Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Matäus 22 Bible Online

Matäus 22 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Matäus 22

¹Un Jesus räd noch wada derch Jlikjnisen to an un säd:

²Daut Himmelrikj es met een Kjennich to vejlikjen, dee fa sien Sän eene Kjast utreed

³un dan siene Deena schekjt, dee to sajen, dee doa enjelot wieren, daut see nu to Kjast komen sullen. Oba dee wullen bloos nich komen.

⁴Un hee schekjt noch eemol aundre Deena un säd: Sajcht dee, dee doa enjelot sent: Kjikjt emol, ekj hab aules reed. Miene Ossen un Mastkjalwa sent jeschlacht. Daut es aula reed. Komt to Kjast!

⁵Oba see veachten daut un jinjen auf, eena no siene Wirtschoft, de aundra no sien Jeschaft,

⁶un de äwaje kjrieejen de Deena to hoolen un behaundelden dee schaundhauft un muaken dee doot.

⁷Aus de Kjennich daut hieed, wia hee doll un schekjt siene Soldoten de Merda omtobrinjen, un äare Staut to vebrennen.

⁸Dan säd hee to siene Deena: De Kjast es reed, oba dee waut enjelot wieren, wieren daut nich wieet.

⁹Doawäajen got noch eemol opp de Huachwäaj, un wäm jie trafen, lot en to Kjast to komen.

¹⁰Un de Deena jinjen opp de Gaussen un brochten toop, aula dee see fungen, de goode uk de schlajchte, soo daut sien Sol voll Jast wia.

¹¹Oba aus de Kjennich nenn kjeem de Jast to beseenen, sach hee doa een Maun, dee nich een Kjastinjskjleet aun haud,

¹²un hee säd to am: Frint, woo best du hia onen een Kjastinjskjleet nenn jekomen? De Maun wist nuscht to sajen.

¹³Dan säd de Kjennich to siene Deena: Binjt am Henj un Feet un schmiet am rut em diestren! Doa woaren de Menschen jaumarieren un met de Tänen kjnirschen.

¹⁴Doa sent väle enjelot, oba doarut sent mau weinich jewält.

¹⁵Dan jinjen de Farisäa un berooden doaräwa, woo see Jesus en siene Räden, eene Faul stalen kunnen.

¹⁶Un see schekjten äare Jinja un dee, dee daut met Herodes hilden, toop han. Dee säden: Meista, wie weeten daut du opprechtich best un woarhauftich Gott sien Wajch lieescht. Du best wäajen kjeenem besorcht, wiels du rätst aulem äwareen aun.

¹⁷Saj ons waut du denkjst: Es daut rajcht, däm Kjeisa dän Taks tolen, ooda nich?

¹⁸Oba Jesus vestunt äare Hinjalest un säd: Jie Heichla, wuarom proow jie mie eene Faul to stalen?

¹⁹Lot mie daut Taksjelt [58] emol seenen! Un see brochten am een Jeltstekj.

²⁰Un Jesus säd to an: Wäm sien Bilt un wäm siene Enschreft es dit?

²¹See säden: Dän Kjeisa siene. Dan säd hee to an: Dan jäft dän Kjeisa waut sient es, un jäft Gott, daut waut Gott sient es.

²²Aus see daut hieeden, vewundaden see sikj, un veleeten am un jinjen wajch.

²³Un dän selwjen Dach kjeemen de Saduzäa, dee nich doaraun jleewen daut de Doodes oppstonen woaren, no Jesus met eene Froag.

²⁴See säden: Meista, Moses säd: “Wan een Maun stoaft un noch nich Kjinja haft, dan saul sien Brooda de Wätfru frieen un doafäa sorjen, daut sien Brooda nich onen Kjinja blift.”

²⁵Nu wieren bie ons säwen Breeda. De ieeschta befried sikj un storf onen Kjinja un leet de Fru fa sienen Brooda.

²⁶Un de tweeda krakjt soo un uk de dredda, soo bat see dee aule säwen hauden to Fru jehaut.

²⁷Dan, no aul däm, storf uk de Fru.

²⁸Wan dan nu de Doodes oppstonen woaren, wäm siene Fru woat see sennen, wiels see haben dee aula jehaut?

²⁹Oba Jesus säd: Jie sent en dit orrajcht, wiels jie nich de Schreft uk nich Gott siene Krauft kjanen.

³⁰Wan de Doodes ieescht oppstonen, befrieen Menschen sikj nich mea un sent uk nich befriet. Dan sent dee soo aus de Enjel [59] em Himmel.

³¹Un vom Doot oppstonen, waut daut aunbelangt, hab jie nich jeläst, waut Gott doaräwa jesajcht haft:

³²“Ekj sie Abraham sien Gott, Isaak sien Gott un Jakob sien Gott.” Hee es nich de Doodje, oba de Läwendje äa Gott.

³³Un aus de Menschen dit hieeden, staunden see äwa sien Lieren.

³⁴Aus de Farisäa hieeden, daut Jesus de Saduzäa steljemoakt haud, kjeemen see toop.

³⁵Om Jesus to vesieekjen, stald eena von de Schreftjelieede am eene Froag un säd:

³⁶Meista, woont es daut jratste Jeboot em Jesaz?

³⁷Hee säd to am: “Du saust dän Harn, dienen Gott, met dien gaunzet Hoat goot sennen, un met diene gaunze Seel, un met aul diene Jedanken”.

³⁸Dit es daut jratste un ieeschte Jeboot.

³⁹Un daut tweede Jeboot es met dit jlikj: “Du saust dienen Noba jrod soo goot sennen aus die selfst”.

⁴⁰Opp dise beid Jebooten henjt daut gaunze Jesaz un uk de Profeeten.

⁴¹Aus de Farisäa toopjekomen wieren, stald Jesus an eene Froag un säd:

⁴²Waut denkj jie von Christus? Wäm sien Sän es hee? See säden to am: David sien Sän.

⁴³Hee säd to an: Woo es daut dan, daut David am derch dän Heiljen Jeist sienen Harn nand?

⁴⁴Wiels hee säd: “De Har säd to mienen Harn: Sett hia bie mie to rajchte Haunt, bat ekj aul diene Fiend aus eene Footbenkj unja diene Feet jelajcht hab.”

⁴⁵Wan David am Har nand, woo es hee dan sien Sän?

⁴⁶Un am kunn kjeena eene Auntwuat jäwen. Un von dän Dach aun, woagd sikj kjeena mea, am waut to froagen.