Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Joel 2 Bible Online

Joel 2 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Joel 2

¹Blost de Trompeet en Zion, woarnt dee opp mienen heiljen Boajch; Aule Menschen em Launt sellen sikj enjsten, wiels däm HARN sien Dach kjemt. Dee es gaunz dicht bie.

²Dee Dach es diesta un schwierich, met väl Wolkjen un dikjen Näwel. Soo aus daut met eemol äwa de Boaj dach woat, soo kjemt een grootet un stoakjet Volkj, soont aus wie noch nienich jeseenen haben un en aule Tieden nich wada komen woat.

³Ver an jeit een Fia, daut väl vedoaft, un hinja an brent daut noch lang; ver an lat daut Launt nom Goaden Eden, un hinja an lat daut no onbewonde Wiltnis. Kjeena kjemt von an wajch.

⁴Dee lat daut no Pieed, un dee ranen aus welje Pieed.

⁵Dee komen äwa de Boaj jefloagen, aus Kjrichswoages ooda aus een Stoppelfia. Dee sent soo aus eene stoakje Armee, waut em Kjrich nenn iewat.

⁶De Velkja schudat daut fa an, un äare Jesechta trakjen gaunz auf.

⁷Dee ranen soo aus stoakje Mana, un klautren opp de Mieren nopp aus Soldoten; dee gonen jlikj no väaren wajch, un gonen nuscht ut dän Stich.

⁸Dee moarachten no väaren wajch, onen dän aundren em Stich to komen; eena kaun dee met nuscht opphoolen, wua dee nich derch ooda äwa kjennen.

⁹Dee gonen äwa de Stauts Mia, un komen en aule Hiesa nenn; dee krupen en de Fenstren nenn, aus een jewanda Vebräakja.

¹⁰De Ieed scheddat fa an, un de Loft zettat; de Sonn un Mon veschwinjen, un de Stierns vestäakjen sikj.

¹¹De HAR lat siene Stemm ver de Soldoten rumlen; de Armee es sea groot un stoakj un woat sienen Wellen utfieren. Däm HARN sien Dach es waut grootet un sea toom enjsten. Wäa woat dän bloos derchstonen?

¹²Nu kjenn jie noch trigjkomen, sajcht de HAR. Jäft mie jun gaunzet Hoat. Hielt un lot junt june Sind leet sennen, un fangt aun to fausten.

¹³Komt met een jebroaknet Hoat, un nich met een verätnet Kjleet. Komt trigj no däm HARN, junen Gott; hee es jenstich un jnädich. Hee es jeduldich un truhoatich leeftolich; hee hieet leicht opp met strofen.

¹⁴Wäa weet auf am daut nich wada woat schod sennen, un hee junt säajnen woat met Jeträajd un jenuach Wien fa een Opfa fa däm HARN junen Gott.

¹⁵Blost de Trompeet en Zion; stalt een heiljet fausten aun, un roopt de Jemeent toop.

¹⁶Lot de Lied sikj vesaumlen; lot see sikj reed moaken toom ver däm HARN komen. Brinjt aul de Leidasch toop, brinjt soogoa Kjinja un Schootbäbes; sajcht de junkbefriede Lied, daut see ut äare Stow komen.

¹⁷Lot de Priestasch, däm HARN siene Deena, tweschen däm Engank un däm Aultoa hielen un sajen: HAR, erboarm die äwa dien Volkj. Lot dee waut diene sent nich en Schaund jeroden; lot de Velkja nich äwa ons spotten un sajen: Wua es äa Gott?

¹⁸Un dan woat de HAR sikj wäajen sien Launt reflen, un sikj äwa sien Volkj bemieejen.

¹⁹Hee woat sien Volkj sajen: Kjikjt emol, ekj woa junt väl Jeträajd, Wien un Eelj jäwen, un jie woaren jenuach haben. Ekj woa daut nich mea tooloten, daut jie mank de Velkja vespott woaren.

²⁰Ekj woa dee vom Nuaden wiet wajch joagen, en een drieejet un vekomnet Launt nenn; sien väaschtet Enj woat en daut oostne Mäa un sien latstet Enj en daut wastne Mäa gonen. Dee woat vefulen un stinkjen, wäajen aules waut dee jedonen haft.

²¹Hab nich angst, du scheenet Launt, frei die un lot die daut scheen gonen; de HAR kaun grootet doonen.

²²Habt nich angst, jie Tieren oppe Stap, de Weid opp daut opne Launt woat jreen woaren; de Beem woaren Frucht droagen, un de Fiejenbeem un Wienranken woaren goot droagen.

²³Freit junt, jie Zionskjinja, un preist däm HARN, junen Gott. Hee jeft junt dän scheenen Räajen; hee jeft dän tiedjen un uk dän loten Räajen soo aus verhäa.

²⁴De Draschfluaren woaren voll Jeträajd sennen, un de Wien un Eelj Jefässa woaren äwaranen.

²⁵Jie woaren nu daut kjrieen, waut jie en dee Joaren nich kjrieejen, aus de Graushoppa, de Rupen, un de Warm aules oppfreeten. Daut wia miene Armee, dee ekj mank junt schekjt.

²⁶Jie woaren äten un uk saut woaren; jie woaren däm HARN, junen Gott preisen, dee junt opp Wundawäaj jefieet haft. Mien Volkj saul sikj nienich wada soo schämen brucken.

²⁷Un jie woaren weeten, daut ekj en Israel medden mank sie; daut ekj de HAR jun Gott sie, un daut doa kjeen aundra es. Un mien Volkj saul sikj nich wada schämen brucken.