Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Johanes 2 Bible Online

Johanes 2 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Johanes 2

¹Aum dredden Dach wia en Galiläa en Kana eene Kjast, un Jesus siene Mutta wia doa.

²Jesus un siene Jinja wieren uk to de Kjast enjelot.

³Un aus an de Wien aula wort, säd Jesus siene Mutta to am: Dee haben nich mea Wien.

⁴Jesus säd to ar: Waut hast du met mie doawäajen to doonen, Fru? Miene Tiet es noch nich hia.

⁵Siene Mutta säd to de Deena: Doot, waut hee junt sajcht.

⁶Doa dicht bie stunden sas steenane Wotakrucken, dee de Juden fa äare Zeremonieen toom sikj reinjen brukten, un dee hilden jieda twintich ooda dartich Galoon.

⁷Jesus säd to an: Felt de Krucken voll Wota! Un see gooten dee bat aum Raunt voll.

⁸Un dan säd hee to an: Nu schapt waut rut un brinjt daut däm Kjäakjenmeista! Un see deeden daut.

⁹Aus de Kjäakjenmeista daut Wota, daut nu Wien wia, jeschmakjt haud, un nich wist, wua daut häa kjeem, (wan de Deena, dee daut Wota jeschapt hauden, uk wisten), roopt de Kjäakjenmeista dän Briegaum.

¹⁰Hee säd to am: Aule Menschen saten emma ieescht dän gooden Wien väa, un wan de Jast ieescht goot jedrunken haben, dän biljeren. Du oba hast dän basten bat nu jehoolen.

¹¹Dit es daut ieeschte Wundatieekjen, daut Jesus deed, un daut passieed en Kana en Galiläa. Met disem openboad Jesus siene Harlichkjeit, un siene Jinja jleewden aun am.

¹²Aus dit äwa wia, jinkj hee met siene Mutta, siene Breeda un siene Jinja no Kapernaum. Oba doa bleewen see nich lang.

¹³Aus de Juden äa Passafast noda kjeem, jinkj hee no Jerusalem.

¹⁴Doa em Tempel troff hee dee, dee met Ossen, Schop un Duwen haundelden, un uk de Jeltwakjsla met äa Jeschaft.

¹⁵Hee flocht sikj eene Pitsch von Strenj un juach dee met Ossen un Schop toop utem Tempel rut, un schedd de Jeltwakjsla äa Jelt ut un schmeet äare Deschen om.

¹⁶Un hee säd to de Duwenhendla: Nämt dee Sachen hia wajch un moakt mien Voda sien Hus nich een Haundelsplauz!

¹⁷Dan dochten de Jinja doaraun, daut jeschräwen steit: “De Iewa om dien Hus brent en mie.”

¹⁸De Juden säden to am: Waut fa een Tieekjen jefst du ons, to bewiesen daut du een Rajcht hast, dit to doonen?

¹⁹Jesus säd to an: Bräakjt disen Tempel dol, un ekj woa dän en dree Doag wada oppbuen.

²⁰Dan säden de Juden: Daut haft 46 Joa jedieet, disen Tempel to buen, un du west dän en dree Doag oppbuen?

²¹Hee oba räd von sienem Kjarpa aus dän Tempel.

²²Aus hee nohäa ieescht vom Doot oppjestonen wia, dochten siene Jinja doaraun, daut hee dit to an jesajcht haud. Un dan jleewden see de Schreft un daut, waut Jesus jesajcht haud.

²³Aus Jesus dan en Jerusalem oppem Passafast wia, un de Menschen de Wundatieekjens sagen, dee hee deed, jleewden väle aun sienen Nomen.

²⁴Oba Jesus vetrud sikj an nich aun, wiels hee kjand an aula.

²⁵Hee haud daut nich needich, daut am wäa een Zeichnis von eenem Mensch jeef. Hee wist goot, waut bennen em Mensch wia.