel 37 Bible Online

Hesekiel 37 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Hesekiel 37

¹Ekj feeld de Krauft vom HARN opp mie komen, un hee brocht mie derch däm HARN sien Jeist rut, un stald mie medden en een flaket Tol. Un aulawäajen en daut Tol lagen Knoakes.

²Un hee wees mie doa aulawäajen rom, un doa wieren sea väl Knoakes en daut Tol, un dee wieren gaunz drieech.

³Un hee säd to mie: Horch emol, Menschensän. Kjennen dise Knoakes noch wada läwen? Un ekj säd: HAR Gott, daut weetst bloos du.

⁴Un hee säd to mie: Profezei emol to dise Knoakes un saj to an: Jie vedrieejde Knoakes, horcht no waut de HAR junt sajcht.

⁵Dit es waut Gott de HAR to dise Knoakes sajcht: Horcht emol, ekj woa wada dän Odem en junt nenbrinjen, daut jie wada woaren läwendich sennen.

⁶Ekj woa Sänen aun junt naun moaken, un Fleesch loten opp junt waussen. Ekj woa junt met Hut betrakjen un junt dän Odem jäwen, soo daut jie läwen woaren. Un jie woaren weeten, daut ekj de HAR sie.

⁷Un ekj räd, soo aus mie daut oppjejäft wia. Un weetst, dan hieed ekj waut, un daut klaupad rajcht soo aus de Knoakes, eena aum aundren, toopkjeemen.

⁸Un aus ekj doa soo kjikjt, sach ekj daut doa Sänen un Fleesch aun dee naun kjeemen, un daut dee met Hut betrocken worden. Doa wia oba noch kjeen Odem en an.

⁹Un hee säd to mie: Räd to däm Odem. Räd, du Menschensän, un saj to däm Odem: Dit es waut Gott de HAR sajcht: Odem, komm häa von de vea Wind, un pust opp dise Doodes, soo daut see wada läwendich sent.

¹⁰Un ekj räd, soo aus hee mie väasäd. Un dan kjeem de Odem opp an, un see kjrieejen wada Läwen, un see stunden opp. Doa wia eene groote Häad Menschen.

¹¹Un hee säd to mie: Horch emol, Menschensän. Daut gaunze Volkj Israel es soo aus dise Knoakes. See sajen: Onse Knoakes sent vedrieecht. Onse Hopninj es wajch. Doa es nuscht fa ons jebläwen.

¹²Un doawäajen, räd to an un saj: Dit es waut Gott de HAR sajcht: Horcht emol. Ekj woa june Jräwa opmoaken un woa junt, dee jie mien Volkj sent, ut de Jräwa ruthäwen, un junt en daut Launt Israel nenbrinjen.

¹³Wan ekj june Jräwa opmoak, un junt, dee jie mien Volkj sent, ut june Jräwa rut hol, woa jie weeten, daut ekj de HAR sie.

¹⁴Un ekj woa junt mienen Odem jäwen, soo daut jie wada läwen woaren, un ekj woa junt en jun Launt tus moaken. Un jie woaren weeten, daut dee wäa daut jesajcht un jedonen haft, de HAR es.

¹⁵Un mie wort kloa, waut de HAR to sajen haud. Hee säd:

¹⁶Menschensän, nemm die een Stekj Holt, un schriew dise Wieed doa nopp: “Fa Juda, un de Israeliten, dee sikj doatoo talen.” Un dan nemm noch een Stekj, un schriew opp daut: “Fa Josef, daut es Efraim, un aul de Israeliten, dee sikj doatoo talen.”

¹⁷Brinj de twee Enja toop en diene Haunt, soo daut et no een Stock lat.

¹⁸Un wan de Lied die dan sajen, du saust an sajen waut dit meent,

¹⁹dan saj: Dit es waut Gott de HAR sajcht: Horcht emol. Ekj woa dän Stock fa Josef, daut es Efraim, met dee toop waut sikj doatoo talen, opp dän Stock fa Juda saten un de Enja en miene Haunt hoolen daut et een Stock es.

²⁰Un du saust ver an de Stakja, opp dee du jeschräwen hast, enne Haunt hoolen,

²¹un to an sajen: Dit es waut Gott de HAR sajcht: Horcht emol. Ekj woa de Israeliten von mank de Velkja nämen, wua see hanjegonen sent, un woa an von aulawäajen saumlen un wada trigj en äa Launt brinjen.

²²Un ekj woa een Volkj von an moaken, daut see en daut Launt enne israelitische Boaj wonen. Un see woaren aulatoop eenen Kjennich haben un woaren nich mea twee Velkja sennen un nich mea en twee Kjennichrikjs vedeelt sennen.

²³Un see woaren nich mea Schaund opp sikj brinjen met äare Jetta un oppscheiselje Bilda un aul äare Sinden. Ekj woa an raden von aul de Errwäaj no dee see trigjegonen sent, un woa an rein moaken doavon, un see woaren mien Volkj sennen, un ekj woa äa Gott sennen.

²⁴Un David, dee mie deent, woat äa Kjennich sennen un de eensja Hoad fa an aula. Un see woaren no miene Väaschreften läwen un miene Jebooten hoolen un doano läwen.

²⁵Un see woaren wada en daut Launt wonen woont ekj Jakob, dee mie deent, jejäft hab. See woaren doa met Kjinja un Grootkjinja opp emma wonen, un de Leida woat emma eena von de Nokomen, von David, dee mie deend, sennen.

²⁶Un ekj woa eenen Frädensbunt met an moaken, un dis Bunt woat opp emma hoolen. Un ekj woa no an oppaussen, un an een grootet Volkj moaken. Ekj woa mien Heilichtum opp emma mank an saten,

²⁷un mank an wonen; un ekj woa äa Gott sennen, un see woaren mien Volkj sennen.

²⁸Un wan mien Heilichtum opp emma bie an es, woaren de Velkja seenen daut ekj, de HAR, deejanja sie wäa Israel heilich moakt.