Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Zefanja 2 Bible Online

Zefanja 2 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Zefanja 2

¹Du Volkj, daut kjeene Schaund weet, komm häa un vesaumel die,

²ea jie aus Sprie ver däm Wint wajchjeblost woaren. Komt ea de HAR met sienen grooten Oaja opp junt kjemt, ooda de Dach von däm HARN sien Jerecht kjemt.

³Sieekjt aula däm HARN, jie, dee nich huach aunjeseenen sent, dee jie junt aun siene Jebooten hoolen. Bemieecht junt jerajcht to sennen; un siet deemootich. Veleicht kjenn jie junt Schutz finjen aun däm Dach, wan däm HARN sien Oaja väakjemt.

⁴Gaza woat ladich sennen, un Aschkelon woat enne Grunt jebrocht woaren. Aschdod woat medden em Dach utjeriemt woaren, un Ekron woat ut siene Städ jeräten woaren.

⁵Woo schlemm woat daut doch fa de Kreeta, daut Volkj aum Mäa, sennen. Du, Kanaan, wua de Filista wonen, däm HARN sien Wuat es jäajen junt: Ekj woa junt soo ombrinjen, daut doa kjeena mea wonen woat.

⁶En daut Launt nom Mäa opptoo woaren dan Hoadskoten stonen un Schophocks sennen.

⁷Daut Launt aum Mäa woat dee jehieren, dee von Juda äwajebläwen sent, soo daut see doa äare Häaden weiden kjennen, un to Nacht woaren see sikj en de Hiesa en Aschkelon dolajen. De HAR äa Gott woat om an bedocht sennen, un woat an trigjbrinjen von doa wua see veschlapt wieren.

⁸Ekj hab jehieet woo Moab trozt, un woo Amon lastat; woo see mien Volkj jetrozt haben un äa Launt jedreift haben.

⁹Soo secha aus ekj läw, sajcht de HAR, de Gott en Israel, dee aules rejieet, Moab woat nu soo aus Sodom, un de Amonita soo aus Gomorra woaren. Daut woat een Krutflekj un een Soltloch sennen, eene eewje Wiltnis. Dee, dee äwajebläwen sent von mien Volkj, woaren dee beplindren un daut Launt ennämen.

¹⁰Dit woaren see doafäa kjrieen, daut see sikj soo groot deeden, un daut see däm HARN, dee aules rejieet, sien Volkj jetrozt haben, un daut see em vejlikj met an sikj selfst soo sea jepucht haben.

¹¹Furchtboa woat de HAR to an sennen. Hee woat aul äare Jetta toopfaulen loten, un aule Velkja bat äwarem Mäa woaren sikj ver am kjneeen, een jiedra opp siene Städ.

¹²Un jie von Kusch en Afrika, jie woaren vom Schwieet omkomen.

¹³De HAR woat siene Haunt nom Nuaden strakjen un Assur ombrinjen. Ninive woat hee to eene Wiltnis moaken. Daut woat doa soo drieech sennen, daut doa weinich waust.

¹⁴Vee Häaden woaren doa romligjen, un veschiedne wille Tieren. Ulen woaren oppem Dak Nasta moaken; Hofkjes woaren em Fensta schrieen. Daut Däarejerecht woat oppe Schwal toopfaulen; un daut Zeedaholt woat von de Wenj faulen.

¹⁵De Staut, dee sikj soo väl meend, un sikj soo secha wia, säd to sikj: Ekj sie daut, un sest kjeena. Woo es dee Staut soo enne Grunt jekomen, daut doa nu wille Tieren husen. Wäa doa vebie jeit, well doa bloos wajch, wiels daut soo schlajcht lat.