Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Maleachi 1 Bible Online

Maleachi 1 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Maleachi 1

¹Dit es de wichtje Norecht, dee de HAR derch Maleachi to Israel to sajen haft:

²Ekj sie junt goot, sajcht de HAR. Oba jie froagen: “Woo best du ons goot jewast?” Esau un Jakob sent doch Breeda, sajcht de HAR, un ekj sie Jakob goot jewast,

³un Esau es mie jäajenaun. Ekj hab siene Boaj to eene velotne Jäajent un sien Oafgoot to eene Jäajent von Wilw jemoakt.

⁴Un wan de Edomita to sikj selfst sajen wudden: Wie sent venicht jeworden, oba wie woaren trigj komen un daut doljebroakne wada oppbuen, dan, sajcht de HAR, dee aules rejieet, doch noch: See mäajen oppbuen, oba ekj woa dolrieten. See woaren “Daut beese Launt” jenant woaren un “Daut Volkj, woont de HAR emmawajch sienen Oaja wiest”.

⁵Jie woaren daut selfst seenen, un woaren sajen: De HAR es groot, uk wieda aus Israel äare Jrensen.

⁶De Sän sull sienen Voda ieren, un een Deena sienen Harn. Wan ekj doch jun Voda sie, woo hab jie mie jeieet? Wan ekj uk jun Har sie, woo hab jie Forcht fa mie jewäsen? Dit sajcht de HAR, dee aules rejieet, to junt, dee jie Priestasch sent un mienen Nomen veachten. Un jie sajen: “Woo veacht wie dienen Nomen?”

⁷Jie veachten mienen Nomen doarenn, daut jie orreinet Broot opp mienen Aultoa opfren. Un dan froag jie: “Woo opfa wie fa die orreinet Broot?” Na, doarenn daut jie sajen: “Däm HARN sien Desch brukt nich jeieet.”

⁸Wan jie een blinjet Tia opfren, es daut nich schlemm? Wan jie een lomet ooda kranket opfren, es daut nich waut schlemmet? Sat dienen Volkjsleida soont väa! Woat am daut jefaulen? Woat hee die daut huach aunschriewen? sajcht de HAR, dee aules rejieet.

⁹Got mau, un bät to Gott, daut hee junt saul Jnod bewiesen. Meen jie, daut wan jie soon Opfa jebrocht haben, daut hee junt daut huach aunschriewen woat? sajcht de HAR, dee aules rejieet.

¹⁰Wan doa doch eena mank junt wia, dee junt de Däaren too schloot, soo daut jie nich vejäfs opp mienen Aultoa een Fia aunstekjten. Ekj hab kjeen Jefaulen aun junt, sajcht de HAR, dee aules rejieet, un ekj woa kjeene Gow von june Henj nämen.

¹¹Von doa wua de Sonn oppjeit, bat doa wua dee unjajeit, saul mien Nomen harlich woaren mank de Velkja. Un aulawäajen saul Weiruak jeopfat un een reinet Opfa jebrocht woaren fa mienen Nomen. Mien Nomen saul mank de Velkja harlich sennen, sajcht de HAR, dee aules rejieet.

¹²Oba jie veachten däm, wan jie sajen: “Däm HARN sien Desch brukt nich jeieet, un daut Opfa un de Gow kjennen veachte sennen.”

¹³Jie sajen: “Daut haft too väl opp sikj, daut soo krakjt to doonen!” un jie nämen daut nich iernst, sajcht de HAR, dee aules rejieet. Jie brinjen mie waut jestolen es, waut lom un krank es, aus june Opfagow. Saul ekj mie daut jefaulen loten? sajcht de HAR.

¹⁴Lot een Fluch opp däm Schumla komen, dee een jeroden Bock en siene Häad haft, un oba een onjeroden fa sien Opfa brinjt, wan hee däm HARN een Vespräakjen jemoakt haft. Ekj sie een jewaultja Kjennich un mien Nomen es mank de Velkja en Forcht jehoolen, sajcht de HAR, dee aules rejieet.