Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Aposteljeschicht 13 Bible Online

Aposteljeschicht 13 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Aposteljeschicht 13

¹En de Jemeent en Antiochia wieren jewesse Profeeten un Liera: Barnabas, Simeon (dän see uk Näaja nanden), Luzius von Kiereen, un Manaen, dee met Herodes dän Gowernia toop oppjewossen wia, un Saul.

²Aus dee dän Harn deenden un fausten deeden, säd de Heilja Jeist to an: Sondat mie Barnabas un Saul auf, daut to doonen wuatoo ekj an jeroopt hab.

³Aus see dan jebät un jefaust hauden, läden see an de Henj opp un leeten an gonen.

⁴Un soo vom Heiljen Jeist jeschekjt, jinjen see no Seleuzia un von doa met däm Schepp no Ziepern.

⁵Aus see en Salamis aunkjeemen, prädijden see doa en de Judenschoolen daut Gotteswuat; see hauden Johanes uk met an to halpen.

⁶See reisden äwa de gaunze Insel, bat see bat Pafos kjeemen. Doa troffen see Barjesus, een Jud, een faulscha Profeet un Zaubra.

⁷Hee wia bie däm Gowernia, Sergius Paulus, dee een vestendja Maun wia, un dee Barnabas un Saul no sikj roopt, wiels hee jieren daut Gotteswuat hieren wull.

⁸Oba Eliemas de Zaubra (wiels daut es waut sien Nomen bediet) oabeid jäajen an, un vesocht uk dän Gowernia vom Gloowen auftobrinjen.

⁹Oba Saul, dän see uk Paulus nanden, voll Heiljen Jeist, kjikjt am stia aun

¹⁰un säd: Du oppdrenjenda Gaussenschria, du Sotonskjint, een Fient aun aulet goode, west du aul niemols opphieren dän Harn sienen jlikjen Wajch to vedreien?

¹¹Un nu krakjt, kjemt dän Harn siene Haunt äwa die, un du woascht blint sennen un de Sonn eene Tietlank nich seenen! Un fuaz wort am aules dunkel un diesta, un hee jinkj rom un socht no wäm, am aun de Haunt to leiden.

¹²Aus de Gowernia sach, waut jeworden wia, jleewd hee un wundad sikj äwa dän Harn siene Lia.

¹³En Pafos stieech Paulus met siene Jesalschoft en een Schepp un säajelden äwa no Perge en Pamfielien. Doa veleet Johanes an un jinkj trigj no Jerusalem.

¹⁴Aus see von Perge wieda reisden, kjeemen see no Antiochia en Pisidien, un jinjen aum Sabat en de Judenschool nenn un saden sikj dol.

¹⁵Aus ieescht ut daut Jesaz un de Profeeten wia jeläst worden, leeten de Leidasch von de School an sajen: Leewe Breeda, wan jie een ermootjendet Wuat fa daut Volkj haben, dan rät nu.

¹⁶Dan stunt Paulus opp, died aun met de Haunt, daut hee räden wull, un säd: Mana von Israel, dee jie Gott ferchten, horcht emol häa!

¹⁷Dit Volkj Israel äa Gott wäld sikj onse Vodasch, un muak een grootet Volkj von an, aus see aus framde en Ägipten wonden. Un hee brocht an doa met een oppjehownen Oarm rut.

¹⁸Un dan haud hee en de Wiltnis 40 Joa Jedult met an. [2]

¹⁹Un aus hee en Kanaan säwen Velkja utjerot haud, vedeeld hee äa Launt mank an.

²⁰Un dan jeef hee an 450 Joa Rechta, bat de Profeet Samuel kjeem.

²¹Dan nohäa fruagen see Gott om een Kjennich, un Gott jeef an Saul, Kisch sienen Sän, een Maun von Benjamin sienen Staum, 40 Joa äa Kjennich to sennen.

²²Aus hee Saul wajch jenomen haud, muak hee an David toom Kjennich, dän hee daut Zeichnis jeef un säd: “Ekj hab en David, Isai sienen Sän, een Maun no mienem Hoaten jefungen, dee aules doonen woat, waut ekj haben well.”

²³Von disen Maun haft Gott, soo aus hee vesproaken haud, Israel äaren Heilant, Jesus, komen loten.

²⁴Ea Jesus kjeem, prädijd Johanes to daut gaunze Volkj Israel, daut see omkjieren sullen un sikj deepen loten.

²⁵Aus Johanes sien Woakj verechten deed, fruach hee de Menschen, wäa see dochten daut hee wia. Hee säd: Ekj sie nich dee fa dän jie mie hoolen; nä, no mie kjemt eena, dän ekj daut nich wieet sie, daut ekj am de Schoo oplees.

²⁶Mana un Breeda, Kjinja von Abraham siene Famielje, un dee mank junt dee Gott ferchten, junt es dit radende Wuat jeschekjt worden.

²⁷Oba de Menschen en Jerusalem, un de bowaschte em Volkj, wisten nich wäa Jesus wia, un vestunden uk nich waut an aule Sabat ut de Profeeten väajeläst wort. Un doch haben see doaderch daut see Jesus veuadeelden, jedonen waut de Profeeten jesajcht hauden.

²⁸Un wan see uk kjeene Uasoak fungen, am toom Doot to veuadeelen, doawäajen fruagen see Pilatus doch am doottomoaken.

²⁹Un aus see aules jedonen hauden, waut de Schreft von am säd, neemen see am vom Kjriez rauf un läden am en een Grauf.

³⁰Oba Gott haft am vom Doot oppjewakjt.

³¹Dee waut met am von Galiläa no Jerusalem kjeemen, haben am dan väle Doag jeseenen, un dee jäwen ons Volkj nu Zeichnis von am.

³²Un wie brinjen junt nu de goode Norecht. Waut Gott onse Väaelren vesproaken haud,

³³haft hee nu aun ons, äare Kjinja, jedonen doaderch daut hee Jesus vom Doot oppwuak; soo aus em tweeden Psalm jeschräwen steit: “Du best mien Sän. Ekj sie vondoag dien Voda jeworden.”

³⁴Un daut hee am vom Doot oppjewakjt haft om am niemols loten en de Grunt to gonen, haft hee en dise Wieed jesajcht: “Ekj woa die secha de heilje Säajnungen jäwen, dee ekj David vesproaken hab.”

³⁵Doawäajen sajcht hee noch opp eene aundre Städ: “Du woascht dienen Heiljen nich vekomen loten.”

³⁶Aus David en siene Tiet jedonen haud waut Gott velangd, storf hee, un wort doa begroft wua siene Vodasch lagen un sien Kjarpa vekjeem em Grauf.

³⁷Oba dit passieed nich aun däm dän Gott oppwuak.

³⁸Doawäajen, leewe Breeda, sell jie weeten, daut junt derch disen Maun de Sindenvejäwunk jeprädicht woat.

³⁹Un wäaemma doa jleeft, kaun derch am von aul daut jerajchtfoadicht woaren, wuavon hee derch Moses sien Jesaz nich kunn jerajchtfoadicht woaren.

⁴⁰Seet junt väa, daut junt daut nich trafen woat, waut de Profeeten jesajcht haben:

⁴¹“Nu kjikjt emol jie Spetta, wundat junt un komt om, wiels ekj woa en june Tiet waut doonen, waut jie niemols jleewen wudden, wan junt daut uk noch wäa vetalen wudd!”

⁴²Aus Paulus un Barnabas de School veleeten, fruagen de Menschen an, näakjsten Sabat trigjtokomen un wada daut Wuat to prädjen.

⁴³Aus de Vesaumlunk äwa wia, jinjen väl Juden un aundre gottesferchtje Metjuden met Paulus un Barnabas met. Dee räden dan noch wieda to an, un spruaken an Moot too, en Gott siene Jnod to bliewen.

⁴⁴Aum näakjsten Sabat kjeem meist de gaunze Staut toop, daut Gotteswuat to hieren.

⁴⁵Aus oba de Juden aul daut Volkj sagen, wieren see aufjenstich. See saden sikj Paulus siene Räden jäajenaun, un lastaden äwa daut, waut hee säd.

⁴⁶Dan worden Paulus un Barnabas brow un säden: Junt must daut Gotteswuat daut ieeschte jesajcht woaren; oba wiels jie daut nich aunnämen, un junt selfst nich wieet achten daut eewje Läwen to haben, dan go wie no de Nichjuden.

⁴⁷Wiels soo haft de Har ons daut befolen: “Ekj hab die aunjestalt een Licht fa de Nichjuden to sennen daut de Radunk derch die kaun äwa de gaunze Welt jebrocht woaren.”

⁴⁸Aus de Nichjuden dit hieeden, wieren see froo un lowden daut Gotteswuat. Un dee, dee to daut eewje Läwen bestemt wieren, kjeemen toom Gloowen.

⁴⁹Un dän Harn sien Wuat spreed sikj äwa de gaunze Jäajent.

⁵⁰De Juden oba stalden derch de aundajchtje un huachaunjeseenene Frues, un de väastonende Mana en de Staut een Opprua aun, daut see Paulus un Barnabas vefoljden un ut äare Jäajent rut juagen.

⁵¹See oba scheddaden sikj ver an dän Stoff von de Feet un jinjen no Ikonion.

⁵²De Jinja oba wieren froo un voll Heiljen Jeist.