Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Lukas 19 Bible Online

Lukas 19 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Lukas 19

¹Jesus jinkj en Jericho nenn un jinkj derch de Staut.

²Un doa wia Zachäus, eena von de väaschte Takskollakjta; dee wia rikj.

³Hee vesocht to seenen wäa Jesus wia, oba hee kunn am mank aul daut Volkj nich seenen, wiels hee wia mau kjlien von Jewaus.

⁴Soo rand hee veropp un stieech opp een Mulbäaboom nopp, am to seenen, wiels doa sull hee vebie komen.

⁵Un aus Jesus bat doa kjeem, kjikjt hee opp un sach am doa un säd: Zachäus, Komm schwind rauf; ekj mott vondoag noch bie die em Hus nenn komen.

⁶Soo spood hee sikj, daut hee rauf kjeem, un neem am met Freid opp.

⁷Oba aus de aundre daut sagen, grumsaujden see un säden: Hee es no een Sinda to Gaust jegonen.

⁸Dan stunt Zachäus opp un säd toom Harn: Har, kjikj emol, ekj woa de Halft von mien Goot de oame jäwen. Un wan ekj irjentwäm waut ojjerajcht aufjegonen hab, daut woa ekj vea Mol sooväl trigjtolen.

⁹Un Jesus säd to am: Vondoag haft Gott sikj die met Famielje toop aunjenomen, wiels du uk Abraham sien Sän best.

¹⁰Wiels de Menschensän es jekomen, dee to sieekjen un seelichtomoaken, dee veloaren sent.

¹¹Un wäarent see no dit horchten, vetald hee an fuaz noch een Jlikjnis, wiels hee dicht bie Jerusalem wia, un see dochten, daut daut Gottesrikj fuaz komen wudd.

¹²Hee säd to an: Een Maun von kjennichliche Häakunft reisd no een Launt wiet auf, om een Kjennichrikj fa sikj to kjrieen un dan trigjtokomen.

¹³Un hee roopt sikj tieen Deena un jeef an eene Somm Jelt [41] un säd see sullen doamet Jeschaften driewen, bat hee komen wudd.

¹⁴Siene Birja, oba, kunnen am nich lieden, un schekjten am Norecht, un leeten am sajen: Wie wellen nich, daut disa äwa ons rejieren saul.

¹⁵Un aus hee sien Rikj jekjräajen haud un trigjkjeem, velangd hee siene Deena ver sikj to komen, dee hee daut Jelt jejäft haud, om uttofinjen, waut een jiedra derch sien Haundlen jewonnen haud.

¹⁶Dan kjeem de ieeschta väa un säd: Har, dien Jelt haft tieen mol sooväl jewonnen.

¹⁷Un hee säd to am: Hast goot jedonen, gooda Kjnajcht! Wiels du äwa daut kjliene best tru jewast, saust du äwa tieen Städa to jebeeden haben.

¹⁸Dan kjeem de tweeda un säd: Har, dien Jelt haft fief mol sooväl jewonnen.

¹⁹Hee säd to am jrod soo: Un du saust äwa fief Städa sennen.

²⁰Un een aundra kjeem un säd: Har, hia es dien Jelt. Ekj hilt daut em Schneppelduak un läd daut wajch;

²¹ekj fercht mie fa die, wiels du een hoada Maun best. Du nemst, waut du nich hanjelajcht hast, un arnst, wua du nich jeseit hast.

²²Un hee säd to am: Ekj recht die, du beesa Kjnajcht, met diene ieejne Wieed. Wist du daut ekj een hoada Maun sie un daut näm, waut ekj nich hanjelajcht hab, un doa arnt, wua ekj nich jeseit hab?

²³Wuarom lädsd du mien Jelt dan nich en de Bank, daut ekj daut met Entras kunn enjekollakjt haben, aus ekj kjeem?

²⁴Un hee säd to dee, dee doa romstunden: Nämt am daut Jelt wajch un jäft däm daut, dee de tieen haft.

²⁵See oba säden to am: Har, dee haft aul tieen.

²⁶Hee oba säd to an: Ekj saj junt: Wäa doa haft, däm woat jejäft woaren; un wäa doa nich haft, von däm woat noch daut jenomen woaren, waut hee haft.

²⁷Oba miene Fiend, dee nich haben wullen, daut ekj äwa an rejieren sull, brinjt dee häa un moakt dee ver mie doot.

²⁸Un aus hee dit ieescht jesajcht haud, jinkj hee wieda no Jerusalem opptoo.

²⁹Aus hee noda no Betfage un Betanien aum Oliewen Boajch kjeem, schekjt hee twee von siene Jinja un säd to an:

³⁰Got no daut Darp ver junt, un wan jie doa nenn gonen, woa jie doa een Joalinkj aunjebungen finjen, opp daut noch niemols wäa jesäten haft. Leest daut loos un brinjt daut häa!

³¹Un wan junt wäa frajcht, wuarom jie daut loosleesen, sajcht to am: Wiels de Har daut brucken well.

³²Dan jinjen dee, dee jeschekjt worden, han un troffen daut doa krakjt soo aun, aus an wia jesajcht worden.

³³Un aus see daut Joalinkj loosleesden, fruach de Ieejendeema an, wuarom see daut Joalinkj loosleesden.

³⁴Un see säden: De Har well daut brucken.

³⁵Dan brochten see daut no Jesus un spreeden äare ieejne Kjleeda äwa daut Joalinkj un saden Jesus doa nopp.

³⁶Un aus hee wieda reet, läden see äare Kjleeda opp däm Wajch.

³⁷Un aus hee dan noda kjeem, un vom Oliewen Boajch rauf reet, funk de groote Häad Jinja aun, en äare Freid met lude Stemmen Gott to danken fa aul dee Wundawoakjen, dee see jeseenen hauden.

³⁸See säden: Jesäajent es de Kjennich, dee em Harn sien Nomen kjemt! Lot Fräd sennen em Himmel, un Harlichkjeit bowen em hechsten Himmel!

³⁹Eenje Farisäa utem Volkj säden to am: Liera, beschwicht diene Jinja!

⁴⁰Hee säd to an: Ekj saj junt: Wan dise wudden stell sennen, wudden de Steena schrieen.

⁴¹Aus hee dicht bie kjeem un de Staut sach, hield hee äwa de Enwona

⁴²un säd: Wan du doch weens nu en dise diene Tiet jeseenen hautst, waut die Fräd brinjen kunn. Nu, oba, kaust du daut nich seenen.

⁴³Wiels de Tiet woat komen, daut diene Fiend om die un diene Kjinja eene Waunt buen woaren un die von aule Sieden bedrenjen, daut du noanich hankaust;

⁴⁴un dee woaren die un diene Kjinja benna diene Wenj en de Ieed nenn klunjen, un woaren en die nich een Steen opp däm aundren loten, wiels du daut nich moakjst, aus de Har no die kjeem.

⁴⁵Dan jinkj hee em Tempel nenn un funk aun dee rut to joagen, dee doa bennen koften un vekoften,

⁴⁶un säd to an: Daut steit jeschräwen: “Mien Hus saul een Bädhus sennen”; jie oba haben doarut eene Reibaheel jemoakt.

⁴⁷Un hee lieed aule Dach em Tempel. Oba de Huagenpriesta un Schreftjelieede un de väanämste em Volkj sochten no een Wajch am omtobrinjen.

⁴⁸Daut wia fa an oba ommäajlich to doonen, wiels aulemaun honk am aun un wullen hieren waut hee säd.