Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Habakuk 1 Bible Online

Habakuk 1 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Habakuk 1

¹Dit es de Norecht von Gott dee däm Profeet Habakuk jewäsen wort.

²HAR, woo lang saul ekj roopen no diene Help, un du horchst doa nich no? Woo lang saul ekj schrieen, “De Jewault haft de äwahaunt!” un du kjemst nich halpen?

³Wuarom moakst du mie oppmoakjsom opp daut waut orrajcht es, un du kjikjst daut too? Ver eenem woat doljebroaken un Jewault jebrukt; Menschen zanken un strieden sikj.

⁴Daut Jesaz woat soo jemoakt, daut et nich enfoten kaun, un de Mensch woat nich ver Jerecht jebrocht. De gottloosa nemt sikj daut rajcht von däm jerajchten, un daut Jerecht es gaunz vedreit.

⁵Kjikjt emol no de Velkja. Jie woaren junt wundren motten. Ekj woa en june Tiet waut doonen, waut jie knaup jleewen wudden wan junt daut jesajcht wort.

⁶Horcht emol, ekj woa de Chaldäa oppwakjen, daut Volkj waut soo groff un soo haustich waut doonen kaun. Dee gonen irjent wua han oppe Ieed un nämen de Städa en, dee an nich jehieeden.

⁷Dee sent grausom un schrakjlich. Dee velangen un bedwinjen krakjt waut an jankat.

⁸Äare Pieed ranen stoakja aus de Tiegasch, un an es dolla to ferchten aus de Wulf aum Owent. Äare Pieed traumplen un de Rittasch komen von wiet jefloagen, soo aus een Odla no daut, waut hee fräten well.

⁹Dee sent aula ut no Jewault driewen. Aus een Storm rosen dee no väaren wajch; see nämen Menschen faust soo aus eena Saunt oppropen wudd.

¹⁰See spotten äwa Kjennichs, un lachen äwa de Volkjsleida. Jieda Schutz, waut Menschen sikj oppbuen, moakt an Spos. See schedden Ieed jäajen de Stauts Mia un nämen de Städa runtom en.

¹¹Un dan foaren see wieda soo aus de Wint, eendoont woo schuldich see sent, un moaken eenen Gott von äare ieejne Krauft.

¹²Oba du, HAR, mien Gott, mien Heilja, dee du von Eewichkjeit häa best, lot ons nich omkomen. Muchten see, HAR, ons bloos strofen, un lot an ons bloos een wesset toosaten, dee du ons Schutz best.

¹³Diene Uagen sent too rein, daut du beeset oppe Lenjd aunseenen kaust. Woo kaust du dit lieden tochloten? Wuarom kjikjst du too, wan orrajcht jedonen woat, un blifst stell wan de gottloose de jerajchte utnutzen?

¹⁴Du latst de Menschen aus de Fesch em Mäa sennen, un soo aus de Warm, dee kjeenen Harn haben.

¹⁵De Fient hoakt aules en de Angel opp, un soo nemt hee sikj daut; hee jript daut em Nat un helt daut met Strenj. Daut joakelt an, un see freien sikj.

¹⁶Doawäajen moaken see een Opfa fa äa Nat, un brennen Weiruak fa äare Strenj. Dise haben an een groosoatjet Läwen jejäft, un see äten sea rikjlich.

¹⁷Woat hee opp emma von sien Nat läwen kjennen un Velkja ombrinjen onen Schomp?