Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Johanes 12 Bible Online

Johanes 12 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Johanes 12

¹Sas Doag ver däm Passafast kjeem Jesus no Betanien, wua Lazarus wia, dee doa jestorwen wia, un dän Jesus vom Doot oppjewakjt haud.

²Doa muaken see am een Owentkost, un Marta bedeend. Lazarus wia eena, dee met am aum Desch saut.

³Dan neem Maria een Punt sea diere, reine Narden Eelj un goot Jesus dee äwa de Feet, un drieejd am de Feet met äare Hoa, un daut gaunze Hus rikjt no de Eelj.

⁴Oba eena von siene Jinja, Judas Iskariot, dee am nohäa veroden deed, säd:

⁵Wuarom wort dise Saulweelj nich fa 300 Selwagroschen [25] vekoft, un daut Jelt fa de oame jejäft?

⁶Dit säd hee nich doawäajen, daut am daut om de oame to doonen wia. Hee wia een Stäla. Hee druach de Jelttausch un neem fa sikj selfst, waut doa nenn jelajcht wort.

⁷Dan säd Jesus: Lot ar tofräd! Daut saul soo jellen aus wan see daut to mienem Bejrafnisdach jedonen haft.

⁸Wiels oame woa jie emma bie junt haben. Oba mie woa jie nich emma haben.

⁹Dan hieeden een Schoof Juden, daut hee doa wia, un soo kjeemen see nich bloos wäajen Jesus, oba uk om Lazarus to seenen, dän hee vom Doot oppjewakjt haud.

¹⁰Oba de Huagepriesta worden sikj eenich, daut see Lazarus uk doot moaken wullen,

¹¹wiels wäajen Lazarus jinjen väl Juden han un jleewden aun Jesus.

¹²Dän näakjsten Dach, aus de väle Menschen, dee toom Fast jekomen wieren, hieeden, daut Jesus no Jerusalem kjeem,

¹³neemen see Paulmbläda un jinjen am entjäajen un schrieejen: Hosiana! Jesäajent es dee, dee em Harn sienen Nomen kjemt! Israel äa Kjennich!

¹⁴Un Jesus funk een Äsel Joalinkj un sad sikj doanopp, soo aus jeschräwen steit:

¹⁵“Fercht junt nich, dee jie en Jerusalem wonen! Kjikjt, jun Kjennich kjemt no junt. Hee ritt opp eenem jungen Äsel.”

¹⁶Siene Jinja vestunden daut don noch nich. Oba aus hee ieescht veharlicht wia, dochten see doaraun, daut dit von am jeschräwen stunt, un daut see dit fa am jedonen hauden.

¹⁷Daut Volkj, daut bie am jewast wia, aus hee Lazarus ut däm Grauf roopt un vom Doot oppwuak, lowd waut hee jedonen haud.

¹⁸Een Schoof Menschen jinjen am uk entjäajen am to trafen, wiels see jehieet hauden, waut hee fa een Wundatieekjen jedonen haud.

¹⁹Dan säden de Farisäa eena toom aundren: Jie seenen, daut jie nuscht utrechten. Kjikjt, de gaunze Welt jeit am hinjaraun!

²⁰Nu wieren doa uk waut Griechen mank dee, dee nom Fast jekomen wieren, om doa auntobäden.

²¹Dee kjeemen no Filippus, dee von Betsaida en Galiläa wia, un säden to am: Har, wie wudden Jesus jieren seenen.

²²Filippus jinkj un säd Andreas daut, un dan jinjen Andreas un Filippus un säden Jesus daut.

²³Jesus säd to an: De Tiet es nu hia, daut de Menschensän saul veharlicht woaren.

²⁴Ekj saj junt de Woarheit: Wan een Weitkuarn nich en de Ieed felt un stoaft, blift daut auleen. Wan daut oba stoaft, dan brinjt daut väl Frucht.

²⁵Wäa sien Läwen goot es, woat daut velieren, un wäa sien Läwen en dise Welt fa nuscht achten kaun, woat daut hoolen toom eewjen Läwen.

²⁶Wäa mie deenen well, dee mott mie nofoljen. Un wua ekj sie, saul mien Deena uk sennen. Un wäa mie deenen woat, dän woat mien Voda ieren.

²⁷Nu es miene Seel bedrekjt, un waut saul ekj sajen? Voda, rad mie ut dise Stund? Oba dit es wuatoo ekj en dise Stund nenjekomen sie.

²⁸Voda, veharlich dienen Nomen! Dan säd eene Stemm vom Himmel: Ekj hab dän aul veharlicht un woa dän wada veharlichen.

²⁹De Menschen, dee doa romstunden un daut hieeden, säden: Daut haft jerummelt. Aundre säden: Een Enjel haft to am jerät.

³⁰Jesus säd: De Stemm, dee jie hieeden, es nich wäajen mie jekomen, oba wäajen junt.

³¹Dise Welt woat nu jerecht, un dee wäa en dise Welt Jewault eeft woat rutjestat.

³²Un wan ekj von dise Ieed woa huach oppjehowen woaren, woa ekj aule Menschen no mie trakjen.

³³Dit säd Jesus, om auntodieden, waut fa een Doot hee stoawen wudd.

³⁴De Menschen säden to am: Wie haben em Jesaz jehieet, daut de Christus fa emma bliewen woat. Woo kaust du dan sajen, de Menschensän mott huach jehowen woaren? Wäa es dis Menschensän?

³⁵Jesus säd to an: Daut Licht es noch een kjlienet stootje bie junt. Waundelt, soo lang aus jie daut Licht haben, daut junt daut diestre nich äwafelt. Wäa em diestren waundelt, weet nich wua hee hanjeit.

³⁶Jleeft aun daut Licht soolang aus jie daut Licht haben, daut jie Lichtkjinja woaren kjennen. Aus Jesus dit aula jesajcht haud, veleet hee doa, un leet sikj von an nich mea seenen.

³⁷Un wan Jesus uk aul dise Wundatieekjens ver an jedonen haud, doawäajen jleewden see doch nich aun am.

³⁸Daut wia soo, daut sikj erfellen sull, waut de Profeet Jesaja jesajcht haud: “Har, wäa jleeft, waut wie prädjen? Un wäm es däm Harn siene Krauft openboat worden?”

³⁹Doawäajen kunnen see nich jleewen, wiels Jesaja uk säd:

⁴⁰“Hee haft an de Uagen veblent un de Hoaten hoat jemoakt, daut see met de Uagen nich seenen un met de Hoaten nich vestonen, daut see sikj nich bekjieren, un ekj an dan heelen wudd.”

⁴¹Dit säd Jesaja, wiels hee Jesus siene Harlichkjeit sach un von am räd.

⁴²Un doch jleewden soogoa väle von de väaschte aun am, oba wäajen angst fa de Farisäa bekjanden see am nich. See ferchten sikj, daut see wudden utjeschloten woaren.

⁴³See wullen doch leewa von Menschen jeieet woaren, aus daut Gott an ieren sull.

⁴⁴Oba Jesus roopt lud toom Volkj: Wäa aun mie jleeft, jleeft nich aun mie, oba aun dän, dee mie jeschekjt haft.

⁴⁵Un wäa mie sitt, sitt dän, dee mie jeschekjt haft.

⁴⁶Ekj sie aus een Licht en dise Welt nenjekomen, daut wäa aun mie jleeft, nich em diestren blift.

⁴⁷Un wäa mien Wuat hieet un nich jleeft, dän woa ekj nich rechten, wiels ekj sie nich jekomen, de Welt to rechten. Ekj sie jekomen, om dee Welt to raden.

⁴⁸Wäa mie veachten deit un mien Wuat nich aunnemt, haft aul waut am rechten deit. Daut Wuat, daut ekj jerät hab, woat am aum latsten Dach rechten.

⁴⁹Ekj hab nich ut mie selfst jerät. De Voda, dee mie jeschekjt haft, haft mie jesajcht, waut ekj doonen un räden saul.

⁵⁰Un ekj weet, waut hee aunjeordent haft, brinjt eewjet Läwen. Doawäajen räd ekj daut, waut de Voda mie aunjeordent haft to räden.