Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Lukas 24 Bible Online

Lukas 24 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Lukas 24

¹Dan dän ieeschten Dach en de Wäakj kjeemen see, un jewesse aundre Frues met an, tiedich zemorjes nom Grauf un brochten de Kjriedarie, dee see reedjemoakt hauden.

²Oba aus see hankjeemen, wia de Steen aul vom Grauf wajch jerolt.

³Dan jinjen see nenn, oba fungen dän Harn Jesus sien Kjarpa [52] nich.

⁴Un wäarent see noch nich soo rajcht wisten, waut doa väajinkj, kjeemen twee Mana en schlockwitte Kjleeda no an.

⁵Aus see dan veschrocken un sikj met däm Jesecht bat opp de Ieed buagen, säden dee to an: Wuarom sieekj jie dän Läwendjen mank de jestorwne?

⁶(Dee es nich hia; dee es oppjestonen.) [53] Denkjt doaraun, waut hee to junt säd, aus hee noch en Galiläa wia,

⁷aus hee säd: De Menschensän mott de Sinda en de Henj jejäft un jekjriezicht woaren un aum dredden Dach oppstonen.

⁸Dan dochten see aun siene Wieed.

⁹Dan jinjen see trigj vom Grauf un vetalden daut de Alw un aul de aundre.

¹⁰Daut wieren Maria Magdalena un Johana un Maria, Jakobus siene Mutta, un noch aundre met an, dee de Apostel daut vetalden.

¹¹See oba hilden daut fa ladje Wieed, onen Meenunk, un jleewden daut nich.

¹²(Oba Petrus stunt opp un rand nom Grauf, bekjt sikj doa nenn, un sach doa sest nuscht aus de Lienzeich Loakes ligjen. Hee jinkj doavon un wundad sikj, waut passieet wia.) [54]

¹³Nu horcht! Twee von an wieren jrod dän Dach opp däm Wajch no Emmaus, een Darp ojjefäa säwen Miel [55] von Jerusalem.

¹⁴Un see unjahilden sikj unjarenaunda von aul daut, waut passieet wia.

¹⁵Un wäarent see sikj unjahilden un äare Froagen hauden, nodad Jesus sikj an un jinkj met.

¹⁶Oba an worden de Uagen jehoolen, daut see am nich kjanen kunnen.

¹⁷Un hee säd to an: Von waut räd jie, aus jie toop delenjd däm Wajch jinjen? See stunden en äa Trua stell.

¹⁸Dan fruach am Kleopas, eena von an: Best du de eensja framda en Jerusalem, dee nich weet, waut doa dise Doag passieet es?

¹⁹Hee fruach am: Waut meenst du? See säden: Daut von Jesus von Nazaret, een Profeet ver Gott un Menschen, met Krauft hinja siene Wieed, uk siene Woakjen;

²⁰un woo onse Huagepriestasch un bowaschte am hanjeewen, daut hee toom Doot veuadeelt un jekjriezicht wort.

²¹Wie oba hopten, daut hee dee wia, dee Israel friemoaken wudd. Un bowenenn, dit es aul de dredda Dach, no däm daut passieed.

²²Un dan uk noch, haben eenje von onse Frues ons veschrocken, dee tiedich biem Grauf wieren,

²³un sienen Kjarpa doa nich fungen. Dee kjeemen trigj un säden, see hauden Enjel jeseenen, dee doa jesajcht hauden, daut hee läwd.

²⁴Un eenje von ons jinjen nom Grauf un fungen daut krakjt soo, aus de Frues jesajcht hauden; oba am hauden see nich jeseenen.

²⁵Dan säd hee to an: Woo dieet junt stomphoatje Noaren daut soo lang, daut aula to jleewen, waut de Profeeten jerät haben!

²⁶Must Christus dit nich aula lieden un dan en siene Harlichkjeit nenn gonen?

²⁷Un hee funk von Moses un aul de Profeeten äare Schreften aun, un läd an daut ut, waut von am jesajcht wia.

²⁸Un see kjeemen dicht bat daut Darp wua see hanjinjen, un hee deed soo, aus wan hee wieda gonen wull.

²⁹Oba see wieren drinjent am trigjtohoolen, un säden hee sull bie an bliewen, wiels daut wull Owent woaren, un doa wia aul nich väl vom Dach jebläwen. Dan jinkj hee nenn, bie an to bliewen.

³⁰Un aus hee met an toop aum Desch saut, neem hee daut Broot, dankt doafäa, bruak daut un jeef an daut.

³¹Dan jinjen an de Uagen op, un see kjanden am. Un hee veschwunk ver an.

³²Dan säden see eena toom aundren: Brenden onse Hoaten nich en ons, [56] aus hee opp däm Wajch met ons räd un ons de Schreft utläd?

³³Un see stunden fuaz opp, un jinjen trigj no Jerusalem, un fungen de Alw un dee, dee met an toopwieren,

³⁴dee doa säden: De Har es werkjlich oppjestonen un haft sikj Simon väajestalt.

³⁵Un see vetalden an, waut hinjawäajes passieet wia, un woo see am doaderch jekjant hauden, daut hee daut Broot jebroaken haud.

³⁶Un aus see sikj noch doavon unjahilden, kjeem Jesus selfst medden mank an un säd: Fräd met junt![57]

³⁷An wia sea angst un meenden, see sagen een Jeist.

³⁸Un hee säd to an: Wuarom es junt Angst, un wuarom twiewlen jie?

³⁹Kjikjt no miene Henj un miene Feet, un seet daut ekj dit selfst sie, wiels een Jeist haft nich Fleesch un Knoakes, soo aus jie seenen daut ekj hab.

⁴⁰(Un aus hee daut säd, wees hee an siene Henj uk siene Feet.)[58]

⁴¹Oba aus see dan fa Freid un Wunda nich jleewden, säd hee to an: Hab jie hia waut to äten?

⁴²Un see läden am een Stekj jebrodne Fesch un Honnich väa.

⁴³Un hee neem daut un eet ver an!

⁴⁴Dan säd hee to an: Dit es waut ekj to junt säd, aus ekj noch bie junt wia, wiels daut mott aula soo romkomen aus en Moses sien Jesaz, en de Profeeten un en de Psalmen von mie jeschräwen steit.

⁴⁵Dan muak hee an daut Vestentnis op, daut see de Schreft vestunden,

⁴⁶un hee säd to an: Soo steit jeschräwen, daut Christus lieden woat un aum dredden Dach vom Doot oppstonen;

⁴⁷un daut en sienen Nomen von omkjieren un von Sindenvejäwunk jeprädicht woaren saul mank aule Velkja. Jie sellen en Jerusalem doamet aunfangen,

⁴⁸un met jun Zeichnis doarhinja stonen.

⁴⁹Un ekj woa junt daut schekjen waut mien Voda junt vesproaken haft. Oba blieft en Jerusalem, bat de Krauft von bowen äwa junt komen woat.

⁵⁰Hee neem an rut bat Betanien un hoof siene Henj opp un säajend an.

⁵¹Un wäarent hee an säajend, veschwunk hee von an un fua nopp nom Himmel. [59]

⁵²See oba bäden am aun, [60] jinjen met groote Freid trigj no Jerusalem,

⁵³un brochten äare Tiet em Tempel too un dankten un lowden Gott.