Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Matäus 24 Bible Online

Matäus 24 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Matäus 24

¹Jesus veleet dän Tempel un jinkj wajch, un siene Jinja kjeemen no am un muaken am oppmoakjsom opp de Tempeljebieda.

²Hee oba säd to an: Jie seenen dit aula, nich soo? Ekj saj junt de Woarheit: Hia woat nich een Steen opp däm aundren jeloten woaren, dee nich woat omjeschmäten woaren.

³Aus hee opp däm Oliewen Boajch saut, kjeemen de Jinja auleen no am un säden: Saj ons wanea dit passieren woat, un aun waut fa een Tieekjen wie seenen kjennen, daut du kjemst, un daut dise Tiet aufschluten woat.

⁴Un Jesus säd to an: Paust opp, daut junt kjeena veleiden deit,

⁵wiels doa woaren väle en mienen Nomen komen un sajen: Ekj sie Christus, un dee woaren väle veleiden.

⁶Un jie woaren von Kjrich un Kjrichsjeschrech hieren; oba doawäajen siet nich too oppjeräacht. Wiels dit mott aula passieren; oba daut Enj es noch nich doa.

⁷Wiels een Volkj woat jäajen daut aundre oppstonen, un een Kjennichrikj jäajen daut aundre. Un doa woaren opp veschiedne Städen Pestilenz, Hungaschnoot un Ieedbäben sennen.

⁸Dit es aula noch mau de Aunfank von de lieden.

⁹Un dan woaren see junt en daut Älent steeten un junt doot moaken. Un wiels jie junt to mienen Nomen bekjanen, woaren junt aule Velkja nich lieden kjennen.

¹⁰Un dan woaren sikj väle oajren, un sikj unjarenaunda veroden un sikj unjarenaunda nich lieden kjennen.

¹¹Un doa woaren väl faulsche Profeeten oppstonen, un väle veleiden.

¹²Un wiels de Gottloosichkjeit woat äwahaunt nämen, woat de Leew bie väle Menschen kolt woaren.

¹³Oba wäa bat aum Enj uthelt, woat jerat woaren.

¹⁴Un daut Evangelium von Gott sien Rikj woat en de gaunze Welt jeprädicht woaren, soo daut aule Velkja daut hieren, un dan woat daut Enj komen.

¹⁵Wan jie em Heilichtum daut oppscheiselje seenen woaren, wuavon de Profeet Daniel rät, (wäa dit last, saul daut proowen to vestonen),

¹⁶dan sellen dee, dee en Judäa sent, en de Boaj nenn flichten.

¹⁷Un wäa opp däm Dak es, saul nich noch ieescht gonen siene Sachen utem Hus holen;

¹⁸un wäa opp de Stap es, saul nich noch ieescht trigjgonen sienen Äwarock holen.

¹⁹Oppoat schlemm woat daut dan fa de Frues sennen, dee schwanga sent, ooda een Kjint aun de Brost haben!

²⁰Bät doarom, daut june Flucht nich em Winta ooda aum Sabat sennen woat.

²¹Wiels dan woat een Älent sennen, soo schrakjlich aus daut noch niemols en de Welt jewast es, un uk niemols mea sennen woat.

²²Un wan dee Doag nich wieren vekjart worden, wudd kjeen Mensch jebläwen sennen, oba om de utjewälde äat haulwen woaren de Doag vekjart woaren.

²³Wan dan irjentwäa sajen woat: Kjikjt, hia es Christus! ooda: Doa es hee! dan jleeft daut nich.

²⁴Wiels doa woaren faulsche Christussen un faulsche Profeeten oppstonen un groote Tieekjens un Wunda doonen, soo daut see, wan mäajlich, soogoa de utjewälde veleiden.

²⁵Kjikjt, ekj hab junt daut em verut jesajcht.

²⁶Un wan see nu to junt sajen: Kjikjt, hee es en de Wiltnis! got doa nich han; un wan see sajen: Kjikjt hee es bennen en de Koma! jleeft daut uk nich.

²⁷Wiels soo aus de Blitz vom Oosten kjemt un bat däm Wasten schient, soo woat daut doamet sennen, wan de Menschensän kjemt.

²⁸Wua een doodja Kjarpa licht, saumlen sikj de Odla toop.

²⁹Fuaz wan dee Doag met daut Älent derch sent, woat de Sonn vedunklen un de Mon woat uk nich schienen, un de Stierns woaren vom Himmel faulen, un de Himmelskjraften woaren oppjescheddat woaren.

³⁰Un dan woat dän Menschensän sien Tieekjen aum Himmel to seenen sennen. Dan woaren aule Velkja oppe Ieed jaumarieren, un see woaren dän Menschensän opp de Himmelswolkjen met Krauft un Harlichkjeit komen seenen.

³¹Un hee woat siene Enjel schekjen, lud met de Trompeeten to blosen, un dee woaren siene utjewälde ut aule vea Wintrechtungen saumlen, von een Enj Himmel bat däm aundren.

³²Dan lieet dit vom Fiejenboom: sooboolt aus siene Asta sauftich woaren un Bläda kjrieen, weet jie daut de Somma dicht bie es.

³³Jrod soo uk wan jie dit aules seenen, weet jie daut hee dicht ver de Däa es.

³⁴Ekj saj junt de Woarheit: Dise Jennerazion woat bliewen, bat dit aula passieet es.

³⁵Himmel un Ieed woaren vegonen, oba miene Wieed woaren nich vegonen.

³⁶Oba wanea dee Dach ooda dee Stund sennen woat, weet kjeena, nich emol de Enjel em Himmel, uk nich de Sän. [63] Daut weet bloos de Voda.

³⁷Soo aus daut to Noah siene Tiet wia, woat daut uk sennen wan de Menschensän komen woat.

³⁸Soo aus daut dan wia ea daut groote Wota kjeem — see eeten un drunken, see frieden un befrieden sikj, bat aun dän Dach, aus Noah en daut Schepp nenn jinkj

³⁹un see daut nich wisten, bat daut Wota kjeem un an aula metreet, — soo woat daut uk sennen, wan de Menschensän komen woat.

⁴⁰Dan woaren twee Mana opp de Stap sennen, eena woat aunjenomen woaren un eena woat trigjbliewen.

⁴¹Twee Frues woaren met de Hauntmäl molen; eene woat aunjenomen woaren un eene woat trigjbliewen.

⁴²Woakt; wiels jie weeten nich woon Dach jun Har komen woat.

⁴³Dit oba sell jie weeten: Wan de Huswieet jewist haud, to woone Stund en de Nacht de Stäla komen wudd, dan wudd dee jewoakt haben un nich loten en sien Hus enbräakjen.

⁴⁴Doawäajen mott jie uk reed sennen! Wiels de Menschensän kjemt to eene Stund, wan jie nich doamet räakjnen.

⁴⁵Wäa es de trua, weisa Kjnajcht, dän sien Har äwa sien Hushault jesat haft, an to rajchte Tiet äten to jäwen?

⁴⁶Goot fa dän Kjnajcht, wan de Har, wan hee kjemt, daut finjt, daut hee soo deit.

⁴⁷Jleeft waut ekj saj: Dän woat hee äwa aul sien Vemieejen saten.

⁴⁸Oba wan daut een beesa Kjnajcht es, dee to sikj selfst sajcht: Mien Har kjemt noch lang nich,

⁴⁹un aunfangt mank siene Metkjnajchten romtoschlonen un met aundre Ludajons toop to fräten un to supen,

⁵⁰dan woat dän Kjnajcht sien Har aun een Dach komen, aun dän hee nich doamet räakjent, to eene Stund, en dee hee nich doaraun denkjt.

⁵¹Dee woat dan siene Strof kjrieen [64] un met de Heichla toop doa sennen motten, wua see jaumarieren un met de Tänen kjnirschen woaren.