Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Maleachi 2 Bible Online

Maleachi 2 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Maleachi 2

¹Un nu, Priestasch, waut ekj nu saj, saj ekj fa junt:

²De HAR, dee aules rejieet, sajcht: Wan jie nich horchen woaren, un mienen Nomen nich woaren en june Hoaten ieren, dan woa ekj eenen grooten Schoden opp junt komen loten. Jun Säajen woat junt vedorwen woaren. Jo, ekj hab däm aul vedorwen, wiels jie de Sach nich to Hoat neemen.

³Horcht emol! Ekj woa june Nokomen eene Schaund loten woaren, un woa daut Mest von jun Brauntopfa en jun Jesecht schmäaren un junt met daut Mest toop rutdroagen un wajchschmieten.

⁴Un jie woaren daut weeten, daut waut ekj von junt velangd, hab ekj doaropp velangt, daut mien Bunt met Levi un de Priestasch, waut siene Nokomen sent, oppe lenjd bliewen wudd. Dit sajcht de HAR, dee aules rejieet.

⁵Mien Äwareenkomen met an wia een Bunt fa läwen un fräd, woont ekj am uk jeef, un een Bunt von staunen un forcht, un daut jeef hee mie. Hee haud forcht fa mienen Nomen.

⁶Hee haud de reine Lia en sien Mul; doa wieren kjeene Läajes opp siene Tung; hee wia bloos gaunz frädlich un opprechtich, un wäajen am sent väle von Sind veschoont jebläwen.

⁷De Priestasch droagen de rechtje Lia wieda fa ons, un bie an sullen de Menschen daut Jesaz finjen kjennen. De HAR, dee aules rejieet, haft an doatoo jeschekjt.

⁸Jie sent vom Wajch raufjekomen. Jie haben väle doatoo jebrocht, daut see sikj em Jesaz vestaupen. Jie haben dän Bunt, dee met Levi siene Nokomen jemoakt wia, toschaund jebrocht. Soo sajcht de HAR, dee aules rejieet.

⁹Un doawäajen hab ekj junt loten toschaund un veacht woaren ver daut Volkj. Jie haben nich miene Lia biejehoolen un trakjen noch emol wäm väa, soo aus jie daut Jesaz unjarechten.

¹⁰Es doa nich een un de selwja Voda fa ons aula? Haft nich de selwja Gott eenen jiedren jemoakt? Wuarom hool wie nich ons Wuat, eena toom aundren? Wuarom brinj wie dän Bunt, dee met onse Vodasch jemoakt wia, toschaund?

¹¹Juda es nich bie äa Vespräakjen jebläwen. Un en Israel un en Jerusalem sent schentelje Sachen passieet. Eenje Mana haben sikj met Frues befriet, dee framde Jetta deenen, un derch dit haben see dän Tempel, dän de HAR soo väl räakjent, toschaund jebrocht.

¹²De HAR woat dee, dee soont doonen, ut Juda utroden, soo daut dee äare Famielje nich woat bestonen bliewen. Un nich emol wan see däm HARN, dee aules rejieet, uk noch een Opfa brinjen.

¹³Jie sent onjehuarsom jewast un jie besudlen däm HARN sienen Aultoa met june Tronen. Jie hielen un schluksen doaräwa, daut ekj daut Opfa nich lenja aunseenen well. Ekj räakjen june Gow nuscht wieet.

¹⁴Oba jie froagen: “Wuarom räakjent hee daut nuscht wieet?” Daut es, wiels de HAR wia doabie, aus du diene ieeschte Fru dien Vespräakjen jeefst. Oba nu hast du ar veloten, wan see die doch biesteit un du met ar befriet best.

¹⁵Es doa nich mau een Gott, dee aule Menschen dän selwjen Jeist jejäft haft? Un waut velangt hee, buta soone Nokomen, dee am jeweit sent? Dan paust nu no june Seelen opp, un blieft tru to june ieeschte Frues.

¹⁶Mie äakjelt Ehescheeden, sajcht de HAR, Israel äa Gott, un krakjt soo uk wan wäa hunjsch es, sajcht de HAR, dee aules rejieet. Paust no june Seel opp, un siet nich hinjarigjsch.

¹⁷Jie haben soo väl jerät, daut jie däm HARN meed jemoakt haben. “Met waut hab wie am meed jemoakt?” saj jie noch. Na, jie sajen: “Däm HARN jefelt daut, wan wie schlajchtet doonen; hee deit je doa nuscht met”, ooda jie sajen uk: “Wua blift Gott, dee no jerajcht sennen kjikjt?”