Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Matäus 25 Bible Online

Matäus 25 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Matäus 25

¹Dan es daut Himmelrikj uk met tieen Mejales to vejlikjen, dee äare Laumpen neemen un jinjen rut, dän Briegaum [65] entjäajen to gonen.

²Fief von dee wieren kluak, un fief wieren nich kluak.

³De fief kluake neemen, buta äare Laumpen, uk noch eene Kruck Eelj met. De aundre fief oba wieren nich kluak jenuach Eelj mettonämen fa äare Laumpen.

⁵Aus de Briegaum no sikj luaren leet, worden see aula schleeprich un schleepen en.

⁶Oba medden en de Nacht wia met eemol een Jeschrech: De Briegaum kjemt! Komt am entjäajen!

⁷Dan stunden de Junkfrues aule tieen opp un puzten äare Laumpen.

⁸Dan säden de onkluake to de kluake: Jäft ons waut von june Eelj, wiels onse Laumpen gonen ut.

⁹Oba de kluake säden to an: Fa ons aula rieekjt daut nich too. Got leewa un kjeept fa junt selfst.

¹⁰Un aus see jinjen Eelj kjeepen, kjeem de Briegaum. Un dee, dee doa reed wieren, jinjen met nenn to de Kjast, un de Däa wort toojeschloten.

¹¹Nohäa kjeemen de aundre Junkfrues un säden: Har, Har, lot ons nenn!

¹²Hee oba säd: Ekj saj junt de Woarheit: Ekj kjan junt nich.

¹³Doawäajen saj ekj: Siet waka! Jie weeten nich dän Dach ooda de Stund, wanea ekj komen woa.

¹⁴Daut Himmelrikj woat soo sennen, aus wan een Maun opp eene Reis fua, un siene Deena roopt un an sien Vemieejen aunvetrud.

¹⁵Un hee jeef däm ieeschten 5 Pinjelkjes Golt, [66] däm tweeden twee un däm dredden eent, eenen jiedrem doano aus hee em Staund wia to hauntieren, un fua wajch.

¹⁶Un dee, dee de 5 jekjräajen haud, jinkj fuaz un haundelt doamet un jewonn 5 mea.

¹⁷Soo uk dee, dee twee jekjräajen haud, jewonn noch twee mea.

¹⁸Oba dee, dee mau eent jekjräajen haud, jinkj un begrowd sien Har sien Golt.

¹⁹Dan om eene lange Tiet kjeem de Har met siene Deena to veräakjnen.

²⁰Dan kjeem daut ieeschte dee, dee 5 Pinjelkjes [67] jekjräajen haud, un brocht 5 mea un säd: Har, du jeefst mie 5, un ekj hab doamet 5 mea jewonnen.

²¹Sien Har säd to am: Du gooda, trua Kjnajcht, du hast goot jedonen. Du best äwa weinich tru jewast, ekj woa die äwa väl saten. Go un frei die met dienen Harn met!

²²Dan kjeem dee väa, dee twee jekjräajen haud, un säd: Har, du jeefst mie twee, un ekj hab doamet twee mea jewonnen.

²³Sien Har säd to am: Du hast goot jedonen, du gooda un trua Kjnajcht. Du best äwa weinich tru jewast, ekj woa die äwa väl saten. Go un frei die met dienen Harn met.

²⁴Dan kjeem uk dee väa, dee eent jekjräajen haud, un säd: Har, ekj wist daut du een hoada Maun best. Du arnst, doa wua du nich jeseit hast, un saumelst, doa wua du nich utjestreit hast.

²⁵Doawäajen haud ekj Angst, un ekj jinkj un begrowd dien Jelt en de Ieed. Hia hast du daut dienje.

²⁶Sien Har oba säd to am: Du beesa, fula Kjnajcht! Du wist daut ekj arnt, wua ekj nich jeseit hab, un saumel, wua ekj nich utjestreit hab.

²⁷Dan hautst du mien Jelt sult haben en de Bank jelajcht, un dan wan ekj kjeem, haud ekj mien Jelt met Entras jekjräajen.

²⁸Dan nämt am mau daut eene wajch un jäft däm daut, dee de tieen haft.

²⁹Wiels wäaemma doa haft, däm woat mea jejäft, daut hee mea aus jenuach haft. Wäa oba nich haft, von däm woat noch daut jenomen, waut hee haft.

³⁰Un schmiet dän nuzloosen Kjnajcht rut em diestren. Doa woaren de Menschen jaumarieren un met de Tänen kjnirschen.

³¹Wan de Menschensän en siene Harlichkjeit komen woat, un aule Enjel met am, dan woat hee opp sienen harlichen Troon setten.

³²Un ver am woaren aule Velkja toopkomen. Hee woat dee uteneen deelen, soo aus een Hoad de Schop von de Bakj deelt.

³³Un hee woat de Schop aun siene rajchte Sied talen un de Bakj aun de linkje Sied.

³⁴Dan woat de Kjennich to dee aun de rajchte Sied sajen: Komt! Jie sent von mienen Voda jesäajent. Oaft daut Rikj, daut fa junt reedjemoakt wort, aul don aus dise Welt de Grunt jelajcht wort!

³⁵Wiels ekj wia hungrich, un jie jeewen mie to äten. Ekj wia darschtich, un jie jeewen mie to drinkjen. Ekj wia framd un jie neemen mie opp.

³⁶Ekj wia noaktich, un jie jeewen mie Kjleeda. Ekj wia krank, un jie besochten mie. Ekj wia enjestopt, un jie kjeemen mie besieekjen.

³⁷Dan woaren de jerajchte to am sajen: Har, wanea sag wie die hungrich un jeewen die to äten, ooda darschtich un jeewen die to drinkjen?

³⁸Ooda wua troff wie die aus eenen Framden un neemen die opp, ooda noaktich un jeewen die Kjleeda?

³⁹Wua sag wie die krank ooda faustjenomen un besochten die?

⁴⁰Dan woat de Kjennich to an sajen: Ekj saj junt de Woarheit: Waut jie fa dän jerinjsten von miene Breeda jedonen haben, daut hab jie aun mie jedonen.

⁴¹Dan woat hee to dee aun siene linkje Sied sajen: Wajch met junt, jie vefluchte, em eewjen Fia nenn, daut fa dän beesen Fient un siene Enjel reedjemoakt es!

⁴²Wiels ekj wia hungrich, un jie jeewen mie nich to äten. Ekj wia darschtich, un jie jeewen mie nuscht to drinkjen.

⁴³Ekj wia framd, un jie neemen mie nich opp. Ekj wia noaktich, un jie jeewen mie nich to kjleeden. Ekj wia krank un em Jefenkjnis, un jie kjeemen mie nich besieekjen.

⁴⁴Dan woaren dee uk sajen: Har, wanea hab wie die hungrich ooda darschtich ooda framd ooda noaktich ooda krank un faustjenomen jeseenen, un haben die nich bedeent?

⁴⁵Dan woat hee an auntwuaten: Ekj saj junt de Woarheit: Waut jie aun mienen jerinjsten Brooda nich jedonen haben, hab jie mie uk nich jedonen.

⁴⁶Un dee woaren en äare eewje Strof nenn gonen, de jerajchte oba en daut eewje Läwen.