Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Lukas 7 Bible Online

Lukas 7 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Lukas 7

¹Aus Jesus de Menschen aules jesajcht haud waut hee wull, jinkj hee no Kapernaum.

²Un een Offizia sien Kjnajcht, dän hee väl räakjend, lach doodeskrank.

³Aus dee von Jesus hieed, schekjt hee de judsche Eltestasch am to froagen, hantokomen, sien Kjnajcht jesunt to moaken.

⁴Aus dee no Jesus kjeemen, prachaden see am opp Iernst un säden: Dee es daut wieet, daut du daut fa am deist;

⁵wiels hee räakjent ons Volkj väl, un haft ons eene Judenschool jebut.

⁶Un Jesus jinkj met an met. Un aus see ieescht nich too wiet auf vom Hus wieren, schekjt de Offizia Frind am to sajen: Har, bemieej die nich wieda; wiels ekj sie daut nich wieet, daut du unja mien Dak kjemst.

⁷Ekj hab mie nich wieet jeacht, selfst no die to komen; oba saj du bloos daut Wuat, dan woat mien Kjnajcht jesunt woaren.

⁸Wiels ekj sie selfst een Maun, dee de Rejierunk unjadon es, un hab Soldoten unja mie; wan ekj to eenem saj: Go! dan jeit dee; un toom aundren: Komm! dan kjemt dee; wan ekj to mienen Kjnajcht saj: Doo dit! dan deit dee daut.

⁹Aus Jesus dit hieed, wundad hee sikj äwa am un dreid sikj no de Menschen un säd: Ekj saj junt dit: Soonen grooten Gloowen hab ekj nich emol en Israel jefungen.

¹⁰Dan kjeemen de Mana, dee jeschekjt wieren, trigj nom Hus un sagen daut de kranka Kjnajcht jesunt wia.

¹¹Boolt doaropp [12] jinkj Jesus no eene Staut, Nain jenant; un siene Jinja un een Schoof aundre Menschen kjeemen uk met.

¹²Aus hee noda nom Stautspuat kjeem, druagen see jrod eenen Dooden rut. Dee wia siene Mutta äa eensja Sän, un see wia eene Wätfru; ut de Staut kjeemen een Schoof Menschen met ar.

¹³Aus de Har ar sach, jaumad am daut äwa ar un säd: Hiel nich!

¹⁴Dan jinkj hee han un läd siene Haunt opp daut Soakj, un de Dräaja stunden stell. Dan säd hee: Junga Maun, ekj saj die, sto opp!

¹⁵Un dee doa wia doot jewast, recht sikj opp un funk aun to räden. Un hee jeef de Mutta äaren Sän.

¹⁶Dan äwakjeem an aula eene heilje Ieaforcht, un see lowden Gott un säden: Mank ons es een groota Profeet oppjestonen, un: Gott es jekomen sien Volkj to halpen.

¹⁷Dit Nies von Jesus spreed sikj äwa gaunz Judäa un en aule Omjäajenden.

¹⁸Dan vetalden Johanes siene Jinja am aules waut väajefollen wia.

¹⁹Dan roopt Johanes twee von siene Jinja un schekjt dee no Jesus un leet am froagen, auf hee dee wia, dee doa komen sull: Ooda sell wie no een aundren luaren?

²⁰Aus de Mana hankjeemen, säden see: Johanes de Deepa haft ons jeschekjt die to froagen, auf du dee best, dee doa komen saul, ooda auf wie noch no een aundren luaren sellen.

²¹To dee Tiet heeld Jesus jrod väl von äare Krankheiten un Ploagen un von beese Jeista, un heeld väle blinje de Uagen, daut see seenen kunnen.

²²Dan säd Jesus to an: Got sajcht Johanes, waut jie jeseenen un jehieet haben: de blinje seenen, de lome gonen, de Lepra woaren rein, de doowe hieren, de Doodes stonen opp, un de oame woat daut Evangelium jeprädicht;

²³un seelich es dee, dee sikj nich äwa mie oajat.

²⁴Aus dee von Johanes jeschekjte ieescht wajch wieren, funk Jesus aun to de Menschen von Johanes to räden: Aus jie en de Wiltnis nenn jinjen, waut räakjend jie to seenen? Een Schelprua, met daut de Wint han un häa weifeld?

²⁵Oba no waut jinkj jie kjikjen? Wull jie een Maun en feine wieekje Kjleeda seenen? Kjikjt emol, Menschen en diere Kjleeda, dee doa huachhäa läwen, sent em Kjennichshoff to finjen.

²⁶Oba no waut jinkj jie kjikjen? Een Profeet? Jo, un ekj saj junt: Noch mea aus een Profeet.

²⁷Dit es dee von däm daut jeschräwen steit: “Kjikjt, ekj woa die mienen Enjel veropp schekjen, daut dee dän Wajch fa die reedmoakt.”

²⁸Wiels ekj saj junt, daut Johanes de Deepa een jratra Profeet es aus irjent sest wäa, von een Frumensch jebuaren; un doch es de kjlansta en Gott sien Rikj jrata aus hee.

²⁹Un aule Menschen, soogoa de Takskollakjta, dee Jesus hieeden, jeewen Gott rajcht, wiels see hauden sikj met Johanes sienen Doop deepen loten.

³⁰Oba de Farisäa un Schreftjelieede deeden Gott sien Rot fa an selfst veachten, un leeten sikj nich von am deepen.

³¹Met wäm kaun ekj de Menschen vondoag dän dach vejlikjen? Wua likjnen dee han?

³²Dee sent soo aus Kjinja, dee opp däm Moakjtplauz setten un eena toom aundren schrieen: Wie spälden de Fleet, un jie daunzten nich; wie sungen Trualeeda, un jie hielden uk nich.

³³Wiels Johanes de Deepa kjeem un eet nich Broot un drunk nich Wien; dan säd jie dee haud dän Soton.

³⁴De Menschensän es jekomen un at un drinkjt; un jie sajen: Kjikjt, een Fräta un een Wiensupa, de Takskollakjta un Sinda äa Frint!

³⁵Oba Weisheit woat von aul äare Kjinja jerajchtfoadicht.

³⁶Dan loot eena von de Farisäa am en, met am toop to äten. Un hee jinkj bie dän Farisäa em Hus nenn un sad sikj aum Desch.

³⁷En dee Staut wia eene Fru, dee en Sinden läwd. Aus dee daut enwort, daut Jesus bie dän Farisäa em Hus aum Desch saut, brocht see een Glaus voll diere Saulweelj.

³⁸See jinkj hinja am stonen un hield un funk aun am met äare Tronen de Feet to wauschen un drieejd dee met äa Hoa. See kust am de Feet un goot am de Eelj doaräwa.

³⁹Aus de Farisäa, dee am enjelot haud, dit sach, säd hee to sikj selfst: Wan dis Maun een Profeet wia, wudd hee weeten, wäa un waut dit fa eene sindje Fru es, dee am aunjeschieet haft.

⁴⁰Un Jesus säd to am: Simon, ekj hab die waut to sajen. Un hee säd to am: Meista, saj.

⁴¹Een Jeltmaun haud twee Mana Jelt jeliet. Eena wia am eene Somm von 500 [13] schuldich, un de aundra 50.

⁴²See kunnen am daut beid nich betolen, un hee strikjt an de Schult. Saj mie emol, woona von dee beid woat mea Leew fa am haben?

⁴³Simon säd to am: Ekj näm aun, dee dän hee daut mieeschte jeschonken haud. Du hast rajcht, säd Jesus.

⁴⁴Dan dreid Jesus sikj no de Fru un säd to Simon: Sitst du dise Fru? Ekj kjeem bie die em Hus nenn; un du jeefst mie nich Wota, de Feet to wauschen; see oba haft mie de Feet met äare Tronen jewoschen un met äare Hoa opp däm Kopp jedrieecht.

⁴⁵Du hast mie kjeen Kuss jejäft; oba dise Fru, haft von don aus ekj nenn kjeem, nich nojejäft, miene Feet to kussen.

⁴⁶Du hast mie nich Eelj opp däm Kopp jegoten; oba dise Fru haft mie scheenrikjende Eelj äwa de Feet jegoten.

⁴⁷Doawäajen saj ekj to die: Äa sent väl Sinden vejäft, doawäajen es äare Leew soo groot; wiels wäm mau weinich vejäft es, däm siene Leew es uk soo väl weinja.

⁴⁸Un Jesus säd to ar: Die sent diene Sinden vejäft.

⁴⁹Dee met am toop aum Desch sauten, fungen dan aun, to sikj selfst to sajen: Wäa es dit, dee soogoa Sinden vejäwen deit?

⁵⁰Dan säd Jesus to de Fru: Du best derch dienen Gloowen jerat; go en Fräd!