Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Markus 2 Bible Online

Markus 2 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Markus 2

¹Aus Jesus een poa Doag lota wada no Kapernaum kjeem, hieeden de Menschen, daut hee no Hus jekomen wia.

²Dan kjeemen soo väl toop daut soogoa buten ver de Däa nich mea Rum wia, un hee prädijd daut Wuat.

³Doa kjeemen uk vea Mana no am, dee eenen Jelämden druagen.

⁴Un wiels doa soo väl Menschen wieren, daut see am nich bat Jesus brinjen kunnen, muaken see jrod bowa Jesus een Loch derch daut Dak un leeten dän Jelämden met Madrauz toop ver Jesus rauf.

⁵Aus Jesus äaren Gloowen sach, säd hee to dän Jelämden: Mien Sän, die sent diene Sinden vejäft.

⁶Doa sauten soone von de Schreftjelieede, dee bie sikj selfst dochten:

⁷Wuarom rät dis Maun soo? Daut es jelastat! Wäa sest aus Gott kaun Sinden vejäwen?

⁸Jesus wist en sienem Jeist sea boolt, waut de Menschen bie sikj em Hoat dochten, un säd to an: Wuarom denkj jie soo äwa dee Sach?

⁹Waut es leichta to dän Jelämden to sajen: Die sent de Sinden vejäft, ooda to sajen: Sto opp, nemm dien Bad un go?

¹⁰Oba daut jie weeten kjennen daut de Menschensän hia oppe Ieed de Krauft haft Sinden to vejäwen, säd hee to dän Jelämden:

¹¹Ekj saj die, sto opp, nemm dien Bad un go no Hus!

¹²Hee stunt opp, neem sien Bad un jinkj rut, soo daut see am aula seenen kunnen. See wundaden sikj aula doaräwa un lowden Gott un säden: Soowaut aus dit hab wie noch niemols jeseenen.

¹³Jesus jinkj noch eemol rut no de Kaunt vom Mäa; un am kjeemen een grootet Schoof hinjaraun un hee lieed an doa.

¹⁴Un aus hee wieda jinkj, sach hee Alfäus sien Sän Levi, een Takskollakjta, en siene Bood setten. Jesus säd to am: Folj mie no! Levi stunt opp un foljd am no.

¹⁵Aus Jesus bie Levi em Hus to Meddach wia, eeten väl Takskollakjta un Sinda met am un siene Jinja toop; wiels doa wieren väl dee met am metkjeemen.

¹⁶Aus de schreftjelieede Farisäa sagen, daut hee met de Takskollakjta un Sinda toop eet, fruagen see siene Jinja: Wuarom at [5] hee met Takskollakjta un Sinda toop?

¹⁷Aus Jesus dit hieed, säd hee to an: De jesunde brucken dän Dokta nich; dän brucken mau de kranke. Ekj sie nich jekomen de jerajchte entoloden oba de Sinda.

¹⁸Aus Johanes siene Jinja un de Farisäa fausten deeden, kjeemen eenje un fruagen am: Woo kjemt daut, daut Johanes siene Jinja un uk de Farisäa äare Jinja fausten, oba diene nich?

¹⁹Jesus säd: Woo kjennen dän Briegaum siene Jast fausten, wäarent hee noch bie an es? Soolang aus de Briegaum bie an es, kjennen see nich fausten.

²⁰Oba de Tiet kjemt daut an de Briegaum woat wajch jenomen woaren; un dan woaren see uk fausten.

²¹Kjeena wudd een oolet Kjleet met nieet Zeich flekjen; un wan daut wäa wudd, wudd daut niee vom oolen loosrieten un daut Loch wudd bloos sooväl jrata sennen.

²²Un doa jitt uk kjeena nieen Wien en oole Wienladasch; un wan jeemaunt wudd, wudden de Ladasch opplauzen, un dan wieren de Wien un uk de Wienladasch beides vebrukt. [6]

²³Eenen Sabat jinkj Jesus derch de Jeträajdflekja; un siene Jinja fungen aun Oaren to plekjen un uttorublen.

²⁴Dan säden de Farisäa to am: Kjikj doch waut diene Jinja aum Sabat doonen. Daut es nich rajcht.

²⁵Hee säd to an: Hab jie niemols jeläst, waut David deed, aus hee un dee, dee met am wieren, hungrich wieren un nich to äten hauden.

²⁶Hee jinkj don, aus Abjatar Huagapriesta wia, em Gotteshus nenn un eet daut Broot, daut Gott jeweit wia un sest kjeena aus de Priesta äten durf. Un jeef dan uk no dee, waut met am wieren?

²⁷Dan säd hee to an: De Sabat es doa wäajen de Menschen, un nich de Menschen wäajen dän Sabat.

²⁸Un doawäajen es de Menschensän uk Har äwa dän Sabat.