Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Johanes 5 Bible Online

Johanes 5 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Johanes 5

¹Aus dit äwa wia, hauden de Juden een Fast, un Jesus jinkj uk no Jerusalem.

²Doa en Jerusalem es dicht biem Schopspuat een Wota, daut en Hebräisch Betesda [11] jenant woat. Om daut Wota sent fief Schautendäakja.

³Hia lagen een Schoof kranke, blinje, jelämde un sikj vebrukt feelende Menschen, (dee doano luaden, daut daut Wota sikj bewäajen sull.

⁴Een Enjel kjeem emma wada no eene jewesse Tiet rauf un bewäajd daut Wota. Wäa dan daut ieeschte nenn stieech, wan sikj daut Wota bewäajd, wort jesunt von siene Krankheit.) [12]

⁵Nu wia doa een Maun, dee doa aul 38 Joa krank jewast wia.

⁶Aus Jesus dän doa ligjen sach un enwort, daut hee aul soo lang jeläajen haud, fruach hee am: West du jesunt woaren?

⁷De kranka Maun säd to am: Har, ekj hab kjeen Mensch, dee mie en daut Wota nenn halpt, wan daut Wota sikj bewäacht, un bat ekj kom, sticht emma een aundra ver mie nenn.

⁸Jesus säd to am: Sto opp, nemm dien Bad un go!

⁹De Maun wia plazlich jesunt, neem sien Bad un jinkj. Un daut passieed aum Sabat.

¹⁰Dan säden de Juden to däm, dee jesunt jeworden wia: Daut es vondoag Sabat, daut es nich rajcht, daut du dien Bad drajchst.

¹¹Hee säd to an: Dee, dee mie jesunt muak, säd to mie: Nemm dien Bad un go!

¹²Dan fruagen see am: Wäa es dee Maun, dee to die säd: Nemm dien Bad un go?

¹³Oba dee, dee jeheelt wia, wist nich, wäa daut wia, wiels doa wia soo väl Volkj aun däm Plauz, un Jesus haud sikj wajch jebrocht.

¹⁴Nohäa funk Jesus am em Tempel un säd to am: Kjikj emol, du best jesunt jeworden. Doo nich fresch sindjen, daut die nich waut oajret traft.

¹⁵De Mensch jinkj wajch un säd to de Juden, daut et Jesus wia, dee am jesunt jemoakt haud.

¹⁶Wiels Jesus dit aum Sabat jedonen haud, stunden de Juden am nom Läwen un vesochten, am doot to moaken.

¹⁷Jesus oba säd to an: Mien Voda oabeit bat vondoag, un soo oabeid ekj uk.

¹⁸Dan vesochten de Juden noch soo väl mea, am doot to moaken, nich bloos wiels hee dän Sabat jebroaken haud, oba wiels hee säd, daut Gott sien Voda wia, un sikj selfst Gott jlikj stald.

¹⁹Dan säd Jesus to an soo: Ekj saj junt opprechtich: De Sän kaun ut sikj selfst nuscht doonen. Hee kaun bloos daut doonen, waut hee sienen Voda doonen sitt. Waut de Voda deit, deit de Sän uk.

²⁰De Voda es däm Sän goot un wiest am aules, waut hee deit. Un hee woat am noch jratre Woakjen wiesen, soo daut jie junt wundren woaren.

²¹Wiels soo aus de Voda de Doodes oppwakjt un an Läwen jeft, jrod soo jeft de Sän uk daut Läwen, wäm hee well.

²²De Voda recht kjeenen; oba haft daut Rechten aula däm Sän äwajäft.

²³See sellen aula dän Sän ieren, soo aus see dän Voda ieren. Wäa dän Sän nich ieet, ieet uk nich dän Voda, dee am jeschekjt haft.

²⁴Ekj saj junt de Woarheit: Wäa mien Wuat hieet un däm jleeft, dee mie jeschekjt haft, haft daut eewje Läwen un kjemt nich en daut Jerecht, oba es vom Doot toom Läwen jekomen.

²⁵Ekj saj junt de Woarheit: Dee Tiet kjemt un es aul hia, daut de Doodes de Stemm von Gott sienem Sän hieren woaren, un dee, woone daut hieren, woaren läwen.

²⁶Soo aus de Voda Läwen en sikj selfst haft, haft hee däm Sän daut uk jejäft, Läwen en sikj selfst to haben.

²⁷Un hee haft däm Sän uk daut Rajcht jejäft, to rechten, wiels hee de Menschensän es.

²⁸Lot junt daut nich wundren. De Tiet kjemt, daut aul dee, dee en de Jräwa ligjen, siene Stemm hieren woaren.

²⁹See woaren dan verendach komen. Dee doa goodet jedonen haben, stonen opp toom Läwen, un dee, dee bie äare beese Woakjen jebläwen sent, stonen opp toom jerecht woaren.

³⁰Ekj kaun ut mie selfst nuscht doonen. Ekj recht doano aus ekj hia, un mien Rechten es rajcht, wiels ekj nich mienen ieejnen Wellen sieekj, oba däm Voda sienen Wellen, dee mie jeschekjt haft.

³¹Wan ekj fa mie selfst zeijen wudd, es waut ekj saj nich woa.

³²Doa es een aundra, dee fa mie zeijen deit, un ekj weet, waut hee von mie zeijen deit, es Woarheit.

³³Jie schekjten no Johanes, un dee stunt en fa de Woarheit.

³⁴Ekj oba bruck kjeen Zeichnis von Menschen. Ekj saj dit doawäajen, daut jie kjennen seelich woaren.

³⁵Johanes wia eene brennende, schienende Laump. Un jie wieren wellich, eene tietlank en sienem Licht froo to sennen.

³⁶Ekj oba hab een jratret Zeichnis aus Johanes haud, wiels daut Woakj, daut de Voda mie oppjelajcht haud to verechten, un daut ekj uk doo, rät fa mie, daut de Voda mie jeschekjt haft.

³⁷Un de Voda, dee mie jeschekjt haft, haft selfst fa mie jerät. Jie haben siene Stemm niemols jehieet un siene Jestault niemols jeseenen.

³⁸Un sien Wuat es bie junt uk nich tus, wiels jie jleewen nich aun dän, dän hee jeschekjt haft.

³⁹Jie sieekjen en de Schreft, wiels jie meenen, doabennen daut eewje Läwen to haben. Un de Schreft es daut jrod, dee von mie rät.

⁴⁰Oba jie wellen nich no mie komen, daut jie daut eewje Läwen haben kunnen.

⁴¹Ekj sieekj nich von Menschen jeieet to woaren.

⁴²Oba ekj kjan junt un weet, daut jie Gott siene Leew nich em Hoat haben.

⁴³Ekj kjeem en mien Voda sienen Nomen, un jie neemen mie nich opp. Oba wan een aundra en sienem ieejnen Nomen kjemt, dän woa jie oppnämen.

⁴⁴Woo kjenn jie jleewen, wan jie de Iea eena vom aundren nämen, un dee Iea nich sieekjen, dee von däm eensjen Gott kjemt?

⁴⁵Denkjt nich, daut ekj junt biem Voda vekloagen woa. Doa es eena, dee junt vekloacht, un daut es Moses, opp dän jie hopen.

⁴⁶Wan jie Moses jleewden, wudd jie mie uk jleewen, wiels hee schreef von mie.

⁴⁷Oba wan jie siene Schreften nich jleewen, woo woa jie dan miene Wieed jleewen?