Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Aposteljeschicht 26 Bible Online

Aposteljeschicht 26 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Aposteljeschicht 26

¹Dan säd Agrippa to Paulus: Du hast de Frieheit, fa die selfst to räden. Dan strakjt Paulus siene Haunt ut un räd fa sikj selfst:

²Kjennich Agrippa, ekj see daut aus een Väarajcht aun, vondoag ver die to stonen, un mie ver de Juden to veteidjen fa aul daut, wuamet see mie beschuljen,

³un besondasch, wiels du met aul de judsche Sitten un Froagen bekaunt best. Doawäajen bedd ekj die, jeduldich no mie to horchen.

⁴De Juden weeten aula woo ekj von Kjint aun jeläft hab, ieescht tus, wua ekj jebuaren sie, un dan uk en Jerusalem.

⁵Dee kjanen mie von lang häa, un wan see wellen, kjennen see mie daut Zeichnis jäwen, daut ekj no onse strenjste Streemunk aus een Farisäa jeläft hab.

⁶Un nu sie ekj doawäajen ver Jerecht, waut ekj doaropp hop waut Gott onse Vodasch vesproaken haft.

⁷Un dit waut Gott ons vesproaken haft, es daut, waut onse 12 Stam derch äaren Gottesdeenst Dach un Nacht räakjnen to kjrieen. Un daut es wäajen dise Hopninj, oo Kjennich, daut de Juden mie beschuljen.

⁸Wuarom meen jie, es daut nich to jleewen, daut Gott Doodes oppwakjt?

⁹Soo docht ekj to eene Tiet uk, daut ekj aules waut mäajlich wia, jäajen Jesus Christus von Nazaret sienen Nomen doonen must.

¹⁰Un daut es waut ekj en Jerusalem deed. Ekj hab väle Heilje faustjenomen un enjestopt, wiels de Huagepriestasch mie de Volmacht doatoo jeewen. Un wan dee dootjemoakt worden, stemd ekj uk doafäa.

¹¹Ekj sie foaken von eene School no de aundre jegonen, dee to strofen, un proowd an bat doa to brinjen, daut see lastren sullen. Un wiels ekj äwa an soo rietent doll wia, hab ekj dee soogoa bat en framde Städa nojestonen.

¹²Opp eene soone Reis, aus ekj met Volmacht un Befäl von de Huagepriestasch opp däm Wajch no Damaskus wia,

¹³oo Kjennich, sach ekj opp Meddach een Licht vom Himmel, dacha aus de Sonn, om mie schienen, un om dee, dee met mie reisden.

¹⁴Wie follen aula dol un lagen opp de Ieed. Dan hieed ekj eene Stemm to mie en hebräisch sajen: Saul, Saul, wuarom vefolchst du mie? Die woat daut schwoa woaren jäajen de Stachels to schlonen.

¹⁵Dan säd ekj: Har, wäa best du? Un hee säd: Ekj sie Jesus, dän du vefolchst.

¹⁶Oba nu, opp met die un sto opp diene Feet. Wiels ekj sie jekomen die aus mienen Deena auntostalen, daut du doavon zeichst, waut du aul jeseenen hast, uk doavon waut ekj die noch wiesen woa.

¹⁷Ekj well die von dien Volkj uk von de Nichjuden bewoaren, wua ekj die hanschekjen woa,

¹⁸an de Uagen optomoaken, daut see sikj vom diestren toom Licht un ut Soton siene Jewault no Gott dreien, un Vejäwunk fa äare Sinden kjrieen, daut see met dee toop oawen, dee derch dän Gloowen aun mie jeheilicht sent.

¹⁹Un doawäajen, Kjennich Agrippa, hilt ekj mie aun daut waut mie vom Himmel jewäsen wort,

²⁰un prädijd daut ieeschte to dee en Damaskus un dan en Jerusalem un en gaunz Judäa un uk to de Nichjuden, daut see endren sullen un sikj to Gott oppmoaken, un daut dan met äare Woakjen bewiesen.

²¹Un dit es de Uasoak wuarom de Juden mie em Tempel faustneemen un proowden doottomoaken.

²²Un wiels Gott mie bat vondoag dän Dach jeholpen haft, sto ekj hia met mien Zeichnis ver groote un kjliene un saj nuscht aundret, aus waut Moses un de Profeeten säden, daut et komen wudd,

²³daut de Christus lieden wudd. Un wiels hee de ieeschta sennen wudd vom Doot opptostonen, wudd hee Israel un uk de Nichjuden prädjen, daut doa Licht jekomen wia.

²⁴Aus Paulus sikj soo veteidijd, schrieech Festus to am: Paulus, du best nich gaunz tus, du best von diene groote Wissenschoft äwaschnaupt!

²⁵Hee oba säd: Mien huachjeachta Festus, ekj ros nich, oba räd veninftich de Woarheit.

²⁶De Kjennich weet om aul dit om, un ekj kaun frie to am von dise Dinja räden, wiels ekj weet hee es doamet bekaunt. Dit es nich wua em Winkjel passieet.

²⁷Kjennich Agrippa, jleefst du, waut de Profeeten säden? Ekj weet, daut du daut jleefst!

²⁸Dan säd Agrippa to Paulus: Doa fält nich väl, dan hast du mie berät een Christ to woaren.

²⁹Paulus säd: Mucht Gott jäwen, auf daut nu aun väl ooda weinich fält, daut nich bloos du, oba aula, dee mie nu hieren, soone woaren muchten, aus ekj sie, buta dise Kjäden.

³⁰Un aus hee daut jesajcht haud, stunt de Kjennich opp un soo uk de Laundesväastona un Berenike, un dee, dee met an toop sauten.

³¹Un aus see auntsied jegonen wieren, räden see met eenaunda un säden: Dis Maun deit nuscht, waut dän Doot ooda Kjäden vedeent haft.

³²Dan säd Agrippa to Festus: Wan dis Maun nich velangt haud dän Kjeisa to seenen, haud hee kunt friejeloten woaren.