Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Lukas 20 Bible Online

Lukas 20 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Lukas 20

¹Nu troff sikj daut eenen Dach, aus hee de Menschen em Tempel lieed un daut Evangelium prädijd, daut de Huagepriestasch un de Schreftjelieede met de Eltestasch toop ver am kjeemen

²un säden to am: Saj ons wua du de Krauft häa hast to doonen waut du deist, ooda wäa jeef die daut rajcht doatoo?

³Oba hee auntwuad un säd to an: Ekj woa junt uk eenalei froagen; sajcht mie:

⁴Wia Johanes sien Deepen vom Himmel ooda von Menschen?

⁵Un see rotschluagen met enaunda un säden: Wan wie sajen, dee wia vom Himmel, dan woat hee sajen: Wuarom jleewd jie am dan nich?

⁶Oba wan wie sajen: Von Menschen, dan wudd aul daut Volkj ons steenjen, wiels see stonen aula doaropp, daut Johanes een Profeet wia.

⁷Soo säden see: Wie weeten nich wua dee häa wia.

⁸Dan säd Jesus to an: Dan saj ekj junt uk nich, wua ekj daut rajcht häa hab, dise Dinja to doonen.

⁹Dan funk hee aun, de Menschen dit Jlikjnis to vetalen: Een jewessa Maun plaunt een Wiengoaden un vepacht dän aun Wiengoadna un fua opp een langet Stoot no een aundret Launt.

¹⁰Aus de Tiet kjeem to arnten, schekjt hee een Deena no de Wiengoadna, am von de Frucht to holen. De Wiengoadna oba veheiwden dän Kjnajcht un schekjten am met ladje Henj trigj.

¹¹Un hee schekjt noch wada een aundren Kjnajcht han; un see veheiwden dän uk, behaundelden am schaundhauft, un schekjten dän uk met ladje Henj trigj.

¹²Un hee schekjt uk noch een dredden; see deeden uk dän vewunden un schmeeten am rut.

¹³Dan säd de Ieejendeema von däm Goaden: Waut saul ekj doonen? Ekj woa mienen leewen Sän schekjen; wan see däm seenen, woaren see Respakjt haben.

¹⁴Oba aus de Wiengoadna dän Sän sagen, rotschluagen see met enaunda un säden: Dit es de Oaw; komt, well wie dän doot moaken, daut wie daut Oafgoot kjrieen!

¹⁵Un see schmeeten am utem Wiengoaden rut un muaken am doot. Waut woat de Ieejendeema von däm Goaden an doafäa aundoonen?

¹⁶Hee woat de Wiengoadna ombrinjen un aundre dän Goaden jäwen. Un aus see daut hieeden, säden see: Oba daut doch nich!

¹⁷Un hee kjikjt an aun un säd: Waut es dit dan, daut jeschräwen steit: “De Steen, dän de Bulied nich wullen, es de Akjsteen jeworden.”

¹⁸Wäaemma opp dän Steen nopp felt, woat sikj aules tweibräakjen; un opp wäm dee Steen nopp felt, däm woat dee to Grus veriewen.

¹⁹Un krakjt dan vesochten de Huagepriestasch un Schreftjelieede am en de Henj to kjrieen, wiels see wisten daut hee daut Jlikjnis opp an jediet haud, oba see hauden Angst fa de Menschen.

²⁰See pausten jeneiw opp waut hee deed, un schekjten Spionen, dee soo deeden aus wan see opprechtich wieren. Dee räakjenden am fausttokjrieen derch irjentwaut, daut hee sajen wudd, un daut see am dan de Autorität un Macht von däm Gowernia äwajäwen kunnen.

²¹Un see fruagen am: Liera, wie weeten, daut du de Woarheit rätst un lieescht. Du moakst kjeen Unjascheet un trakjst kjeenem väa. Du lieescht Gott sien Wajch, soo aus daut woarhauftich es.

²²Es daut fa ons rajcht aum Kjeisa Taks to tolen, ooda nich?

²³Hee, oba, vestunt äare Lest un säd to an: Wuarom vesieekj jie mie?

²⁴Wiest mie emol een Selwastekj! [42] Wäm sien Jesecht un Enschreft haft daut? See säden: Dän Kjeisa sient.

²⁵Hee säd to an: Dan jäft dän Kjeisa, waut däm Kjeisa sient es, un jäft Gott, waut Gott sient es.

²⁶Oba see kunnen am en siene Wieed doa ver de Menschen nich faustkjrieen. See wundaden sikj äwa siene Auntwuat un wieren stell.

²⁷Dan kjeemen eenje von de Saduzäa, dee nich doaraun jleewen, daut de Doodes oppstonen woaren, un fruagen am:

²⁸Liera, en Moses siene Schreft sajcht daut, “Wan een Maun sien Brooda stoaft, un däm siene Fru am oba nich Kjinja hinjalat, dan saul dee Maun [43] de Wätfru frieen, un en sien Brooda siene Städ, Kjinja met ar haben.”

²⁹Nu wieren doa säwen Breeda. De ieeschta fried eene Fru un storf onen Kjinja.

³⁰Dan fried de tweeda ar un storf uk onen Kjinja.

³¹Dan fried de dredda ar, un soo bat see dee aule säwen to Fru jehaut hauden, un storwen; un kjeena haud Kjinja hinjaloten.

³²To goodalatst storf uk de Fru.

³³Wan nu de Doodes oppstonen woaren, wäm siene Fru woat see dan sennen, wiels see haben ar aule säwen to Fru jehaut.

³⁴Jesus säd to an: En dise Welt frieen un befrieen de Menschen sikj;

³⁵oba dee daut wieet jefungen woaren, vom Doot opptostonen un en de aundre Welt to komen, frieen en befrieen sikj doa nich mea.

³⁶Un dee kjennen uk niemols mea stoawen; wiels dee sent soo aus de Enjel, un sent Gott siene Kjinja, wiels dee vom Doot oppstonen.

³⁷Oba daut de Doodes oppstonen es soogoa en Moses siene Jeschicht aum brennenden Bosch to seenen. Hee nand dän Harn, Abraham sien Gott, Isaak sien Gott, un Jakob sien Gott.

³⁸Wiels hee es nich de doodje äa Gott, oba de läwendje äara, wiels en am läwen dee aula.

³⁹Dan säden eenje von de Schreftjelieede to am: Liera, du hast rajcht jerät.

⁴⁰Wiels dee hauden nich Moot am no irjentwaut mea to froagen.

⁴¹Un hee säd to an: Woo kjemt daut, daut see Christus David sienen Sän nanen?

⁴²Wiels David selfst sajcht en de Psalmen: “De Har säd to mienen Harn: Sett bie mie to rajchte Haunt,

⁴³bat ekj die diene Fiend to eene Footbenkj moak.”

⁴⁴Aulsoo nand David am sienen Harn; woo es hee dan sien Sän?

⁴⁵Dan säd Jesus to siene Jinja, soo daut aule Menschen am hieeden:

⁴⁶Wäat junt fa de Schreftjelieede, dee jieren en lange Kjleeda romgonen un opp däm Moakjtplauz wellen bejreest woaren, un jieren dän basten Setplauz en äare Schoolen un opp äare Fastlichkjeiten haben;

⁴⁷dee de Wätfrues ut äare Hiesa fräten, oba väajäwen lange Jebäda fa an to bäden. Dee woaren doafäa sooväl schwanda vedaumt woaren.