Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Lukas 11 Bible Online

Lukas 11 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Lukas 11

¹Daut kjeem soo rom, aus Jesus opp eene jewesse Städ em Jebäd wia, un dan opphieed, daut eena von siene Jinja to am säd: Har, lia ons bäden soo aus Johanes siene Jinja bäden lieed.

²Hee säd to an: Wan jie bäden dan sajcht soo: Ons Voda em Himmel! Dien Nomen saul heilich jehoolen woaren. Lot dien Rikj komen, un dien Wellen oppe Ieed soo jedonen woaren aus em Himmel.

³Jeff ons Dach fa Dach ons Broot,

⁴Un vejeff ons onse Sinden, wiels wie vejäwen uk aule dee ons schuldich sent. Un leid ons nich en de Vesieekjunk nenn, oba bewoa ons fa dän beesen.

⁵Dan säd hee to an: Woo wudd daut sennen, wan von junt wäa medden en de Nacht wudd no sienen Frint gonen un sajen: Frint, lie mie dree Bulkje,

⁶wiels eena von miene Frind es opp siene Reis bat mie jekomen, un ekj hab nuscht am väatosaten.

⁷Un wan dee von bennen dan sajen wudd: Bauda mie nich. De Däa es aul toojeschloten, un ekj sie met miene Kjinja aul em Bad. Ekj kaun nich oppstonen un die dee jäwen.

⁸Ekj saj junt, wan hee uk nich wudd oppstonen am dee to jäwen, wiels hee sien Frint wia, wudd hee oba oppstonen un am jäwen, waut hee brukt, wiels hee soo aunhoolent wia.

⁹Un soo saj ekj to junt: Froacht, un junt woat jejäft woaren; sieekjt, un jie woaren finjen; klopt aun, un de Däa woat junt opjemoakt woaren.

¹⁰Wiels wäa doa frajcht, kjricht; wäa doa sieekjt, finjt; un wäa doa aunklopt, fa däm woat opjemoakt.

¹¹Kjenn jie junt een Voda denkjen, dee sienen Sän wudd een Steen jäwen, wan dee am no Broot froagen wudd, [26] un wan dee no een Fesch froagen wudd, am eene Schlang aunbeeden wudd,

¹²ooda, dee am een Skorpion jäwen wudd, wan dee am no een Ei froagen wudd?

¹³Wan jie dan, dee jie schlajcht sent, doch weeten june Kjinja to jäwen, waut goot es, wooväl mea woat jun Voda em Himmel, dee dän Heiljen Jeist jäwen, dee am doano froagen.

¹⁴Jesus dreef een stommen Soton rut. Un aus de Soton veleet, funk de stomma Maun aun to räden, un daut Volkj vewundad sikj.

¹⁵Eenje oba säden: Hee drift de Soton ut derch Beelzebul, dän bowaschten Soton.

¹⁶Aundre vesochten am doarenn daut see no een Tieekjen vom Himmel fruagen.

¹⁷Jesus wist waut see dochten un säd to an: Irjent een Rikj, daut sikj en sikj selfst nich eenich es, brinjt sikj selfst en de Grunt. Un eene Famielje, dee sikj oneenich es, felt uteneen.

¹⁸Wan Soton sikj met sikj selfst nich eenich es, woo saul dan sien Rikj bestonen? Ekj saj dit wiels jie sajen daut ekj de Soton derch Beelzebul utdriew.

¹⁹Wan ekj de Soton dan derch Beelzebul utdriew, derch wäm driewen june Kjinja dee ut? Doawäajen woaren see june Rechta sennen.

²⁰Oba wan ekj de Soton derch Gott sienen Finja utdriew, daut meent daut Gott sien Rikj aul no junt jekomen es.

²¹Wan een stoakja met siene Jewäaren reed steit, äwa sien Hus to woaken, blift am daut sienje secha.

²²Oba wan een stoakjra aus hee äwa am kjemt un am unjakjricht, nemt dee am siene Jewäaren wajch, opp dee hee sikj veleet, un veschenkjt waut hee jestolen haft.

²³Wäa nich met mie es, es jäajen mie, un wäa nich met mie toopsaumelt, vestreit.

²⁴Wan een orreina Jeist ut een Mensch rut foat, waundat dee derch de Wiltnisen un sieekjt no een Plauz, wua hee to Ru komen kaun. Un wan hee kjeenen finjt, sajcht hee sikj: Ekj woa wada trigj no mien Hus gonen, von wua ekj kjeem.

²⁵Un wan hee kjemt, finjt hee daut Hus rein un en Ordnunk.

²⁶Dan jeit hee un holt sikj säwen Jeista, dee doa oaja sent aus hee selfst, un dan trakjen dee en un wonen doa; un daut es met däm Mensch oaja aus daut ieescht wia.

²⁷Aus Jesus dit säd, säd eene Fru utem Volkj met lude Stemm: Jesäajent es de Lief, dee die jedroacht haft, un de Brosten, dee du jesoagen hast.

²⁸Hee oba säd: Noch mea jesäajent sent dee, dee Gott sien Wuat hieren, un doonen, waut daut sajcht.

²⁹Aus daut Volkj sikj om am mieed un noda drenjd, funk hee aun to räden un säd: Dit sent vekjieede Menschen! Dee sieekjen no een Tieekjen. An woat oba sest kjeen Tieekjen jejäft woaren aus daut vom Profeet Jona.

³⁰Soo aus Jona een Tieekjen fa de Niniviten wia, soo woat de Menschensän een Tieekjen fa dise Jennerazion sennen.

³¹De Kjennichsche vom Sieden woat aum Jerechtsdach oppstonen un dise Jennerazion vedaumen, wiels see kjeem von de aundre Sied Welt, Salomo siene Weisheit to hieren, un hia es eena dee jrata es aus Salomo wia.

³²De Menschen von Ninive woaren em Jerecht met dise Jennerazion toop oppstonen un an vedaumen, wiels see kjieeden om aus Jona prädijd; un hia es eena dee secha jrata es aus Jona wia.

³³Wäa eene Laump aunstekjt, vestakjt dee nich un bestelpt dee uk nich met een Jefäs, oba stalt dee opp een Laumpenhoola, daut dee, dee nenn komen, daut Licht seenen kjennen.

³⁴Daut Uag es daut Licht fa dän Kjarpa. Wan dien Uag goot es, hast du Licht fa dän gaunzen Kjarpa. Oba wan dien Uag schlajcht es, es dien Kjarpa gaunz em diestren.

³⁵Seet doano, daut daut Licht en junt nich diesta es.

³⁶Wan dien gaunza Kjarpa dan Licht es, un nuscht diestret en sikj haft, dan woat dien gaunza Kjarpa soo voll Licht sennen, aus wan daut von eene dach schienende Laump kjemt.

³⁷Un aus hee noch räd, loot am een jewessa Farisäa en, met am toop to äten. Un hee jinkj nenn un sad sikj aum Desch.

³⁸Un aus de Farisäa daut sach, wundad hee sikj daut Jesus sikj ver däm Äten nich de Henj wosch.

³⁹Oba de Har säd to am: Jie Farisäa hoolen de Kuffels un Schiewen von buten rein, oba ennalich sent jie voll schlajchtet un jestolnet.

⁴⁰Jie Noaren! Haft nich dee, dee ons butaschte jemoakt haft, uk daut bennaschte jemoakt

⁴¹Jäft waut jie en junt haben toom gooden, dan woat fa junt aules rein sennen.

⁴²Wee junt, Farisäa! Jie jäwen vom Päpament un Dell un aulet Kjäakjenkrut dän Tieenden oba om Leew to Gott un Jerajchtichkjeit kjemma jie junt nich. Daut latste sull jie jedonen haben, un daut ieeschte nich unjaloten haben.

⁴³Wee junt, Farisäa! Jie kjikjen jieren doano, daut jie de baste Setten en de Schoolen haben, un daut jie opp däm Moakjtplauz jejreest woaren.

⁴⁴Wee junt, Schreftjelieede un Farisäa, jie Heichla! Wiels jie sent soo aus onjetieekjende Jräwa, äwa dee de Menschen gonen un nich enwoaren, daut dee doa sent.

⁴⁵Dan auntwuad am eena von de Schreftjelieede un säd: Meista, wan du soont sajchst, doamet beleidichst du ons uk.

⁴⁶Un hee säd: Wee uk junt Schreftjelieede! Jie beloden de Menschen met Lausten, dee see schia nich droagen kjennen, un jie selfst rieren nich een Finja, an dee droagen to halpen.

⁴⁷Wee junt! Wiels jie buen Jräwa fa de Profeeten, dee von june Vodasch dootjemoakt worden.

⁴⁸Doamet bewies jie, daut jie daut goot heeten waut june Vodasch jedonen haben; wiels dee haben dee bestemt dootjemoakt, un jie buen an de Jräwa.

⁴⁹Doawäajen säd Gott en siene Weisheit: Ekj woa an Profeeten un Apostel schekjen, un eenje von dee woaren see nostonen un doot moaken.

⁵⁰Doawäajen woat dise Jennerazion fa aul dee Profeeten äa Bloot veauntwuatlich sennen, daut doa es vegoten worden, von don aus de Welt de Grunt jelajcht wort,

⁵¹von Abel sien Bloot bat Secharja sient, dee tweschen dän Aultoa un dän Tempel omkjeem. Jo, ekj saj junt, daut woat von dise Jennerazion jefoddat woaren.

⁵²Wee junt, Schreftjelieede! Jie haben dän Erkjantnis Schlätel wajchjenomen. Jie selfst sent nich nenn jegonen, un leeten dee nich nenn gonen dee nenn wullen.

⁵³Aus hee an dit jesajcht haud, räden de Schreftjelieede un Farisäa am hoat aun, proowden am met väl Froagen auf

⁵⁴un luaden hinjalestich no eene Auntwuat, wuamet see am wudden beschuljen kjennen.