Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Lukas 1 Bible Online

Lukas 1 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Lukas 1

¹Wiels väle sikj daut äwanomen haben, de Jeschichten to schriewen, dee mank ons passieet sent,

²soo aus ons dee jejäft sent worden von dee, dee daut selfst jeseenen haben un Deena aum Wuat sent;

³doawäajen hab ekj daut uk fa goot jeseenen, no däm ekj aules von Aunfank aun jrintlich unjasocht hab, die, mien wieetjeachta Teofilus, daut ordentlich to berechten,

⁴daut du een fausten Grunt doavon hast, waut die jelieet es worden.

⁵Doa wia en dee Tiet, aus Herodes Kjennich äwa Judäa wia, de Priesta Zacharias von Abija siene Deenstgrupp, un siene Fru Elisabet, eene von Aaron siene Dajchta.

⁶Dee wieren beid fromm ver Gott un hilden siene Jebooten un Lieren un leeten sikj nuscht to schulden komen.

⁷Oba see hauden kjeene Kjinja, wiels Elisabet nich Kjinja haben kunn, un wieren uk aul beid oolt.

⁸Un eemol, aus daut aun siene Ordnunk wia, daut Priestaaumt ver Gott to verechten,

⁹soo aus daut Priestatum daut velangd, un daut Loss opp am voll daut Weiruak to brennen, jinkj hee en dän Harn sien Tempel nenn.

¹⁰Un daut gaunze Volkj stunt en de Rieekjastund buten un bäd.

¹¹Dan kjeem, met eemol, dän Harn sien Enjel un stunt aun de rajchte Sied biem Ruakopfa Aultoa.

¹²Aus Zacharias dän sach, vefieed hee sikj, un am wort Angst.

¹³Oba de Enjel säd to am: Zacharias, fercht die nich. Dien Jebäd es jehieet, un du woascht von diene Fru Elisabet een Sän kjrieen, un du saust am Johanes nanen.

¹⁴Un du woascht die freien un jlekjlich sennen, un väle woaren sikj to siene Jeburt freien,

¹⁵wiels hee woat en Gott siene Uagen groot sennen. Hee woat nich Wien ooda stoakjet Drunk drinkjen un woat aul em Muttalief dän Heiljen Jeist kjrieen.

¹⁶Hee woat väle von daut Volkj Israel trigj no dän Harn, äaren Gott brinjen.

¹⁷Hee woat en de Krauft un Jeist, dee Elia haud, ver däm Harn gonen un de Vodasch äare Hoaten met de Kjinja toopbrinjen un de onjleewende to Besennunk brinjen, de jerajchte äare Weisheit auntonämen, dän Harn een Volkj reedtomoaken.

¹⁸Un Zacharias säd to dän Enjel: Wuaraun kaun ekj weeten, daut dit soo es? Wiels ekj sie een oola Maun, un miene Fru es uk nich mea junk.

¹⁹Dan säd de Enjel to am: Ekj sie Gabriel, dee ver Gott steit, un wort jeschekjt, met die to räden, un de goode Norecht to brinjen.

²⁰Oba nu kjikj emol, wiels du mie nich jleewsd, aus ekj die säd, waut to siene Tiet passieren wudd, woascht du stomm woaren un nich räden kjennen, bat dän Dach wan dit sikj erfellen woat.

²¹Daut Volkj oba luad no Zacharias, un wundad sikj, wuarom hee soo lang em Tempel bleef.

²²Un aus hee rut kjeem, kunn hee nich to an räden; un see moakjten, daut hee em Tempel eene Vision jeseenen haud, wiels hee muak an Tieekjens väa, un kunn oba nuscht sajen.

²³Un aus siene Deensttiet äwa wia, jinkj hee trigj no Hus.

²⁴Un boolt doaropp wort Elisabet schwanga un bleef dan fief Moonat fa sikj auleen un säd:

²⁵Dit haft de Har fa mie en dise Tiet jedonen, un haft de Schaund, dee ekj ver de Menschen druach, von mie jenomen.

²⁶En de saste Moonat wort de Enjel Gabriel von Gott no de Staut Nazaret en Galiläa,

²⁷no eene Mejal jeschekjt, dee Josef, ut David sien Staum, aunvetrut wia; un de Mejal heet Maria.

²⁸Un de Enjel kjeem bie ar nenn un säd: Een Gruss aun die, du bejnodichte. De Har es met die! [1]

²⁹See oba wia äwarauscht äwa dän Gruss un wundad waut dee to bedieden haud.

³⁰De Enjel oba säd to ar: Maria, fercht die nich. Du hast bie Gott Jnod jefungen.

³¹Un see emol, du woascht schwanga sennen un woascht een Sän to Welt brinjen, un du saust am Jesus nanen.

³²Dee woat groot sennen, un dän Aulahechsten sien Sän jenant woaren; un Gott de Har woat am sien Voda David sienen Troon jäwen.

³³Un hee woat eewich äwa Israel Kjennich sennen. Sien Kjennichrikj woat niemols een Enj nämen.

³⁴Maria fruach dän Enjel: Woo saul dit woaren, wiels noch kjeen Maun bie mie jewast es.

³⁵De Enjel säd: De Heilja Jeist woat äwa die komen, un dän Aulahechsten siene Krauft woat aus een Schauten äwa die komen; doawäajen woat dee Heilja, dee von die jebuaren woaren saul, [2] Gott sien Sän jenant woaren.

³⁶Un kjikj emol, diene Nicht, Elisabet, drajcht nu en äare oole Doag uk een Kjint, von dee doa jesajcht wort, daut see nich kunn Kjinja haben; see es nu en de saste Moonat,

³⁷wiels bie Gott es kjeen Dinkj ommäajlich.

³⁸Maria säd: Ekj sie hia dän Harn to deenen. Lot met mie woaren, waut du jesajcht hast. Dan veleet de Enjel ar.

³⁹Dan muak Maria sikj reed un spood sikj, daut see no eene Staut en de Boaj en Judäa kjeem,

⁴⁰wua see bie Zacharias em Hus nenn jinkj un Elisabet bejreest.

⁴¹Aus Elisabet dän Gruss von Maria hieed, sprunk ar daut Kjint em Muttalief; un voll vom Heiljen Jeist

⁴²un met eene lude Stemm säd see: Bejnodicht best du mank de Frues, un bejnodicht es daut Kjint, daut von die woat jebuaren woaren!

⁴³Oba wuarom hab ekj daut Väarajcht, daut mien Har siene Mutta no mie komen sull?

⁴⁴Wiels sooboolt aus miene Uaren dienen Gruss hieeden, sprunk mie daut Kjint em Muttalief met Freiden.

⁴⁵Jesäajent es see, dee daut jleewd, daut et soo romkomen wudd, aus de Har to ar jesajcht haud!

⁴⁶Un Maria säd: Miene Seel loft dän Harn,

⁴⁷un mien Jeist freit sikj en Gott mienen Heilant.

⁴⁸Hee haft mie, siene jerinje Deenstmejal, nich vejäten, un von nu aun woaren aule Jennerazionen sajen, daut ekj jesäajent sie.

⁴⁹De Aulmajchtja haft groote Dinja aun mie jedonen, un sien Nomen es heilich.

⁵⁰Hee woat emma met dee metfeelen, dee am ferchten.

⁵¹Hee haft met sienen Oarm jewaultje Dinja jedonen, un dee en daut Älent jestat, dee en sikj stolt sent.

⁵²Hee haft Kjennichs vom Troon jestat, un dee to Ieren jebrocht, dee läach stonen.

⁵³Hee haft de hungaje goodet tookomen loten, oba de rikje met ladje Henj wajch jeschekjt.

⁵⁴Hee holp sienen Kjnajcht Israel un feelt emma met met sien Volkj,

⁵⁵met Abraham un siene Nokomen soo aus hee to onse Vodasch jesajcht haft.

⁵⁶Maria bleef bie Elisabet ojjefäa dree Moonat, un jinkj dan wada no Hus.

⁵⁷Aus de Tiet kjeem, daut Elisabet äa Kjint haben sull, brocht see een Sän to Welt.

⁵⁸Äare Nobasch un äa Frintschoft hieeden, daut de Har ar groote Jnod bewäsen haud, un freiden sikj met ar.

⁵⁹Aum achten Dach kjeemen see, daut Kjint to beschnieden, un wullen am no sienen Voda Zacharias veneemen.

⁶⁰Dan vemuld siene Mutta sikj un säd: Nä, hee saul Johanes heeten.

⁶¹See säden to ar: Doa es je en dien Frintschoft kjeena, dee dän Nomen haft.

⁶²Dan muaken see sienen Voda Tieekjens väa, om uttofinjen, woo hee dän nanen wull.

⁶³Hee foddad sikj eene Tofel un schreef: Sien Nomen es Johanes. Un see staunden doaräwa.

⁶⁴Un fuaz jinkj am daut Mul op, un siene Tung wia loos, un hee kunn räden, un lowd Gott.

⁶⁵Dan kjeem eene Forcht äwa aule, dee doa rom wonden; un aules waut doa wia jesajcht worden, kjriejen see en de judäische Boajlenda to hieren.

⁶⁶Un aule, dee daut hieeden, leeten sikj daut to Hoaten gonen un säden: Waut woat daut von dit Kjint jäwen? Wiels Gott siene Haunt wia bestemt äwa am.

⁶⁷Dan kjeem de Heilja Jeist äwa sienen Voda Zacharias. Un hee säd em profeetischen Senn soo:

⁶⁸Jesäajent es de Har, Israel äa Gott, wiels hee haft sien Volkj Israel besocht un jerat!

⁶⁹Hee haft ons ut sien Kjnajcht David sien Hus met een jewaultjen Heilant vesorcht,

⁷⁰soo aus hee ons von oole Tieden häa, derch siene heilje Profeeten haft sajen loten:

⁷¹daut wie von onse Fiend un aul dee, dee ons nich lieden kjennen, sullen jerat woaren,

⁷²om dee Jnod aun ons to bewiesen, dee hee onse Vodasch vesproaken haud, un sienen heiljen Bunt nich to vejäten,

⁷³dän Eit dän hee onsen Staumvoda Abraham doaropp jeschwuaren haud:

⁷⁴daut wie, dee wie von onse Fiend friejemoakt sent, am wudden onen Forcht deenen kjennen,

⁷⁵en Heilichkjeit un Jerajchtichkjeit, soolang aus wie läwen.

⁷⁶Un du, Kjint, woascht dän Aulahechsten sien Profeet jenant woaren, wiels du woascht dän Harn veropp gonen, am dän Wajch reedtomoaken.

⁷⁷Du woascht dien Volkj sajen, daut see doaderch kjennen jerat woaren, wan an de Sinden vejäft woaren.

⁷⁸Derch Gott sien leeftoljet Metleet woat de Morjensonn vom Himmel äwa ons oppgonen,

⁷⁹äwa dee to schienen, dee unja de Doodeswolkj em diestren setten, un onse Feet opp dän Frädenswajch nopp stieren.

⁸⁰Un daut Kjint woss un wort stoakj em Jeist. Un hee bleef en de Wiltnis, bat hee verendach kjeem, sikj Israel väatostalen.