Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Aposteljeschicht 15 Bible Online

Aposteljeschicht 15 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Aposteljeschicht 15

¹Dan kjeemen jewesse Mana von Judäa un lieeden de Breeda: Wan jie junt nich no Moses siene Oat beschnieden loten, kjenn jie nich seelich woaren.

²Dit brocht Paulus un Barnabas en een harzhoften Striet met an, soo daut see sikj eenich worden Paulus un Barnabas un eenje von an no de Apostel un Eltestasch en Jerusalem to schekjen om uttofinjen woo see to dise Froag stunden.

³De Jemeent sach doano, daut see opp däm Wajch kjeemen. Un see reisden derch Feenizien un Samaria un vetalden doa daut de Nichjuden sikj bekjieeden. Doatoo freiden de Breeda sikj sea.

⁴Un aus see no Jerusalem kjeemen, neemen de Jemeent un de Apostel un de Eltestasch an opp. Un see vetalden an aules waut Gott derch an jedonen haud.

⁵Oba eenje Farisäa, dee toom Gloowen jekomen wieren, stunden opp un säden: De Nichjuden motten beschnäden woaren, un an mott jeboden woaren, Moses sien Jesaz to hoolen.

⁶De Apostel un Eltestasch kjeemen toop sikj äwa dise Sach to beroden.

⁷Un aus see sikj ieescht lang jesträden hauden, stunt Petrus opp un säd to an: Mana, leewe Breeda, jie weeten daut Gott mie lang verhäa jewält haft, de Nichjuden daut Evangelium to prädjen, daut see toom Gloowen komen.

⁸Un Gott, dee daut Hoat kjant, jeef an dän Heiljen Jeist jrod soo aus ons, un bewees doamet, daut hee an aunjenomen haud,

⁹un muak kjeen Unjascheet tweschen ons un an, un reinjd an daut Hoat uk derch dän Gloowen.

¹⁰Wuarom proow jie Gott doaderch to vesieekjen, daut jie de Jinja een Joch opp daut Jenekj lajen, waut nich wie noch onse Vodasch haben kunt droagen?

¹¹Wiels wie jleewen, daut wie derch dän Harn Jesus siene Jnod seelich woaren, jrod soo aus see.

¹²Dan wort de gaunze Vesaumlunk stell un horchten aus Barnabas un Paulus vetalden, wooväl Wunda un Tieekjens Gott derch an manke Nichjuden jedonen haud.

¹³Un aus dee ieescht stell worden, säd Jakobus: Mana, leewe Breeda, horcht no mie!

¹⁴Simon haft ons jrod vetalt woo Gott ieeschtens doarom besorcht wia, ut de Velkja een Volkj fa sienen Nomen to jewennen.

¹⁵Un met dit stemt daut, waut de Profeeten jesajcht haben, soo aus jeschräwen steit:

¹⁶“Wan dit ieescht jeworden es, woa ekj wadakomen un David sien toopjefolnet Hus wada oppbuen. Daut vefolne Wrak woa ekj oppbuen un wada häastalen,

¹⁷daut aul de äwaje Menschen dän Harn sieekjen muchten, soogoa aul de Velkja dee no mienen Nomen jenant woaren, sajcht de Har dee aul dit deit,

¹⁸dee von Eewichkjeit wist, waut hee doonen wudd.”

¹⁹Doawäajen wudd ekj sajen, wie sullen daut fa de Nichjuden nich schwoa moaken, wan dee sikj no Gott dreien,

²⁰oba daut wie an schriewen, daut see von aules sellen wajch bliewen daut derch dän Deenst fa Aufjetta veorreinicht es, von Huararie, von Bloot un von Fleesch von Vee waut aufjewarcht es. [3]

²¹Wiels Moses haft von lang häa en aule Städa dee jehaut, dee am prädijden, un daut es aule Sabat en äare Schoolen väajeläst worden.

²²Dan wieren de Apostel un de Eltestasch un de gaunze Jemeent doamet envestonen, daut see von äare ieejne Mana wäm wälen wudden, met Paulus un Barnabas toop no Antiochia to schekjen. See wälden Judas, däm see Barsabas nanden, un Silas, twee väaschte Mana von de Breeda.

²³Dit es de Breef dän see schreewen: Wie, de Apostel un Eltestasch, june Breeda, no de nichjudsche Breeda en Antiochia, Sierien un Zilizien: Een Gruss no junt!

²⁴Wie haben jehieet, daut von de onsaje, dee wie nich jeschekjt hauden, eenje jekomen sent un junt veleit haben un haben junt daut en june Seelen schwoa jemoakt, wiels see sajen daut jie junt motten beschnieden loten un daut Jesaz hoolen.

²⁵Wie haben daut fa goot enjeseenen, tooptokomen un Mana to wälen un met onse leewe Frind Barnabas un Paulus toop hantoschekjen,

²⁶Mana, dee fa onsen Harn Jesus Christus sienen Nomen äa Läwen opp Spell jesat haben.

²⁷Doawäajen hab wie Judas un Silas jeschekjt, dee junt daut met Wieed bestädjen woaren, waut wie jeschräwen haben.

²⁸Wiels de Heilja Jeist un wie sagen daut fa goot en, junt kjeene jratre Laust opptolajen aus dit waut doa needich es:

²⁹daut jie von aules wajch bliewen daut derch dän Deenst fa Aufjetta veorreinicht es, un von Huararie, von Bloot un von Fleesch von aufjewarjdet Vee; [4] wan jie doavon wajch bliewen woaren, doo jie goot. Wie wenschen junt aulet baste!

³⁰Aus dise Mana dan jeschekjt worden, kjeemen dee no Antiochia un roopten daut Volkj toop un jeewen an dän Breef.

³¹Aus see dän jeläst hauden, freiden see sikj to dän ermootjenden Troost, dän dee fa an haud.

³²Judas un Silas selfst, dee uk Profeeten wieren, spruaken de Breeda väl ermootjende Wieed too, wuaderch see jestoakjt worden.

³³Un aus see doa ieescht eene Tietlank jewast wieren, jinjen see em Fräd trigj, un brochten de Breeda äaren Gruss no dee, dee an jeschekjt hauden.

³⁴(Silas oba jleewd daut wudd goot sennen, wan hee noch doa bleef.) [5]

³⁵Paulus un Barnabas bleewen uk noch en Antiochia, wua see un väle aundre lieeden, un dän Harn sien Wuat prädijden.

³⁶Dan om een poa Doag säd Paulus to Barnabas: Well wie nu trigj gonen un en aul dee Städa, wua wie dän Harn sien Wuat jeprädicht haben, de Breeda besieekjen un seenen woo daut an jeit.

³⁷Barnabas bleef doaropp stonen, daut see Johanes Markus metnämen wullen.

³⁸Paulus oba bleef doaropp stonen, daut see am nich metnämen wullen, wiels hee an verhäa en Pamfielien veloten haud, un wia nich wieda metjekomen met an to oabeiden.

³⁹See worden sikj soo oneenich, daut see jieda äaren Wajch jinjen. Un Barnabas neem Markus met un säajeld no Ziepern.

⁴⁰Oba Paulus wäld sikj Silas un veleet uk. Un de Breeda wenschten an dän Harn siene Jnod.

⁴¹Hee jinkj derch Sierien un Zilizien un stoakjt de Jemeenten.