Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Nahum 2 Bible Online

Nahum 2 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Nahum 2

¹Kjikjt emol, oppe Boaj kjemt eena met eene goode Norecht von Fräd. Fieet june Heljedoag, jie Juden, un hoolt waut jie vesproaken haben. De beesa saul nienich wada jäajen junt komen; dee es gaunz to nuscht jeworden.

²Doa woat eena jäajen die komen, Ninive, dee die enne Grunt brinjen woat. Stal diene Mana opp äare Städen. Paus no dän Wajch opp. Stiepa die. Moak die met aules reed waut du kaust.

³De HAR woat Juda un Israel wada loten waut von sikj denkjen. De Fient haft an aufjeschalt un aule Asta vedorwen.

⁴De Soldoten, dee jäajen Ninive gonen, haben jieda een roodet Schilt, un sent uk aula root aunjetrocken. De Kjrichswoages stonen enne Rieej, un blenkjren aus nie. De Pieed traumplen.

⁵De Kjrichswoages foaren delenjd de Gaussen, eemol hiahan un eemol dort han. De Woages dachen aus Flaumen; un soo aus de Blitz, sent see eemol hia un eemol doa.

⁶Äare Leidasch woaren aunjekroacht. See moarachten opp un ranen met daut Dakschilt bat de Mia.

⁷Dan moaken see dän Daum biem Riefa op, un de Menschen em Paulaust weeten nich wua see han sellen.

⁸De Kjennichsche woat faustjenomen un wajchjeleit, un äare Deena bejaumren sikj. See hielen aus de Duwen, un schlonen sikj oppe Brost.

⁹Ninive es aus een volla Riefa, dee bloos no väaren wajch rant. Dee schrieen noch: “Hool stell, hool stell”, oba kjeena dreit sikj om.

¹⁰Nu nämt äa Selwa un Golt; hia es kjeen Enj von schmocket un väl wieetvolle Sachen.

¹¹Hia es aules vedorwen, vebroaken, un bestreept. Kjeena haft noch Moot; de Kjneeen droagen nuscht mea. An flautren de Been; em Jesecht sent see gaunz blaus.

¹²Ninive wia däm Leiw siene Städ, un de Heel fa de junge Leiws, wua däm Leiw siene Famielje romrand, un kjeena sikj woagd dee to veschechren.

¹³De Leiw reet jenuach Stekja auf fa siene kjliene, un schlacht jenuach fa dän Poatna. Hee felt siene Heelen opp met jeschlachtet, un sien Nast met daut, waut hee veräten haft.

¹⁴Kjikj emol. Ekj woa met die vehaundlen, sajcht de HAR, dee aules rejieet; ekj woa diene Woages en Ruak vebrennen. Un ekj woa de junge Leiws met daut Schwieet ombrinjen; ekj woa een Enj moaken met dien stälen. De Stemmen von dee waut diene Norecht druagen, woaren nich mea to hieren sennen.