Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel 5. Mose 2 Bible Online

5. Mose 2 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

5. Mose 2

¹Met de Tiet wong wie om un jinjen enne Wiltnis nenn oppem Wajch no daut Schelpmäa, soo aus de HAR ons jesajcht haud. Dan bleew wie een langet stoot opp veschiedne Städen en de Boaj bie Seir.

²Dan säd de HAR to mie:

³Jie sent lang jenuach en dise Boaj jewast. Nu got emol nom Nuaden.

⁴Un hee bestald uk noch: Jie woaren boolt derch de Seir Boaj von Edom gonen wua jun Frintschoft, de Nokomen von Esau, wonen. Dee woaren sikj fa junt enjsten, un soo paust opp,

⁵daut jie junt nich met dee zanken. Ekj woa junt kjeent von dee äa Launt jäwen, nich emol soo väl aus toom eene Schoo Sol nopp saten. Dän Seir Boajch hab ekj Esau jejäft, daut hee doa wonen kaun.

⁶Jie derwen Äten un Wota von dän kjeepen, daut jie to äten un to drinkjen haben.

⁷Vejät nich woo de HAR jun Gott junt jesäajent haft en jieda Dinkj waut jie en dise Tiet jedonen haben. Hee haft no junt oppjepaust wiel jie derch dise groote Wiltnis jinjen, un es nu dise 40 Joa met junt jewast, un jie haben aules jehaut waut junt fäld.

⁸Dan trock wie wieda von ons Frintschoft, de Nokomen von Esau dee en Seir wonen, un wie veleeten dän Wajch en daut groote Tol, un jinjen wajch von Elat un Ezjon Geber un jinjen en de Rechtunk von de Moab Wiltnis.

⁹Un de HAR säd to mie: Striet junt nich met de Lied en Moab, de Nokomen von Lot. Fangt uk kjeenen Kjrich aun met an, wiels ekj woa junt nuscht von äa Launt jäwen toom doa aunsiedlen. De Jäajent von Ar hab ekj Loot siene Nokomen jejäft daut see doa wonen kjennen.

¹⁰(To eene Tiet wonden de Emita en Ar. Daut wia een grootet Volkj un de Menschen wieren jrata jewossen aus de riesje Anakita.

¹¹De Emita, dee disen Nomen von de Moabita kjrieejen, wieren to eene Tiet, soo aus de Anakita, aus Refaita bekaunt.

¹²De Horita wonden to eene Tiet en Seir, oba Esau siene Nokomen juagen dee doa wajch, un brochten an om, un neemen daut Launt en, krakjt soo aus Israel daut Launt enneem woont de HAR an jeef.)

¹³un de HAR säd: Nu got äwa dän kjlienen Riefa dee Sered heet. Un wie jinjen doa derch.

¹⁴De gaunze Tiet, von dan aus wie Kadesch Barnea veleeten, bat wie derch däm Sered jinjen, wieren 38 Joa. Un en dee Tiet wieren aul onse kjrichsfäje Mana, dee ut Ägipten kjeemen, utjestorwen, soo aus de HAR an vesproaken haud.

¹⁵De HAR haud doano jeseenen, daut jieda latsta von dee jestorwen wieren.

¹⁶No däm, daut dee kjrichsfäje Mana aula utem Volkj jestorwen wieren,

¹⁷säd de HAR to mie:

¹⁸Vondoag sell jie bie Ar, en de Jäajent von de Moabita derchgonen,

¹⁹un dan woa jie no de Amonita äa Launt komen. Striet junt nich met dee, un moakt nich Kjrich met dee. Ekj woa junt kjeent von daut Launt jäwen, waut ekj Loot siene Nokomen jejäft hab.

²⁰(Dise Jäajent es uk bekaunt aus de Jäajent von de Refaita. Dee wonden doa to eene Tiet. De Amonita nanden dee Samsumita,

²¹un daut wia een grootet Volkj, un dee wieren uk groot jewossen, soo groot aus de Anakita. Oba de HAR leet de Amonita de Macht äwa de Refaita haben un an utroden, soo daut see doa wonen kunnen.

²²De HAR haud fa Esau siene Nokomen, dee nu en Seir wonen, krakjt soo de Horita utjerot, daut de Edomita doa nu wonen.

²³Un daut Launt velenjd däm Mäa, wua de Awita en äare Darpa wonden, bat soo wiet sieden aus Gaza, wort von de Kaftorita enjenomen. De Kaftorita wonen doa noch.)

²⁴Aus wie derch Moab wieren, säd de HAR: Got derch daut Arnon Tol. Un doa hab ekj junt dän Amorita Kjennich Sihon, dee Kjennich en Heschbon es, jejäft. Moakt Kjrich met däm, un moakt daut Launt junt.

²⁵Von hia wieda woa ekj de Lied voll Angst un Forcht fellen. Aule waut nu wieda von junt hieren, woaren sikj enjsten fa junt.

²⁶Dan aus wie enne Kedemot Wiltnis wieren, schekjt ekj Mana no Kjennich Sihon en Heschbon un boot am Frädens Bedinjungen aun:

²⁷Lot ons derch jun Launt trakjen. Wie woaren jlikj derch gonen un nich rajchtsch ooda linkjsch vom Wajch rauf gonen.

²⁸Wie woaren fa ons Äten un Wota waut wie brucken met Jelt betolen. Lot ons bloos derch dien Launt gonen,

²⁹soo aus Esau siene Nokomen en Seir un de Moabita en Ar deeden, bat wie äwarem Jordan gonen, en daut Launt nenn, woont de HAR ons jeft.

³⁰Oba de Kjennich Sihon von Heschbon jeef ons nich Frieheit derch sien Launt to gonen. De HAR jun Gott haud däm sien Jeist aufjehoat un am jäajenaun enjestalt. De HAR deed daut soo, daut hee ons daut Launt kunn en onse Macht jäwen, soo aus daut noch bat vondoag es.

³¹Un de HAR säd to mie: Kjikjt emol. Ekj hab däm Kjennich Sihon un sien Launt en june Macht jejäft. Trakjt doa nenn un besiedelt daut.

³²Dan kjeem de Kjennich Sihon un aul sien Häa ons entjäajen, daut see bie Jahaz met ons kjriejen wullen.

³³Oba de HAR ons Gott jeef ons de Macht äwa am, un wie schluagen am, un siene Säns, un aul siene Mana doot.

³⁴Wie neemen uk jieda Staut en un vedorwen dee, un brochten aule Menschen doabennen om. Kjeena wort veschoont.

³⁵Aules waut wie neemen wia daut Vee un soone Sachen aus ons wieetvoll wieren.

³⁶De HAR ons Gott jeef ons jieda Staut von Aroer oppe Kaunt vom Arnon Tol, un de Staut em Tol, bat soo wiet aus Gilead en onse Macht. Kjeene Staut haud Mieren, dee too stoakj fa ons wieren.

³⁷Oba wie jinjen nich en de Amonita äare Jäajent velenjd däm Jabok Riefa, ooda no de Städa oppe Boaj, ooda no irjent eene aundre Städ, dee de HAR ons Gott ons veboden haud.