Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Lukas 17 Bible Online

Lukas 17 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Lukas 17

¹Dan säd hee to siene Jinja: Daut es nich aundasch mäajlich aus daut Beleidjungen komen woaren, oba wee däm, derch dän dee komen.

²Fa däm wudd daut bäta sennen, wan däm een Molsteen omem Hauls jehongen wort, un dan em Mäa jeschmäten, aus daut hee eent von dise kjliene beleidjen wudd.

³Paust opp! Wan dien Brooda sikj aun die vesindicht, dan hool am daut väa; un wan am daut leet deit, dan vejeff am.

⁴Un wan hee sikj säwen mol dän Dach aun die vesindicht un säwen mol dän Dach trigjkjemt un sajcht am deit daut leet, dan saust du am vejäwen.

⁵Dan säden de Apostel toom Harn: Stoakj ons dän Gloowen!

⁶De Har oba säd: Wan jie een Gloowen aus een Sampkuarn hauden, un to disen Mulbäaboom sajen wudden, dee sull sikj utrieten un em Mäa saten, dee wudd junt jehorchen.

⁷Oba wäa von junt, dee een Kjnajcht haft, wudd dan, wan dee von plieejen ooda Schop heeden kjeem, to am sajen: Komm fuaz un sat die dol un at?

⁸Oba wudd dee nich ea sajen: Moak mie een Owentkost reed, binj die een Schalduak om un bedeen mie, bat ekj jejäten un jedrunken hab. Nohäa woascht du uk äten un drinkjen.

⁹Dankt hee dän Kjnajcht doafäa, wiels dee deed, waut hee am befool? Ekj jleew nich!

¹⁰Soo es daut uk met junt. Wan jie ieescht aules jedonen haben, waut junt befolen es, dan sajcht: Wie sent jeweenelje Oabeida, un haben bloos jedonen waut wie schuldich wieren to doonen.

¹¹Aus Jesus no Jerusalem jinkj, neem sikj daut soo rom, daut hee velenjd de Scheedungs Jrens tweschen Samaria un Galiläa jinkj.

¹²Un aus hee en een jewesset Darp nenn jinkj, bejäajenden am tieen leprakranke Mana. Dee bleewen wieda auf stonen

¹³un schrieejen lud: Jesus, Meista, hab Metleet met ons!

¹⁴Aus hee an sach, säd hee: Got stalt junt de Priestasch väa. Un wäarent see jinjen, worden see rein.

¹⁵Eena von dee, aus hee sach daut hee jeheelt wia, kjeem trigj un lowd Gott met lude Stemm.

¹⁶Hee schmeet sikj ver Jesus dol un dankt am. Un daut wia een Samarita.

¹⁷Dan säd Jesus to am: Wieren daut nich tieen, dee doa rein worden? Wua sent de aundre näajen?

¹⁸Wia sest kjeena aus dis framda to finjen, dee doa trigjkjeem Gott to danken?

¹⁹Un hee säd to am: Sto opp un go dienen Wajch. Du best derch dienen Gloowen jeheelt.

²⁰Aus hee emol von de Farisäa jefroacht wort, wanea daut Gottesrikj komen wudd, säd Jesus: Daut Gottesrikj kjemt nich to seenes;

²¹Menschen woaren uk nich sajen: Kjikj, hia es daut! ooda: Doa es daut! Wiels daut Gottesrikj en junt es.

²²Dan säd hee to siene Jinja: Doa woat eene Tiet komen, daut jie junt woaren wenschen eenen von dän Menschensän siene Doag to seenen, oba woaren dän nich seenen.

²³Un see woaren to junt sajen: Kjikjt hia! Kjikjt doa! Oba got nich met doano to kjikjen.

²⁴Wiels de Menschensän woat en sienen Dach [39] soo sennen aus de Blitz, dee äwa aules dacht, waut unja däm Himmel es.

²⁵Oba hee mott ieescht noch väl lieden un von dise Jennerazion veschmäten woaren.

²⁶Un soo aus daut en Noah siene Tiet wia, soo woat daut uk en dän Menschensän siene Doag sennen:

²⁷De Menschen eeten un drunken, frieden un befrieden sikj, bat aun dän Dach aus Noah en daut Schepp nenn jinkj un daut Wota kjeem un aulem ombrocht.

²⁸En Lot siene Doag wia daut krakjt soo: de Menschen eeten un drunken, koften un vekoften un plaunten un buden.

²⁹Oba aun dän Dach aus Lot Sodom veleet, räajend daut Fia un Schwäwelblitt vom Himmel un brocht aulem om.

³⁰Jrod soo woat daut uk aun dän Dach sennen, wan de Menschensän woat verendach komen.

³¹Wäa aun dän Dach oppem Husendak es un siene Sachen bennen haft, sull nich rauf gonen, dee to holen. Un wäa opp de Stap es, sull nich no irjentwaut trigjgonen.

³²Denkjt aun Lot siene Fru!

³³Wäa sien Läwen prooft to hoolen, woat daut velieren. Un wäa sien Läwen velist, woat daut hoolen.

³⁴Ekj saj junt, en dee Nacht woaren twee en een Bad sennen; eena woat jenomen woaren un eena woat trigjbliewen.

³⁵Twee Frues woaren toop Jeträajd molen; eene woat jenomen woaren, un eene woat trigjbliewen.

³⁶(Twee Mana woaren opp de Stap sennen; eena woat jenomen woaren, un eena woat trigjbliewen.) [40]

³⁷See fruagen am: Har, wua? Hee säd to an: Wua een doodja Kjarpa es, saumlen sikj de Odla.