Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Aposteljeschicht 5 Bible Online

Aposteljeschicht 5 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Aposteljeschicht 5

¹Oba doa wia een jewessa Maun Hananias met siene Fru Safira, dee siene Städ vekoft.

²Un dee hilt waut doavon trigj, waut hee doafäa jekjräajen haud, un siene Fru wist daut uk. Hee brocht bloos een Poat doavon un äwajeef daut de Apostel.

³Dan säd Petrus: Hananias, woo kjemt daut, daut Soton dien Hoat soo unja haft, daut du dän Heiljen Jeist väaluachst, un waut von daut Jelt, daut du fa dien Launt kjrieechst, fa die selfst jehoolen hast?

⁴Wia daut nich dient, ea du daut vekofst? Un aus du daut vekoft hautst, kust du met daut Jelt dan nich doonen, waut du wust? Woo kjeem die daut en daut Hoat, dit to doonen? Du hast nich Menschen väajeloagen, oba Gott.

⁵Aus Hananias dit hieed, foll hee doot han. Un eene groote Forcht kjeem äwa aule, dee doa hieeden waut passieet wia.

⁶De junge Mana kjeemen nenn, wekjelden am en, druagen am rut un begrowden am.

⁷Ojjefäa dree Stund lota, kjeem siene Fru nenn un wist oba nich waut passieet wia.

⁸Dan säd Petrus to ar: Saj emol, hab jie daut fa soo väl vekoft? Un see säd: Jo, fa soo väl.

⁹Dan säd Petrus to ar: Wuarom sent jie junt eenich jeworden, dän Harn sienen Jeist to vesieekjen? Kjikj emol, dee, dee dienen Maun rut jedroacht un begroft haben, stonen ver de Däa un woaren die uk rut droagen.

¹⁰Fuaz foll see ver siene Feet dol, un storf. Dan kjeemen de junge Mana nenn un sagen daut see doot wia. See druagen ar uk rut un begrowden ar biesied äaren Maun.

¹¹Doa kjeem eene groote Forcht äwa de gaunze Jemeent un uk äwa aule aundre, dee daut hieeden.

¹²Un derch de Apostel äare Henj worden manke Menschen väl Wunda un Tieekjens jedonen; un see wieren aula toop en Salomo siene Haul.

¹³Oba von de aundre woagd kjeena, sikj met an auftojäwen, wan de Menschen uk sea väl von an hilden.

¹⁴Oba eendoont! Doa jleewden emma mea Mana un Frues aun dän Harn un worden bie an metenjetalt.

¹⁵See brochten soogoa äare kranke opp Baden un Madrauzen rut opp de Gaussen, daut weens Petrus sien Schauten äwa an komen sull, wan hee vebie jinkj.

¹⁶Doa kjeemen uk een Schoof Menschen von de Städa runtom Jerusalem, un brochten äare kranke un soone dee von orreine Jeista jekjwält worden, un dee worden aula jesunt.

¹⁷Dan wort de Huagapriesta un aul siene Metjlieda von de Saduzäa Streemunk aufjenstich.

¹⁸See neemen de Apostel faust un stopten an en.

¹⁹Oba däm Harn sien Enjel muak dee Nacht de Jefenkjnisdäa op un leet an rut un säd:

²⁰Got stot em Tempel un sajcht daut Volkj aules von dit niee Läwen.

²¹Aus see daut hieeden, jinjen see tiedich zemorjes em Tempel nenn un lieeden, soo aus an wia jesajcht worden. Oba de Huagepriestasch un dee, dee met an wieren, kjeemen un roopten dän Rot un aule Eltestasch von Israel toop un schekjten Mana nom Jefenkjnis, daut see de Apostel holden.

²²Oba aus de Deena nom Jefenkjnis kjeemen un dee doa oba nich fungen, kjeemen see trigj

²³un säden: Wie betroffen de Jefenkjnisdäaren secha veschloten, un de Wajchta stunden buten ver de Däaren; oba aus wie dee opmuaken, funk wie kjeenem doabennen.

²⁴Aus nu de Huagepriestasch un de Tempelväastonasch daut hieeden, wundaden see waut doarut woaren wudd.

²⁵Dan kjeem eena un säd to an: Kjikjt emol, dee Mana dee jie enjestopt hauden, stonen em Tempel un lieren de Menschen.

²⁶Dan jinkj de väaschta vom Tempel met siene Deena un holden dee, oba brukten kjeene Jewault; wiels see ferchten daut daut Volkj an steenjen wudd.

²⁷Un aus see de Apostel jebrocht hauden, stalden see dee ver däm Rot. Un de Huagapriesta fruach an:

²⁸“Haud wie junt daut nich strenj veboden en disen Nomen to lieren? Un kjikjt emol, jie haben june Lia äwa gaunz Jerusalem vespreet un wellen dän Maun sien Bloot äwa ons brinjen.”

²⁹Dan säden Petrus un de aundre Apostel: Wie motten Gott mea jehorchen aus Menschen.

³⁰Onse Staumvodasch äa Gott wuak dän Jesus vom Doot opp, dän jie derch däm kjriezjen doot muaken.

³¹Dän haft Gott erhowen bie sikj to rajchte Haunt een Leida un Heilant to sennen, Israel bat doa to brinjen daut see omkjieren un an de Sinden vejäft woaren.

³²Un wie jäwen doatoo Zeichnis, un soo deit uk de Heilja Jeist dän Gott dee jejäft haft, dee am jehorchen.

³³Aus see daut hieeden, wieren see rietent doll un wullen de Apostel doot moaken.

³⁴Dan stunt Gamaliel, een Farisäa un Schreftjelieeda, eena em Rot opp, dee vom gaunzen Volkj en Ieren jehoolen wort, un säd, see sullen de Apostel emol een bät loten rut gonen.

³⁵Un hee säd to an: Jie Mana von Israel, bedenkjt junt daut jrintlich, waut jie met dise Menschen räakjnen to doonen.

³⁶Noch nich lang trigj kjeem Teudas verendach, un jeef väa wäa to sennen, un ojjefäa 400 Maun hilden daut met am. Hee wort dootjemoakt, un siene Aunhenja randen uteneen, un daut jeef aules toop nuscht.

³⁷No disen Maun, kjeem Judas von Galiläa opp aus de Volkjs Talunk wia, un kjrieech een Schoof vom Volkj opp siene Sied. Dee kjeem uk om, un dee waut no am horchten worden uteneen jejoacht.

³⁸Un doawäajen saj ekj junt: Blieft von dise Menschen wajch un lot dee tofräd! Wan dis Plon ooda dit Woakj von Menschen es, woat daut to nuscht woaren.

³⁹Wan daut oba von Gott es, kjenn jie daut nich opphoolen; un jie kunnen met eemol enwoaren daut jie jäajen Gott streeden.

⁴⁰See neemen sien Rot aun un roopten de Apostel, un leeten dee nedroat priejlen, un befoolen an niemols mea en Jesus sienen Nomen to räden, un leeten an gonen.

⁴¹Dan veleeten de Apostel dän Rot, un freiden sikj, daut see wieren wieet jeacht worden, fa Jesus sienen Nomen Schaund to lieden.

⁴²Un see jinjen aule Dach nom Tempel un uk von Hus to Hus, to lieren un prädjen äwa daut Evangelium von Jesus Christus.