Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Aposteljeschicht 2 Bible Online

Aposteljeschicht 2 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Aposteljeschicht 2

¹Aus dee Pinjstdach dan kjeem, wieren see aula opp eene Städ toop.

²Un plazlich hieeden see, soo aus em Storm, een ruzhendet Jelud vom Himmel, soo daut et em gaunzen Hus to hieren wia, wua see sauten.

³Dan sagen see met eemol Tungen, aus von Fia; un dee saden sikj opp jieda eenem von an.

⁴See worden aula met däm Heiljen Jeist jefelt un fungen aun en aundre Sproaken to räden, doano aus de Jeist an daut mäajlich muak.

⁵Doa wonden don en Jerusalem Juden, gottesferchtje Mana, von aule Lenda, unja däm Himmel.

⁶Aus see daut Jelud hieeden, kjeemen een groot Deel vewillat toop, wiels see hieeden, daut dee en een jiedrem siene Sproak räden deeden.

⁷Gaunz vewundat, fruagen see: Sent nich aul dise, dee doa räden, von Galiläa?

⁸Woo es daut dan, daut wie dee een jiedra en siene ieejne Sproak hieren?

⁹Parta un Meeda un Elamita, un dee wie en Mesopotamien un en Judäa wonen, un Kapadozien, un Pontus un Asien,

¹⁰Friegien un Pamfielien, un Ägipten, un daut Poat von Libien daut to Kiereen jehieet, un Utlenda von Room,

¹¹Juden un Metjuden, Kreeta un Araba. Wie hieren dee en onse Sproak von Gott siene groote Wundawoakjen räden.

¹²Vewundat un vewillat, fruagen see eena dän aundren: Waut jeft dit noch?

¹³De aundre oba hauden äaren Spott doaräwa un säden: Dee haben too väl Wien jedrunken.

¹⁴Dan stunt Petrus met dee Alw opp un funk met eene lude Stemm aun to räden un säd to an: Mana von Judäa, un aul dee, dee en Jerusalem wonen, dit sell jie weeten, un horcht waut ekj junt saj.

¹⁵Dise Mana sent nich bedrunken, soo aus jie denkjen, wiels daut es noch mau Klock näajen zemorjes.

¹⁶Dit es oba daut wuavon de Profeet Joel räd:

¹⁷“Gott sajcht: Daut woat en de latste Tiet passieren, daut ekj mienen Jeist äwa aule Menschen jeeten woa. June Säns un Dajchta woaren profeetisch räden, june junge Mana woaren Visionen seenen, june oole Mana woaren Dreem haben,

¹⁸un äwa Mana un Frues, dee mie deenen, woa ekj en dee Tiet mienen Jeist utjeeten, un dee woaren profeetisch räden.

¹⁹Ekj woa bowen aum Himmel Wunda doonen un uk Tieekjens unjen opp de Ieed: Bloot, Fia, Ruak un Daump;

²⁰de Sonn woat schwoat diesta woaren, un de Mon root aus Bloot, ea onsen Harn sien groota, harlicha Dach verendach komen woat.

²¹Un wäaemma dan dän Harn sien Nomen aunroopt, saul jerat woaren.”

²²Jie Mana von Israel, horcht waut ekj saj: Jesus von Nazaret, wia een Maun, derch dän Gott mank junt Wundawoakjen un Wundatieekjens deed, soo aus jie selfst weeten.

²³Gott haud en sienen Plon beschloten, junt disen Jesus en de Henj to jäwen, un jie neemen am un leeten am derch Sindahenj aum Kjriez noaglen un doot moaken.

²⁴Gott oba wuak am wada opp vom Doot un muak am frie von aule Doodesnoot, wiels daut ommäajlich wia, daut de Doot am hoolen kunn.

²⁵Wiels David säd von am: “Ekj sach dän Harn emma ver mie, wiels hee es bie miene rajchte Haunt, daut ekj secha sto.

²⁶Doawäajen freit sikj mien Hoat un miene Tung rät froo. En aul daut kaun mien Kjarpa en sechre Hopninj reiwen,

²⁷wiels du woascht miene Seel nich bie de Doodes loten, un woascht daut nich tooloten, daut dien Heilja vekomen woat.

²⁸Du hast mie de Wäaj toom Läwen weeten loten; du woascht mie en diene Jäajenwuat de volle Freid schenkjen.”

²⁹Mana un Breeda, lot mie gaunz frie to junt von onsen Staumvoda David räden, daut dee doot un begroft es, un daut sien Grauf hia noch vondoag dän Dach bie ons es.

³⁰Wiels hee een Profeet wia un wist, daut Gott am jeschwuaren haud, daut eent von siene Nokomen opp sienen Troon setten wudd,

³¹sach hee em verut un räd doavon, daut Christus vom Doot oppstonen wudd, un daut siene Seel nich wudd bie de Doodes jeloten woaren, un daut sien Kjarpa nich vekomen wudd.

³²Disen Jesus haft Gott vom Doot oppjewakjt; doavon kjenn wie aula Zeichnis jäwen.

³³Nu daut Gott am bie sikj to rajchte Haunt erhowen haft, un hee vom Voda dän Heiljen Jeist jekjräajen haft, dee am vesproaken wia, haft hee dit utjegoten waut jie nu hieren un seenen.

³⁴Wiels David es nich nom Himmel jefoaren. Hee säd oba: “De Har säd to mienen Harn: Sett bie mie to rajchte Haunt,

³⁵bat ekj die diene Fiend to eene Footbenkj moak.”

³⁶Nu saul gaunz Israel bestemt weeten, daut Gott disen Jesus, dän jie kjriezichten, to beides Harn uk Christus jemoakt haft.

³⁷Aus see dit nu hieeden, jinkj an daut to Hoaten, un see säden to Petrus un de aundre Apostel: Jie Mana un leewe Breeda, waut sell wie doonen?

³⁸Petrus säd to an: Kjieet om un lot junt aula en Jesus Christus sienen Nomen deepen, daut junt de Sinden vejäft woaren. Dan woat Gott junt dän Heiljen Jeist schenkjen.

³⁹Dit es waut Gott junt un june Kjinja vesproaken haft, un aul dee waut wiet auf sent, dee Gott, ons Har, no sikj roopen woat.

⁴⁰Petrus räd to an noch derch väle aundre Wieed un ermond an: Lot junt ut dise vedreide Jennerazion rut raden.

⁴¹Un dee sien Wuat met Freiden aunneemen, leeten sikj deepen, un aun dän Dach wieren doa 3.000 Seelen toojekomen.

⁴²Un see bleewen bestendich en de Apostel äare Lia un Jemeenschoft, biem Brootbräakjen un em Jebäd.

⁴³Dan kjeem äwa aule Seelen eene Forcht. Un derch de Apostel worden väl Tieekjens un Wunda jedonen.

⁴⁴Un aul dee, dee toom Gloowen jekomen wieren, wieren toop un hauden aule Sachen jemeensom.

⁴⁵See vekoften äa Hab un Goot un vedeelden daut mank sikj, doano aus een jiedrem daut fäld.

⁴⁶See bleewen doabie, daut see aule Dach em Tempel toopkjeemen, un jinjen uk von Hus to Hus, daut Broot bräakjen. See eeten met Freid toop un wieren von Hoaten bie de Sach.

⁴⁷See lowden Gott un hauden de Freid, daut an aule Menschen goot toojedonen wieren. Un de Har brocht aule Dach soone en de Jemeent nenn, dee doa seelich worden.