Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel 5. Mose 26 Bible Online

5. Mose 26 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

5. Mose 26

¹Wan jie ieescht en daut Launt nenn trakjen, woont de HAR jun Gott junt aus een Oafgoot jeft, un jie daut ennämen un daut junt moaken,

²dan sell jie emma waut von daut ieeschte, waut jie von daut Launt arnten, en eenen Korf saten, un doamet no de Städ gonen, dee de HAR jun Gott wält, daut hee doa aunjebät saul.

³Brinjt daut no däm Priesta dee doa em Aumt steit un sajcht to am: Ekj jäw däm HARN mien Gott vondoag miene Aunerkjanunk, daut ekj en daut Launt nenn jekomen sie, woont de HAR miene Vodasch opp eenen Eit vesproaken haft.

⁴Un de Priesta woat dan junen Korf nämen, un dän verem Aultoa fa däm HARN junen Gott saten,

⁵un jie sellen dan ver däm HARN junen Gott sajen: Mien Voda wia een Aramäa, dee noanich tus wia. Un hee jinkj no Ägipten met weinich Menschen un bleef doa aus een framda, oba hee wort doa een aunjeseenet Volkj von väl Menschen.

⁶De Ägipta behaundelden ons sea schlajcht. See muaken ons unja schwoare Oabeit lieden.

⁷Dan roopt wie däm HARN, onse Vodasch äa Gott, aun, un de HAR horcht no ons, un hee sach woo wie oabeiden un lieden musten, un woo wie unjadrekjt worden.

⁸Un de HAR leid ons ut Ägipten met eene stoakje Haunt un een Oarm dee nich meed wort. Hee jeef Tieekjens un deed Wunda woone de Ägipta sea enjsten.

⁹Un hee brocht ons no dise Städ un jeef ons dit Launt wua Malkj un Honnich rant.

¹⁰Un nu brinj ekj von daut ieeschte vonne Arnt von daut Launt, daut de HAR mie jejäft haft. Un dan sat de Frucht han ver däm HARN junen Gott un bät am aun.

¹¹Dankt däm HARN junen Gott fa aules waut hee junt un june Famielje jejäft haft. Un lot de Leviten un de framde, dee met junt wonen, uk en daut Fast deelnämen.

¹²Jieda dreddet Joa es een Joa toom een Tieendel aufjäwen aun de Leviten, de framde, de Weisen, un de Wätfrues, soo daut dee sikj kjennen saut äten en june Jäajent.

¹³Wan jie daut jedonen haben, dan sajcht ver däm HARN junen Gott: Ekj hab daut Poat waut ekj die jeweit hab aufjejäft aun de Leviten, de framde, de Weisen, un de Wätfrues, krakjt soo aus du mie daut väajesajcht hast. Ekj hab uk kjeent von diene Jebooten äwaträden ooda hinjaloten.

¹⁴Von daut waut die jeweit wia, hab ekj nich jejäten soogoa aus ekj em Truastaunt wia, un ekj hab nuscht doavon wiedajejäft wiels ekj orrein wia, un ekj hab nuscht doavon aus een Opfa fa de Vestorwne jejäft. Ekj sie die, HAR mien Gott, jehuarsom jewast, un ekj hab krakjt soo jedonen aus du mie jeboden hast.

¹⁵Kjikj rauf opp ons, von diene heilje Städ em Himmel, un säajen ons Israeliten, dee wie dien Volkj sent, en daut Launt woont du ons jejäft hast, doano aus du onse Vodasch opp een Eit vesproaken hast, een Launt wua Malkj un Honnich rant.

¹⁶De HAR jun Gott jeft junt vondoag daut Jeboot daut jie aul dise Jesazen un Räajlen hoolen sellen. Bemieecht junt met Hoat un Seel dee vollens to hoolen.

¹⁷Jie haben vondoag däm HARN aus junen Gott aunerkjant. Jie haben vondoag vesproaken, daut jie siene Jebooten un Väaschreften un Räajlen hoolen woaren, un daut jie däm HARN jehorchen woaren.

¹⁸Un de HAR haft junt vondoag aunerkjant aus sien ieejnet Volkj, daut aul siene Jebooten hoolen woat,

¹⁹un daut Volkj woont hee mea Aunerkjanunk, un Preis un Iea jäwen woat, aus irjent een aundret Volkj waut hee jemoakt haft. Un jie woaren een heiljet Volkj fa däm HARN junen Gott sennen, soo aus hee jesajcht haft.