Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Lukas 12 Bible Online

Lukas 12 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Lukas 12

¹Aus entweschen een jewaultjet Schoof Menschen toopjekomen wieren, soo daut see sikj unjarenaunda unja klunjden, säd Jesus ieeschtens to siene Jinja: Heet junt fa de Farisäa äare Häw, wiels daut es een Jeheichel.

²Doa es nuscht vestoaken, daut nich woat verendach komen, un nuscht soo stell jehoolen, daut doa nich wäa woat doarhinja komen.

³Wautemma jie em diestren jerät haben, woat em Licht to hieren sennen; un waut jie en de bennaschte Stowen en de Akj jefuschelt haben, woat vom Husendak jeprädicht woaren.

⁴Ekj saj junt, miene Frind, fercht junt nich fa dee, dee dän Kjarpa doot moaken kjennen un dan nohäa oba nuscht mea doonen kjennen.

⁵Ekj woa junt oba wiesen, fa wäm jie junt ferchten sellen: Fercht junt fa däm, dee uk Krauft haft en de Hal to schmieten, wan hee ieescht dootjemoakt haft. Ekj saj junt, fa däm fercht junt.

⁶Woaren doa nich fief Spoalinja fa twee Zent vekoft? Un doch es bie Gott nich eent vejäten.

⁷Soogoa june Hoa opp däm Kopp sent aula jetalt. Fercht junt nich; jie sent mea wieet aus een deel Spoalinja.

⁸Ekj saj junt, wäa mie ver de Menschen bekjanen woat, däm woat de Menschensän ver Gott siene Enjel bekjanen.

⁹Oba wäa sikj ver de Menschen von mie loossajcht, von däm woa ekj mie uk ver Gott siene Enjel loossajen.

¹⁰Un wäa jäajen dän Menschensän rät, däm saul vejäft woaren; wäa oba dän Heiljen Jeist lastat, däm saul nich vejäft woaren.

¹¹Wan see junt en äare Judenschoolen ver äare Leidasch un aunjestalde brinjen, dan sorcht nich doaräwa woo jie junt veauntwuaten woaren, ooda waut jie sajen sellen,

¹²wiels de Heilja Jeist woat junt jrod dan jäwen waut jie sajen sellen.

¹³Dan säd eena utem Volkj to am: Meista, saj mienen Brooda daut hee sikj daut Oafgoot met mie deelen saul.

¹⁴Oba hee säd to am: Mensch, wäa haft mie toom Rechta ooda aus Endeela von Oafschoften äwa junt jesat.

¹⁵Dan säd hee to an: Siet väasechtich; paust opp daut jie nich jiezich woaren; daut Menschenläwen henjt nich doavon auf, daut hee väl besetten deit.

¹⁶Un hee vetald an een Jlikjnis un säd: Doa wia een rikja Maun, dee von sien Launt eene groote Arnt jekjräajen haud.

¹⁷Hee docht bie sikj selfst, waut hee doonen sull, wiels hee haud nich jenuach Spikjarum, de Arnt nenn to brinjen.

¹⁸Dan säd hee: Dit es waut ekj doonen woa: Ekj woa miene Spikjasch dolbräakjen un jratre buen, un doa bennen woa ekj aul mien Jeträajd un miene Sachen hoolen.

¹⁹Un dan woa ekj to miene Seel sajen: Seel du hast fa väle Joaren een grooten Väarot oppjespikjat; nu sie ruich, at un drinkj un sie mootich.

²⁰Gott oba säd to am: Du Noa! Dise Nacht woat diene Seel von die jefoddat woaren. Un wäa woat daut dan kjrieen, waut du die wajch jelajcht hast?

²¹Soo woat daut dee gonen, dee fa sikj selfst een Schauz wajch lajen un oba fa Gott to beseenen, nich rikj sent.

²²Dan säd Jesus to siene Jinja: Ekj saj junt, sorcht nich äwa jun Läwen, waut jie äten woaren, ooda äwa junen Kjarpa, waut jie auntrakjen sellen.

²³Daut Läwen es mea aus daut Äten un de Kjarpa mea aus de Kjleedunk.

²⁴Kjikjt no de Kraujen: Dee seien nich un arnten uk nich, dee haben nich Spikjasch ooda Stalinjen, un doch jeft Gott an äa Fooda. Un wooväl mea sent jie doch wieet aus de Väajel!

²⁵Wäa kaun sien Läwen derch sorjen eene Stund aunlenjen? [27]

²⁶Wan jie soone Kjlienichkjeit nich foadich brinjen, wuarom dan äwa daut aundre sorjen?

²⁷Kjikjt no de Lelje, woo dee waussen; [28] dee oabeiden nich un spennen nich. Un doch saj ekj junt, daut Salomo en siene Harlichkjeit nich emol soo straum jekjleet wia aus eene von dee.

²⁸Wan Gott daut Graus opp de Stap soo kjleeden deit, daut vondoag hia es un morjen em Owen jeschmäten woat, wooväl mea woat hee junt dan nich kjleeden? Oo, woo es jun Gloowen doch soo kjlien.

²⁹Moakt junt daut nich schwoa doaräwa, waut jie äten un drinkjen sellen; sorcht doa nich äwa!

³⁰No aul soowaut trachten de Velkja en dise Welt. Jun Voda weet, daut jie daut aula brucken.

³¹Oba tracht no daut Gottesrikj, [29] dan woa jie dit bowenenn kjrieen.

³²Fercht junt nich, kjliene Häad! Daut es jun Voda siene Freid, junt daut Gottesrikj to jäwen.

³³Vekjeept waut jie haben, un jäft uk de oame. Veschauft junt Jelttauschen dee nich oolt woaren, een Schauz em Himmel, dee niemols aufnemt, wua de Stäla nich bie kjennen un de Motten nich fräten.

³⁴Wiels wua jun Schauz es, woat uk jun Hoat sennen.

³⁵Siet jekjleet un reed, un lot june Laumpen brennen;

³⁶soo aus Mana dee doano luaren daut äa Har von de Kjast komen saul, daut wan hee kjemt un aunklopt, see am dan fuaz de Däa opmoaken kjennen.

³⁷Daut woat fa dee Deena goot sennen, dee de Har reed traft, wan hee kjemt. Ekj saj junt de Woarheit, dan woat hee sikj daut Schalduak ombinjen, an aum Desch schekjen, un dan woat hee an bedeenen.

³⁸Daut woat fa dee Deena goot sennen, wan de Har an reed traft, soogoa wan hee Meddanacht ooda Klock dree zemorjes kjemt.

³⁹Oba dit mott jie weeten, wan een Huswieet jewist haud to woonen Klockentiet de Reiba komen wudd, wudd hee jewoakt haben [30] un nich loten en sien Hus enbräakjen.

⁴⁰Jie sellen uk reed sennen, wiels de Menschensän kjemt en eene Tiet wan jie nich doamet räakjnen.

⁴¹Dan fruach Petrus: Har, vetalst du dit Jlikjnis bloos to ons ooda to aule?

⁴²Doaropp auntwuad de Har: Wäa es dan de trua un kluaka Kjnajcht, dän sien Har aunstald äwa siene Deena to woaken, un an to rajchte Tiet äa Äten to jäwen?

⁴³Daut woat fa dän Kjnajcht goot sennen, wan de Har am doabie traft, daut hee daut deit wan hee trigjkjemt.

⁴⁴Ekj saj junt opprechtich, dee woat am veauntwuatlich moaken fa aules waut hee besett.

⁴⁵Oba wan de Kjnajcht sikj sajcht: Mien Har kjemt noch lang nich, un fangt aun mank de Deena, beid Maunslied un Frulied, romtoschlonen, un fangt aun to fräten un sikj to besupen.

⁴⁶Dän Kjnajcht sien Har woat eenen Dach komen, wan hee nich doamet räakjent, un to eene Tiet, von dee hee nich wist, un woat am strofen [31] un woat am sienen Loon met de onjleewende toop jäwen.

⁴⁷De Kjnajcht, dee doa wist waut sien Har von am velangd, un sikj oba nich reedmuak, un nich deed waut hee sull, woat väl Schläaj kjrieen.

⁴⁸Oba wäa daut nich weet, un deit, waut doa mott jestroft woaren, woat weinja Schläaj kjrieen. Wiels wäm väl jejäft es, von däm woat uk väl velangt woaren. Un wäm väl aunvetrut es, von däm woat uk väl jefoddat woaren.

⁴⁹Ekj sie jekomen een Fia oppe Ieed to brinjen, un ekj wensch mie opp iernst, daut et aul brend.

⁵⁰Oba ekj mott mie ieescht met eene Doop deepen loten; un waut mie daut fa eene Kwol brinjt, bat daut woat äwa sennen!

⁵¹Meen jie ekj sie jekomen Fräd oppe Ieed to brinjen? Ekj saj junt: bestemt nich, oba Spoolungen.

⁵²Von nu aun woaren fief en eene Famielje sikj oneenich sennen, dree jäajen twee, en twee jäajen dree.

⁵³De Voda woat jäajen dän Sän sennen, un de Sän jäajen dän Voda; de Mutta jäajen de Dochta, en de Dochta jäajen de Mutta; de Schwieemutta jäajen de Schwieedochta, en de Schwieedochta jäajen de Schwieemutta.

⁵⁴Un hee säd toom Volkj: Wan jie em Wasten seenen eene Wolkj oppkomen, saj jie fuaz: Daut woat räajnen. Un daut deit uk.

⁵⁵Un wan jie feelen, daut de Wint vom Sieden blost, saj jie: Daut woat heet woaren. Un daut deit uk.

⁵⁶Heichla! Jie kjennen aun de Ieed un aum Himmel seenen, woo daut Wada sennen woat; wuarom kjenn jie nich seenen, en woone Tiet wie sent?

⁵⁷Un wuarom doo jie nich selfst rechten, waut rajcht es?

⁵⁸Wan du met dienen Jäajna toop opp däm Wajch nom Jerecht best, dan doo dien mäajlichstet de Sach hinjawäajes to schlichten, daut hee die nich ver daut Jerecht schlapen kaun, un de Rechta die dan sienen aunjestalden äwajeft, un de Aunjestalda die enstoppen lat.

⁵⁹Ekj saj die, doa kjemst du nich rut, bat du daut latste Zent betolt hast.