Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Lukas 18 Bible Online

Lukas 18 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Lukas 18

¹Jesus säd siene Jinja derch een Jlikjnis, daut see emma bäden sullen un nich mootloos woaren.

²Hee säd: En eene jewesse Staut wia een Rechta, dee Gott nich fercht un kjeene Menschen achten deed.

³Doa wia uk eene Wätfru en dee Staut, dee emma wada no am kjeem un prachad, daut hee ar sull halpen von äaren Jäajna loostokomen.

⁴Hee leet sikj lang kroagen, oba säd schlieslich to sikj selfst: Wan ekj Gott uk nich fercht un Menschen nich acht,

⁵oba wiels dise Wätfru soo omhäa es, woa ekj ar to äa Rajcht vehalpen, daut mie daut nich tolatst met ar enoolent woat.

⁶Dan säd de Har: Horcht waut dee ojjerajchta Rechta sajcht!

⁷Un sull Gott nich siene utjewälde to äa Rajcht vehalpen, dee am Dach un Nacht doarom aunhoolen? Un wudd hee sikj lang prachren loten?

⁸Ekj saj junt, daut hee an sea boolt to äa Rajcht vehalpen wudd. Un doch, wan de Menschensän komen woat, woat hee opp de Ieed uk Gloowen finjen?

⁹Un to dee, dee sikj no äare Meenunk secha wieren, daut see jerajcht wieren, un opp aundre rauf kjikjten, vetald hee dit Jlikjnis:

¹⁰Twee Menschen, een Farisäa un een Takskollakjta jinjen em Tempel nenn to bäden.

¹¹De Farisäa stunt opp un bäd fa sikj selfst soo: Gott, ekj dank die, daut ekj nich soo sie aus aundre Menschen, Reiba, ojjerajchte, Ehebräakja, ooda soo aus dis Takskollakjta.

¹²Ekj faust tweemol de Wäakj un jäw von aul miene Ennom dän Tieenden auf.

¹³Oba de Takskollakjta stunt wieda auf un wull nich emol nom Himmel kjikjen, oba schluach sikj opp de Brost un säd: Gott, hab Metleet met mie Sinda!

¹⁴Un ekj saj junt, daut dis Maun, un nich jana, ver Gott jerajchtfoadicht no Hus jinkj. Wiels wäa sikj selfst erhäft, woat rauf jesat woaren, oba wäa ut sikj selfst rauf sticht, woat erhowen woaren.

¹⁵Dan brochten see uk kjliene Kjinja no am, daut hee an de Henj opplajen sull. Oba aus de Jinja daut sagen, schullen see doaräwa.

¹⁶Oba Jesus roopt sikj dee un säd: Lot de kjliene Kjinja no mie komen, un vebeet an daut nich, wiels soone jrod jehieet daut Gottesrikj.

¹⁷Ekj saj junt woarhauftich: Wäa daut Gottesrikj nich soo aunnemt aus een kjlienet Kjint, woat doa nich nenn komen.

¹⁸Een jewessa Leida fruach am: Gooda Meista, waut mott ekj doonen, om daut eewje Läwen to oawen?

¹⁹Doaropp säd Jesus to am: Wuarom nanst du mie goot? Doa es bloos eena dee goot es, un daut es Gott.

²⁰Du best met de Jebooten bekaunt: “Du saust nich ehebräakjen; du saust nich doot moaken; du saust nich stälen; du saust nich faulsch Zeichnis jäwen; du saust Voda un Mutta ieren.”

²¹Un hee säd: Daut hab ekj von junk opp aula jehoolen.

²²Aus Jesus dit hieed, säd hee to am: Die fält noch eenalei. Vekjeep aules, waut du hast, un jeff de oame daut. Dan woascht du een Schauz em Himmel haben, un dan folj mie no.

²³Aus hee dit hieed, muak am daut sea truarich, wiels hee wia sea rikj.

²⁴Aus Jesus sach, daut am daut soo truarich muak, säd hee: Woo schwoa es daut doch fa de rikje en daut Gottesrikj to komen!

²⁵Wiels daut es leichta fa een Kameel derch een Notel Uag to gonen, aus fa een rikjen Mensch, em Himmel to komen.

²⁶Un dee, dee daut hieeden, säden dan: Wäa kaun dan seelich woaren?

²⁷Hee oba säd: Waut fa Menschen ommäajlich es, es fa Gott mäajlich.

²⁸Dan säd Petrus: Kjikj, wie haben aules veloten un sent met die metjekomen.

²⁹Doaropp säd hee to an: Ekj saj junt woarhauftich: Doa es nich eena dee om Gottesrikjs haulwen Hus, Elren, Breeda, ooda Fru ooda Kjinja veloten haft,

³⁰dee daut nich aul en dit Läwen trigjkjrieen woat un en de komende Welt, daut eewje Läwen.

³¹Dan neem hee de Twalw tosied un säd to an: Kjikjt, wie gonen nu no Jerusalem, un dan woat aules soo romkomen aus de Profeeten von dän Menschensän jeschräwen haben.

³²Wiels hee woat de Velkja en de Henj jejäft woaren, dee am meshaundlen, vespotten un bespieejen woaren.

³³Dee woaren am veheiwen un doot moaken, un dän dredden Dach woat hee wada oppstonen.

³⁴See, oba, vestunden doavon nuscht. See kjeemen nich doarhinja, waut hee säd, un wisten nich, von waut hee räd.

³⁵Dan neem sikj daut soo rom, aus hee noda no Jericho kjeem, saut een blinja Maun aum Wajch un prachad.

³⁶En aus hee daut Volkj hieed vebie gonen, fruach hee waut daut bedied.

³⁷Dan säden see am, daut Jesus von Nazaret doa vebie jinkj.

³⁸Un hee schrieech: Jesus, du David sien Sän, hab Metleet met ons!

³⁹Dee doa veropp jinjen, dreiwden am un säden, hee sull stell sennen; oba hee schrieech bloos sooväl dolla: David sien Sän, hab Metleet met ons!

⁴⁰Dan stunt Jesus stell un säd, see sullen am hanbrinjen. Un aus hee ieescht noda kjeem, fruach hee am:

⁴¹Waut es daut, waut ekj fa die doonen saul? Un hee säd: Har, ekj well wada seenen kjennen!

⁴²Dan säd Jesus to am: Du saust seenen! Dien Gloowen haft die jeholpen.

⁴³Un hee kunn fuaz seenen un jinkj met am met un dankt Gott. Un aule Menschen, dee daut sagen, lowden Gott.