Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Markus 4 Bible Online

Markus 4 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Markus 4

¹Bie eene aundre Jeläajenheit wia Jesus wada aum Mäa un funk doa aun to lieren. Un doa kjeemen soo väl toop, daut hee en eene Lomm stieech, daut opp daut Wota lach, un hee sad sikj dol; un eene maussen Menschen stunden oppem Launt aune Kaunt Mäa.

²Un hee lieed an väl derch Jlikjnisen; un säd soo to an:

³Horcht no dit! Doa jinkj een Maun rut seien.

⁴Un daut kjeem soo rom, daut aus de Maun seid, foll waut von daut Sot opp däm Wajch; un de Väajel kjeemen un freeten daut opp.

⁵Waut doavon foll opp daut steenaje, wua daut nich väl Ieed haud, un daut kjeem boolt opp, wiels daut nich deep en de Ieed wia.

⁶Un aus de Sonn ieescht opp wia, vebrend daut, un wiels daut nich Wartlen haud, vedrieejd daut fuaz.

⁷Waut von daut Sot foll mank de Distlen, un de Distlen kjeemen opp un stekjten daut, un daut brocht kjeene Arnt.

⁸Oba waut von daut Sot foll opp goode Ieed. Daut kjeem opp un woss un brocht eene Arnt, un vemieed sikj, eenjet 30, eenjet 60, un eenjet soogoa 100 mol.

⁹Dan säd Jesus: Wäa Uaren haft toom hieren, däm lot hieren!

¹⁰Aus Jesus auleen wia, kjeemen siene Twalw, un noch aundre, un fruagen waut de Jlikjnisen bedieden sullen.

¹¹Hee säd to an: Junt es daut jejäft worden daut Jeheemnis vom Gottesrikj to vestonen; oba to dee, dee noch buten sent, mott aules derch Jlikjnisen jerät woaren;

¹²soo daut see doano kjikjen un doch nich seenen, un doano horchen un doch nich vestonen, soo daut see sikj nich opplatst omdreien un an vejäft woat.

¹³Un hee säd to an: Vesto jie dit Jlikjnis nich? Woo woa jie aul dee aundre Jlikjnisen dan vestonen?

¹⁴Dee wäa doa seit, seit daut Wuat.

¹⁵Daut aum Wajch sent dee, wua daut Wuat jeseit woat, un soo schwind aus see daut hieren, kjemt Soton un nemt daut Wuat wajch, daut en an es jeseit wort.

¹⁶Un soo es daut uk met daut, wua daut Sot opp däm steenajen jeseit wort. Wan dee daut Wuat hieren, nämen see daut fuaz met Freid opp.

¹⁷Oba wiels see nich deepe Wartlen en sikj haben, es daut nich opp lang. Sooboolt aus see wäajen daut Wuat lieden motten un nojestonen woaren, faulen see auf.

¹⁸Dan sent noch soone, daut mank de Distlen jeseit wort. Dit sent dee, dee daut Wuat jehieet haben,

¹⁹oba dan komen de Sorjen om dit Läwen, daut aunschmäarende Rikjtum un daut velangen no välet aundret opp, un daut Wuat kaun nich Frucht brinjen.

²⁰Dan es doa noch daut, daut opp goode Ieed jeseit wort. Dee hieeden daut Wuat un neemen daut opp un brochten Frucht un vemieeden sikj 30, 60, uk 100 mol.

²¹Jesus säd: Woat eene Laump nenn jebrocht om unja eene Komm ooda unja daut Bad to stalen? Woat dee nich jebrocht om opp eenem Laumpenhoola to stonen?

²²Doa es nuscht vestoaken, daut nich openboa woat, un nuscht jeheem, daut nich verendach kjemt.

²³Wäa Uaren haft toom hieren, däm lot hieren!

²⁴Un hee säd to an: Siet väasechtich no waut jie horchen! Doano aus jie aundre toomäten, saul junt toojemäten woaren, un junt saul bowenenn mea jejäft woaren.

²⁵Wäa doa haft, däm woat mea jejäft; un wäa nuscht haft, däm woat daut noch wajchjenomen, waut hee haft.

²⁶Un hee säd: Met Gott sien Rikj es daut soo aus met eenem Maun, dee Sot opp sien Launt streid.

²⁷Un auf hee de Nacht schlapt ooda äwadach rom es, kjient de Sot un waust, wan hee uk nich weet woo.

²⁸Wiels de Ieed brinjt ut sikj selfst ieescht dän Haulm, dan de Oaren, un dan dän vollen Weit en de Oaren verendach.

²⁹Wan daut Jeträajd ieescht riep es, lat hee daut fuaz aufheiwen; wiels daut es dan Tiet to eifsten.

³⁰Un hee säd: Met waut sell wie Gott sien Rikj vejlikjen, ooda derch waut fa een Jlikjnis sell wie ons daut väastalen?

³¹Daut es soo aus een Sampkuarn; daut es daut kjlanste Kuarn waut en de Ieed jeplaunt woat;

³²oba wan daut ieescht jeseit es, waust daut un woat jrata, aus aule aundre Plaunten em Goaden, un kjricht soone groote Asta, daut de Väajel von enne Loft sikj em Schauten äare Nasta buen.

³³Derch väl soone Jlikjnisen prädijd hee daut Wuat, doano aus see am vestonen kunnen.

³⁴Un hee räd to an nich aundasch aus derch Jlikjnisen; oba siene Jinja muak hee aules kloa, wan hee met an auleen wia.

³⁵Un aus daut dan ieescht Owent wort, säd hee to an: Well wie äwa foaren no de aundre Sied.

³⁶Un see leeten daut Volkj gonen un neemen am met sikj en de Lomm, jrod soo aus hee wia. Doa wieren noch mea Lommen bie am.

³⁷Doa kjeem een stoakja Wintstorm opp, soo daut de Walen äwa de Lomm rolden, un de Lomm aunfunk Wota en sikj to hoolen.

³⁸Un hee selfst lach väaren opp een Kjessen un schleep. See wuaken am opp un säden to am: Meista, jefst du nuscht rom, wan wie omkomen?

³⁹Hee stunt opp un beschwicht dän Wint, un säd to de Walen, see sullen sikj lajen. De Wint leet no, un daut wort gaunz stell.

⁴⁰Hee säd to siene Jinja: Wuarom es junt soo angst? Hab jie noch emma kjeenen Gloowen?

⁴¹An wort sea angst, un see fruagen eena dän aundren: Wäa es dit? Soogoa de Storm un de Walen jehorchen am!