Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Lukas 5 Bible Online

Lukas 5 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Lukas 5

¹Eenen Dach, aus Jesus aum See Genezaret stunt, un daut Volkj sikj om am drenjd, daut Gotteswuat to hieren,

²sach hee twee Boots aun de Kaunt See stonen, wäarent de Fescha äare Nats woschen.

³Hee stieech en daut eene Boot nenn, daut Simon sient wia, un säd hee sull een enjskje von de Kaunt auf foaren. Dan sad hee sikj dol un lieed de Menschen von utem Boot.

⁴Un aus hee opphieed met räden, säd hee to Simon: Foa nopp, wua daut deep es, un lot de Nats rauf, to feschen!

⁵Simon oba auntwuad un säd to am: Meista, wie haben de gaunze Nacht schwoa jeschauft un haben nuscht jekjräajen; oba, eendoont! Wan du soo sajchst, dan lot ekj daut Nat rauf.

⁶Un aus see daut deeden, kjrieejen see een grootet Schoof Fesch, soo daut äare Nats aunfungen tweitorieten.

⁷Dan wongen see äare Poatna, em aundren Boot, daut see an sullen halpen komen. Un dee kjeemen un see hauden de Boots beid soo voll, daut dee aunfungen unjatogonen.

⁸Aus Simon Petrus daut sach, foll hee opp Kjneeen ver Jesus un säd: Har, go von mie wajch! Ekj sie een sindja Mensch.

⁹Hee un de aundre, dee met am wieren, staunden äwa de maussen Fesch, dee see jekjräajen hauden,

¹⁰un jrod soo uk Jakobus un Johanes, Zebedäus siene Säns, Simon siene Poatna. Un Jesus säd to Simon: Fercht die nich! Von nu aun woascht du Menschen jriepen.

¹¹Un aus see äare Boots dan jelaunt hauden, veleeten see daut aula un jinjen met am met.

¹²Un daut neem sikj soo rom, aus hee en eene jewesse Staut wia, kjeem doa een Lepra Maun un sach Jesus un schmeet sikj lank ver am dol un säd: Har, wan du west, du kaust mie reinjen.

¹³Un hee strakjt siene Haunt ut un schieed am aun un säd: Daut woa ekj doonen! Un em selwjen Uagenblekj wia siene Krankheit wajch.

¹⁴Un Jesus veboot am, daut irjentwäm to sajen. Oba hee sull gonen sikj dän Priesta väastalen, un aus een Zeichnis fa siene Reinjunk een Opfa brinjen, soo aus Moses befolen haud.

¹⁵Oba daut Nies von waut hee jedonen haud, vespreed sikj bloos soo väl mea, un de Menschen kjeemen bie Schoowa, am to hieren un von äare Krankheiten jeheelt to woaren.

¹⁶Oba Jesus jinkj to Tieden fa sikj auleen, om to bäden.

¹⁷Eenen Dach, aus hee lieed, sauten om am Farisäa un Schreftjelieede, dee von aule Darpa en Galiläa un von Judäa un Jerusalem jekomen wieren. Un Gott siene Krauft stunt am to Haunt, de kranke to heelen.

¹⁸Dan brochten eenje Mana een jelämden Maun opp een Bad, dän see vesochten nenn to brinjen un ver Jesus [8] hantolajen.

¹⁹Oba aus see kjeenen Wajch fungen, am nenn to brinjen, wiels doa soo väl Menschen wieren, stieejen see oppem Hus nopp un läden de Tieejlen tosied un leeten am met Bad toop medden mankem Volkj ver Jesus rauf.

²⁰Aus hee äaren Gloowen sach, säd hee to am: Mensch, die sent diene Sinden vejäft.

²¹De Schreftjelieede un Farisäa fungen aun, doaräwa notodenkjen un säden: Wäa es dit, dee doa gotteslastalich rät? Wäa sest aus Gott kaun Sinden vejäwen?

²²Oba aus Jesus enwort waut see dochten, säd hee to an: Towaut hab jie soone Jedanken em Hoat?

²³Waut es leichta to sajen: Die sent diene Sinden vejäft, ooda to sajen: Sto opp un go?

²⁴Oba daut jie weeten kjennen, daut de Menschensän oppe Ieed de Krauft haft, Sinden to vejäwen, säd hee to dän jelämden Maun: Ekj saj die, sto opp, nemm dien Bad un go no Hus!

²⁵Hee stunt plazlich ver an opp, neem sien Bad, opp daut hee jeläajen haud, jinkj no Hus un lowd Gott.

²⁶Aulemaun staund doaräwa, un see lowden Gott. An äwakjeem uk eene Forcht, daut see säden: Wie haben vondoag butajeweenelje Dinja jeseenen.

²⁷Aus dit äwa wia, jinkj Jesus rut un sach Levi, een Takskollakjta, en siene Taksbood setten. Jesus säd to am: Komm mie nofoljen!

²⁸Un Levi stunt opp, veleet aules un foljd am no.

²⁹Dan reed Levi bie sikj em Hus eene groote Gaustmoltiet ut, un doa wieren een grootet Schoof Takskollakjta un noch aundre, dee met am toop eeten.

³⁰Oba de Schreftjelieede un Farisäa grunsten doaräwa to siene Jinja un säden: Wuarom doo jie met Takskollakjta un Sinda toop äten un drinkjen?

³¹Jesus auntwuad un säd to an: De jesunde brucken dän Dokta nich; dän brucken mau de kranke.

³²Ekj sie jekomen, de Sinda auntospornen omtokjieren, un nich de jerajchte.

³³See säden to am: Johanes siene Jinja fausten un bäden foaken, un soo uk de Farisäa äare; oba diene Jinja äten un drinkjen.

³⁴Un hee säd to an: Kjenn jie dän Briegaum siene Frind bat doa brinjen, daut dee fausten, soolang aus de Briegaum bie an es?

³⁵Oba de Tiet woat komen, wan de Briegaum ieescht woat von an wajch jenomen sennen; dan woaren see fausten.

³⁶Dan räd hee to an derch een Jlikjnis: Kjeena neit een nieet Flekj Zeich opp een oolet nopp; sest ritt eena daut niee entwei, un daut niee Flekj paust nich opp daut oole nopp.

³⁷Un doa jitt uk kjeena nieen Wien en oole Wienladasch nenn; von dän nieen Wien wudden de oole Ladasch opplauzen un dän Wien vekjwidren, un de Ladasch wieren vebrukt.

³⁸Oba niea Wien mott en niee Ladasch jegoten woaren; dan blift beides goot.

³⁹Un wäa oolen Wien jedrunken haft, haft nich fuaz een Darscht no nieen; wiels hee sajcht de oola es bäta.