Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Johanes 11 Bible Online

Johanes 11 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Johanes 11

¹Lazarus von Betanien, een Darp wua Maria un Marta wonden, lach krank.

²Dit wia dee Maria, dee däm Harn dän dieren Parfum äwa de Feet goot un met äare Hoa aufdrieejd. Dee äa Brooda Lazarus wia krank.

³Doawäajen schekjten de Sestren Jesus de Norecht: Har, dee, dän du goot best, es krank.

⁴Aus Jesus daut hieed, säd hee: Dise Krankheit es nich toom Doot. Dee es doatoo doa, daut Gott veharlicht woat, un daut doaderch Gott sien Sän veharlicht woat.

⁵Jesus wia Marta un äare Sesta un Lazarus goot.

⁶Un doch, aus hee hieed, daut Lazarus krank wia, bleef hee noch twee Doag doa wua hee wia.

⁷Un dan säd hee to siene Jinja: Well wie wada no Judäa gonen!

⁸De Jinja säden to am: Liera, daut es noch nich lang trigj, aus dee die vesochten to steenjen, un nu west du wada hangonen?

⁹Jesus säd: Sent doa nich twalw Stund em Dach? Wäa äwadach jeit, stat sikj nich; hee sitt daut Licht en dise Welt.

¹⁰Wäa oba enne Nacht jeit, dee stat sikj, wiels hee haft kjeen Licht en sikj.

¹¹Aus Jesus dit jesajcht haud, säd hee to an: Ons Frint Lazarus schlapt, oba ekj go han, am opptowakjen.

¹²Dan säden de Jinja to am: Har, wan hee schlapt, dan woat daut aul bäta.

¹³Jesus haud doamet jesajcht, daut Lazarus jestorwen wia. Oba see dochten, hee meend, daut dee ruich schleep.

¹⁴Dan säd Jesus an daut frie rut: Lazarus es jestorwen.

¹⁵Un ekj sie om junt haulwen froo, daut ekj nich doa wia, daut jie kjennen jleewen lieren. Oba nu well wie hangonen!

¹⁶Dan säd Tomas, dän see uk Zwillinkj nanden, to de aundre Jinja: Well wie uk gonen, daut wie met am stoawen!

¹⁷Aus Jesus hankjeem, haud Lazarus aul vea Doag em Grauf jeläajen.

¹⁸Betanien wia dicht bie Jerusalem, ojjefäa eene haulwe Stund gonen. [23]

¹⁹Doa wieren väl Juden no Marta un Maria jekomen, an wäajen äaren Brooda to treesten.

²⁰Fuaz aus Marta hieed, daut Jesus kjeem, jinkj see am entjäajen. Maria oba bleef tus setten.

²¹Marta säd to Jesus: Har, wan du wieescht hia jewast, wia mien Brooda nich jestorwen.

²²Oba ekj weet uk noch, om waut du Gott froagen deist, woat Gott die jäwen.

²³Jesus säd to ar: Dien Brooda saul vom Doot oppstonen.

²⁴Marta säd to am: Ekj weet goot, daut hee aum jinjsten Dach oppstonen woat, wan de Doodes oppstonen.

²⁵Jesus säd to ar: Ekj sie dee, dee de Doodes oppwakjt un daut Läwen jeft. [24] Wäa aun mie jleeft, woat läwen, wan hee uk stoaft.

²⁶Un wäa doa läft un aun mie jleeft, woat niemols stoawen. Jleefst du daut?

²⁷See säd to am: Jo, Har, ekj jleew, daut du de Christus, Gott sien Sän, best, dee en dise Welt nenn jekomen es.

²⁸Un aus see dit jesajcht haud, jinkj see un roopt stell äare Sesta Maria: De Har es hia un roopt die.

²⁹Sooboolt aus Maria daut hieed, stunt see opp un kjeem no am.

³⁰Jesus wia noch nich bat em Darp nenn jekomen, oba wia noch doa, wua Marta am bejäajent wia.

³¹Aus de Juden, dee bie Maria em Hus wieren ar to treesten, sagen, daut see bosich oppstunt un rutjinkj, jinjen see ar hinjaraun un säden: See jeit nom Grauf, om doa to hielen.

³²Aus Maria bat doa kjeem, wua Jesus wia, un am sach, kjneed see sikj ver am dol soo aus am auntobäden, un säd: Har, wan du wieescht hia jewast, wia mien Brooda nich jestorwen.

³³Aus Jesus ar hielen sach, un daut de Juden, dee met ar wieren, uk hielden, wort hee en sienem Jeist sea oppjeräacht un am foll daut sea schwoa.

³⁴Un hee säd: Wua hab jie am hanjelajcht? See säden to am: Har, komm un kjikj!

³⁵Un Jesus hield.

³⁶Dan säden de Juden: Kjikjt, woo goot hee däm wia!

³⁷Eenje von an säden: Kunn dee, dee däm blinjen de Uagen opmuak, nich waut jedonen haben, daut dis Maun nich jestorwen wia?

³⁸Jesus wort noch eemol deep oppjeräacht, un soo kjeem hee nom Grauf. Daut wia eene Heel, un een Steen lach ver daut opne Enj.

³⁹Jesus säd: Nämt dän Steen wajch! Marta, däm Dooden siene Sesta, säd to am: Har, dee stinkjt aul, wiels hee es aul vea Doag doot.

⁴⁰Jesus säd to ar: Säd ekj die nich, wan du jleefst, dan wurscht du Gott siene Harlichkjeit seenen?

⁴¹Dan neemen see dän Steen wajch. Un Jesus kjikjt enne Hecht un säd: Voda, ekj dank die, daut du mie jehieet hast.

⁴²Un ekj weet, daut du mie emma hieescht. Oba wäajen daut Volkj, daut om mie steit, saj ekj dit, daut see jleewen kjennen, daut du mie jeschekjt hast.

⁴³Aus Jesus dit jesajcht haud, roopt hee met eene lude Stemm: Lazarus, komm rut!

⁴⁴Un de jestorwna Maun kjeem rut, Henj un Feet met Grauf Loakes bewekjelt un een Schweetduak äwa daut Jesecht jebungen. Jesus säd to an: Leest am aules auf un lot am gonen!

⁴⁵Un väle von de Juden, dee jekomen wieren, om Maria to besieekjen, aus see sagen, waut Jesus deed, jleewden aun am.

⁴⁶Oba eenje jinjen un vetalden de Farisäa, waut Jesus jedonen haud.

⁴⁷Dan saumelden de Huagepriesta un Farisäa äaren Rot un säden: Waut sell wie doonen? Dis Maun deit väl Wundatieekjens.

⁴⁸Wan wie däm hiamet toch loten, woat aulemaun aun am jleewen, un dan woaren de Reema komen un ons Launt un Lied wajchnämen.

⁴⁹Kaifas, eena von an, dee daut Joa Huagapriesta wia, säd to an: Jie weeten äwahaupt nuscht.

⁵⁰Un jie denkjen uk nich doaraun, daut daut fa ons bäta sennen wudd, daut een Maun fa daut Volkj wudd stoawen, aus wan daut gaunze Volkj wudd togrunt gonen.

⁵¹Dit säd hee nich ut sikj selfst, oba wiels hee daut Joa Huagapriesta wia profezeid hee doamet, daut Jesus fa daut Volkj stoawen wudd.

⁵²Un nich bloos fa daut Volkj, oba uk, daut dee äwa de gaunze Welt vestreide Gotteskjinja wudden toop jebrocht woaren, om aula eent to sennen.

⁵³Von däm Dach aun plonden see, am doot to moaken.

⁵⁴Doawäajen jinkj Jesus nich mea frie em opnen mank de Juden. Hee trock sikj trigj no eene Jäajent dicht aun de Wiltnis, no de Staut Efraim, un bleef doa met siene Jinja.

⁵⁵Daut judsche Passafast wia dicht bie, un väle von em Launt jinjen aul ver daut Fast no Jerusalem, sikj to reinjen.

⁵⁶Doa sochten see no Jesus, un aus see em Tempel stunden, fruagen see sikj unjarenaunda: Waut denkj jie? Woat hee äwahaupt nich toom Fast komen?

⁵⁷Nu hauden de Huagepriesta un de Farisäa däm Volkj sajen loten, daut wan irjent wäa wist, wua Jesus wia, dan sullen see daut aunmalden, daut see am faust nämen kunnen.