Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Lukas 22 Bible Online

Lukas 22 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Lukas 22

¹De Tiet fa daut Fast von onjesuade Brood, daut Passafast, nodad sikj.

²Un de Huagepriestasch un Schreftjelieede sochten no een Wajch Jesus doottomoaken; un see ferchten sikj oba fa daut Volkj.

³Dan fua Soton en Judas Iskariot nenn, eena von de Twalw.

⁴Un dee jinkj dan no dän Huagenpriesta un de Tempelwajchtasch, sikj met an to eenjen, woo hee an Jesus veroden kunn.

⁵Dee freiden sikj doatoo un wieren reed am Jelt to jäwen.

⁶Hee vespruak an daut un luad no eene Jeläajenheit Jesus soo aun an to veroden, daut daut Volkj daut nich enwort.

⁷Dan kjeem de Dach von onjesuade Brood, aun dän daut Opfalaum must jeschlacht woaren.

⁸Jesus schekjt Petrus un Johanes un säd see sullen gonen un fa an reedmoaken, daut Passalaum to äten.

⁹See säden to am: Wua sell wie daut gonen reedmoaken?

¹⁰Hee säd: Wan jie en de Staut nenn gonen, woa jie een Maun trafen, dee eene Kruck met Wota drajcht; got am hinjaraun no daut Hus, en daut dee nenn jeit,

¹¹un sajcht to däm, dee daut Hus ieejent: De Meista lat die froagen: Wua es de Gauststow, en dee ekj met miene Jinja daut Passalaum äten kaun?

¹²Dan woat hee junt eene groote Bowastow, met utjepolstade Meeblen wiesen; un doa moakt daut reed.

¹³Un see jinjen han un troffen daut aula krakjt soo aun, aus hee jesajcht haud, un see muaken doa reed to daut Passafast.

¹⁴Un aus de Stund kjeem, saden hee un siene Apostel sikj aum Desch,

¹⁵un hee säd to an: Ekj hab opp iernst een velangen jehaut met junt toop daut Passalaum to äten, ea ekj lieden mott.

¹⁶Wiels ekj saj junt, ekj woa daut nich wada äten, [44] bat daut en daut Gottesrikj Werkjlichkjeit jeworden es.

¹⁷Dan neem hee daut Kuffel un dankt doafäa un säd: Nämt daut un deelt junt daut en,

¹⁸wiels ekj saj junt: Ekj woa von de Wiendruwen Frucht nich mea drinkjen, bat daut Gottesrikj komen woat.

¹⁹Un dan neem hee Broot, dankt doafäa un bruak daut, un jeef an daut un säd: Dit es mien Kjarpa dee fa junt jejäft woat; doot dit om aun mie to denkjen.[45]

²⁰Jrod soo neem hee no Owentkost uk daut Kuffel un säd: Dit Kuffel es de niea Bunt en mien Bloot, daut fa junt vegoten woat.

²¹Doch kjikjt, mien Veroda haft siene Haunt bie mie opp däm Desch.

²²De Menschensän woat bestemt soo gonen aus äwa am beschloten es; oba wee däm Mensch derch dän hee veroden woat!

²³Dan fungen see aun sikj unjarenaunda to froagen, wäa von an, daut doonen wudd.

²⁴Oba see fungen uk aun sikj doaräwa to Zanken, wäa mank an sull aus de jratsta aunjeseenen woaren.

²⁵Un Jesus säd to an: En dise Welt rejieren de Kjennichs, un woaren bejnodjende Haren jenant.

²⁶Bie junt oba, saul daut aundasch sennen! Wäa mank junt de jratsta es, saul soo sennen aus de jinjsta, un de väanämsta soo aus een Deena.

²⁷Wiels wäa es jrata: dee aum Desch sett, ooda dee, dee bedeent? Es daut nich dee, dee aum Desch sett? Un doch sie ekj mank junt aus dee, dee doa deent.

²⁸Jie oba, sent daut, dee mie en miene Vesieekjungen biestunden.

²⁹En soo aus mien Voda een Kjennichrikj opp mie vemoakt haft, soo vemoak ekj eent opp junt,

³⁰daut jie en mien Kjennichrikj met mie toop aum Desch äten un drinkjen kjennen, un opp een Troon setten, äwa de 12 Stam Israel to rechten.

³¹Un de Har säd: Simon, Simon, moakj die dit: Soton haft doarom aunjehoolen, junt soo aus Weit äwa een Säw to schekjen.

³²Oba ekj hab fa die jebät, daut du dienen Gloowen nich velieren muchst. Un wan du ieescht trigj no mie jekomen best, dan stoakj diene Breeda.

³³Hee oba säd to am: Har, ekj sie reed met die en daut Jefenkjnis un em Doot to gonen.

³⁴Dan säd Jesus: Petrus, ekj saj die: Ea de Hon vondoag zemorjes kjreien woat, woascht du daut aul dree Mol veloagen haben, daut du mie kjanst.

³⁵Un hee säd to an: Wan ekj junt onen Tausch, onen Sak un onen Schoo rut schekjt, haft junt daut emol aun waut jefält? See säden: Niemols.

³⁶Dan säd hee to an: Nu oba, wäa eene Jelttausch haft, däm lot dee nämen, un soo uk wäa een Sak haft, un wäa nich een Schwieet haft, saul sien Kjleet vekjeepen un een Schwieet kjeepen.

³⁷Wiels ekj saj junt, met mie mott daut noch soo romkomen aus von mie jeschräwen steit: “Hee wort aunjeseenen aus een Vebräakja.” wiels waut von mie jeschräwen es, woat uk passieren.

³⁸Dan säden see: Har, kjikj, hia sent twee Schwieed. Un hee säd to an: Daut rieekjt too.

³⁹Un aus hee rut kjeem, jinkj hee soo aus jeweenlich nom Oliewen Boajch, un siene Jinja kjeemen met doahan.

⁴⁰Un aus hee doahan kjeem, säd hee to an: Bät, daut jie nich en Vesieekjunk jeroden!

⁴¹Hee trock sikj von an ojjefäa soo wiet trigj aus eena een Steen schmieten kaun, kjneed sikj han un bäd

⁴²un säd: Voda, wan du daut soo west, dan nemm dit Liedenskuffel von mie; oba daut saul nich soo woaren aus ekj well, oba soo aus du west.

⁴³(Dan kjeem een Enjel vom Himmel un stoakjt am. [46]

⁴⁴Un en siene Doodesangst bäd hee noch iernsta. Sien Schweet wort soo aus groote Blootdreppen, dee opp de Ieed follen.) [47]

⁴⁵Aus hee vom Jebäd oppstunt un no siene Jinja kjeem, wieren dee en äa Trua enjeschlopen.

⁴⁶Dan säd hee to an: Wuarom schlop jie? Stot opp un bät, daut jie nich en Vesieekjunk komen!

⁴⁷Un wäarent hee noch räd, kjeem een Schwitt Mana; un eena von de Twalw, dee Judas heeten deed, jinkj veropp no Jesus opptoo, am een Kuss to jäwen.

⁴⁸Jesus oba säd to am: Judas, verotst du dän Menschensän met een Kuss?

⁴⁹Aus dee om am sagen, waut passieren wudd, säden dee to am: Har, sell wie met däm Schwieet mankheiwen?

⁵⁰Un eena von an heiwd dän Huagenpriesta sien Kjnajcht eent, un haud am daut rajchte Ua aufjeschnäden.

⁵¹Jesus oba säd: Jenuach! Hieet doamet opp! Un hee neem dän Maun sien Ua un heeld am.

⁵²Dan säd Jesus to de Huagepriestasch un väaschte vom Tempel un Eltestasch, dee no am jekomen wieren: Must jie met Schwieed un Kjneppels komen, soo aus wan jie daut met een Reiba to doonen haben?

⁵³Aus ekj däachlich bie junt em Tempel wia, hab jie mie nich prooft fausttonämen. Oba dit es june Tiet, en dee daut diestre harscht.

⁵⁴Aus see am ieescht faustjenomen hauden, jinjen see met am wajch, un brochten am no dän Huagenpriesta sien Hus. Petrus jinkj wiet auf hinjaraun.

⁵⁵Aus see sikj medden opp däm Hoff een Fia aunstekjten, un doa rom dolsaden, saut Petrus uk mank an.

⁵⁶Dan kjeem eene Deenstmejal un sach am biem Fia setten. See kjikjt am direkjt aun un säd: Dis Maun wia uk met am.

⁵⁷Hee oba veluach daut un säd: Fru, ekj kjan däm äwahaupt nich.

⁵⁸Om een stootje wieda sach am noch wäa un säd: Du best uk eena von an. Petrus oba säd: Mensch, daut sie ekj nich.

⁵⁹Dan ojjefäa om eene Stund säd noch wäa: Ekj sie mie secha, daut disa uk met am wia, wiels hee es een Galiläa.

⁶⁰Petrus oba säd: Mensch, ekj weet nich von waut du rätst. Un sooboolt, wäarent hee noch räd, kjreid de Hon.

⁶¹Dan dreid de Har sikj om un kjikjt Petrus aun. Dan docht Petrus doaraun waut de Har jesajcht haud: Ea de Hon kjreien woat, woascht du daut dree Mol veloagen haben daut du mie kjanst.

⁶²Dan jinkj Petrus rut un hield bettalich.

⁶³De Mana dee Jesus fausthauden, spotten un schluagen am;

⁶⁴see bungen am de Uagen too un schluagen am em Jesecht un säden: Profezei! Wäa haft die jeschloagen?

⁶⁵Un see säden väl aundre lastaliche Dinja jäajen am.

⁶⁶Un aus daut ieescht Dach wort, saumelden sikj de Eltestasch utem Volkj, un de Huagepriestasch un Schreftjelieede, un brochten am ver äaren Rot un säden:

⁶⁷Saj ons auf du de Christus best! Hee säd to an: Wan ekj junt daut sajen wudd, wudd jie daut doch niemols jleewen;

⁶⁸un wan ekj junt froagen wudd, wudd jie mie kjeene Auntwuat jäwen.

⁶⁹Von nu aun woat de Menschensän bie de Gotteskrauft to rajchte Haunt setten.

⁷⁰Dan säden see aula: Best du dan Gott sien Sän? Un hee säd to an: Jie sajen met rajcht daut ekj dee sie.

⁷¹Dan säden see: Wuatoo bruck wie noch mea Zeichnisen? Wäajen wie haben daut selfst ut sien ieejnet Mul jehieet!