Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Markus 3 Bible Online

Markus 3 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Markus 3

¹Een aundret mol, aus Jesus en de Judenschool nenn jinkj, wia doa een Maun, met eene vedrieejde Haunt.

²Wiels eenje no eene Uasoak sochten Jesus to beschuljen, pausten see opp auf hee dän aum Sabat heelen wudd.

³Jesus säd to dän Maun met de vedrieejde Haunt: Sto opp un komm häa!

⁴Dan fruach hee an: Waut derw wie däm Jesaz no aum Sabat doonen, goodet ooda schlajchtet? Daut Läwen raden ooda ombrinjen? Oba kjeena säd waut.

⁵Jesus kjikjt an aun, un oajad sikj doaräwa, daut see soo hoat un stieekoppich wieren. Hee säd to dän Maun: Strakj diene Haunt ut! Hee strakjt dee ut; un dee wia soo jesunt aus de aundre.

⁶Dan jinjen de Farisäa rut un beroden sikj met Herodes siene Aunhenja, woo see Jesus äwatsied brinjen kunnen.

⁷Jesus jinkj met siene Jinja oppoat nom Mäa, un von Galiläa kjeemen am een grootet Schoof hinjaraun.

⁸Aus see hieeden, waut hee aules deed, kjeemen väl Menschen no am von Judäa, Jerusalem, Idumäa, von hinja däm Jordan un von Tierus un Sidon.

⁹Wiels doa soon Schoof kjeemen, säd hee to siene Jinja, see sullen eene kjliene Lomm fa am reed haben, daut see am nich bedrenjen kunnen.

¹⁰Hee haud väle jeheelt, un de kranke drenjden sikj doaropp no am, daut see am aunschieren wullen.

¹¹Un emma, wan de beese Jeista am sagen, follen dee ver am dol un schrieejen: Du best Gott sien Sän!

¹²Hee oba veboot an strenj to sajen wäa hee wia.

¹³Un Jesus jinkj en de Boaj un roopt sikj, dee woone hee bie sikj haben wull, un dee kjeemen no am.

¹⁴Un von dee stald hee 12 aun siene Apostel to sennen, [7] daut dee bie am sennen sullen, un daut hee dee utschekjen kunn, to prädjen,

¹⁵un daut dee Macht haben sullen, kranke to heelen un beese Jeista uttodriewen.

¹⁶Un hee stald dee 12 aun: [8] Simon, dän hee Petrus nand,

¹⁷Jakobus, Zebedäus sienen Sän, un Johanes, sien Brooda, dee nand hee nohäa Boanerges, daut meend: Jewittakjieedels,

¹⁸Andreas, Filippus, Bartolomäus, Matäus, Tomas, Alfäus sienen Sän Jakobus, Tadäus, Simon von Kana,

¹⁹un Judas Iskariot, dee am nohäa veroden deed.

²⁰Un see kjeemen no Hus, un doa kjeem wada soo väl Volkj toop, daut see nich Jeläajenheit hauden toom äten.

²¹Un aus de sienje daut hieeden, jinjen dee han un wullen am metnämen; wiels de Menschen säden hee wia nich mea gaunz kloa em Kopp.

²²Un aus de Schreftjelieede von Jerusalem kjeemen, säden dee: Hee haft dän Beelzebul, un drift de beese Jeista rut derch äaren bowaschten.

²³Dan roopt hee an noda, un funk aun to an derch Jlikjnisen to räden: Woo kaun een Soton dän aundren utdriewen?

²⁴Wan een Rikj sikj met sikj selfst oneenich woat, kaun daut nich bestonen.

²⁵Un wan eene Husfamielje sikj spoolt, kaun soon Hus nich bestonen.

²⁶Un wan Soton jäajen sikj selfst oppsteit un met sikj selfst nich eenich es, kaun dee nich bestonen un dan es daut ut met am!

²⁷En eenem stoakjen Maun sien Hus kaun kjeena nenbräakjen un stälen, wan hee dän stoakjen Maun nich ieescht binjt, un dan sien Hus utplindat.

²⁸Ekj saj junt de Woarheit: De Menschen woat aule Sinden un Lastrungen vejäft woaren;

²⁹wäa oba jäajen dän Heiljen Jeist lastat, kaun niemols Vejäwunk kjrieen; dee haft sikj eene eewje Schult oppjelot.

³⁰Dit säd hee wiels see hauden jesajcht daut hee eenen orreinen Jeist haud.

³¹Un siene Mutta un siene Breeda kjeemen bat ver de Däa, un leeten am roopen.

³²Doa sauten väl Menschen om am un dee säden to am: Kjikj emol, diene Mutta un diene Breeda [9] sent buten un sieekjen no die.

³³Hee auntwuad an: Wäa sent miene Mutta un miene Breeda?

³⁴Hee kjikjt om sikj no dee, dee rom am sauten, un säd: Kjikjt emol, dit sent miene Mutta un miene Breeda!

³⁵Wäaemma daut deit, waut Gott velangt, es mien Brooda, miene Sesta un miene Mutta.