Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Reema 9 Bible Online

Reema 9 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Reema 9

¹Ekj saj junt de Woarheit en Christus un de Heilja Jeist jeft mien Jewessen daut Zeichnis, daut ekj nich lieej,

²un daut ekj soo om junt besorcht sie, daut mie daut Hoat Dach un Nacht wee deit.

³Ekj hab mie jewenscht om miene israelitische Breeda äat haulwen, selfst von Christus vebaunt to sennen.

⁴See sent Israeliten, dee Gott sikj wäld siene Kjinja to sennen. Gott muak met an een Bunt un leet an siene Harlichkjeit seenen. Hee jeef an daut Jesaz un dän Gottesdeenst.

⁵An jehieeden de Vodasch, dee Gott daut Vespräakjen jeef, daut von an, nom Fleesch no, de Christus wudd jebuaren woaren, dee doa äwa aules es. Mucht Gott eewich jeloft sennen. Amen. [6]

⁶Daut es oba nich, daut Gott sien Wuat nich jehoolen haft. Daut sent nich aules Israeliten, dee von Israel häastaumen,

⁷un dee jehieeden uk nich aula to Gott sien Volkj, dee von Abraham aufstaumden. “Dee waut Gott sikj wäld, sullen derch Isaak jetalt woaren”.

⁸Daut meent, Menschen dee opp däm jeweeneljen Wajch vom Fleesch jebuaren woaren, sent noch nich Gott siene Kjinja. Bloos dee, dee sikj doaraun hilden, waut Gott vesproaken haud, woaren aus Abraham siene Nokomen jetalt.

⁹Wiels dit es waut Gott vesproaken haud, “Soo om dise Tiet woa ekj wada komen, un dan woat Sara een Sän haben.”

¹⁰Oba nich bloos dit. Rebecka druach twee Junges von dän eenen Maun, onsen Voda Isaak.

¹¹Un ea dee jebuaren worden, un nich goodet noch schlajchtet jedonen hauden, daut Gott met siene Wol wieda derchkjeem, daut et nich von Woakjen aufhenjt, oba von beroopen sennen,

¹²wort Rebecka jesajcht: “De elsta Sän saul dän jinjsten deenen”,

¹³soo aus jeschräwen steit: “Jakob wia ekj goot, oba Esau wia ekj nich goot jesonnen.”

¹⁴Waut sell wie dan sajen? Gott deit doch nuscht ojjerajchtet, ooda jo? Soont jeft daut niemols!

¹⁵Hee sajcht to Moses: “Ekj woa däm bejnodjen, däm ekj bejnodjen well; un ekj woa Metleet haben met däm ekj Metleet haben well.”

¹⁶Daut henjt nich von een Mensch sienen Wellen auf, ooda woo sea hee sikj aunstrenjt, oba von Gott siene Jnod.

¹⁷De Schreft sajcht toom ägiptischen Kjennich: “Ekj hab jrod die vondoag komen loten, om miene Krauft derch die to bewiesen, daut mien Nomen doaderch en de gaunze Welt bekaunt woaren sull.”

¹⁸Daut sajcht, daut Gott Jnod bewiesen deit, wäm hee well, un vehoaden deit, wäm hee well.

¹⁹Nu sajchst du: Wuarom beschulcht Gott de Menschen dan? Wäa kaun jäajen sien Wellen gonen?

²⁰Daut es jrod aundasch. Mensch, wäa best du, daut du Gott jäajenaun rätst? Kaun een Topp to sienen Strikja sajen: Wuarom hast du mie soo aus dit jemoakt?

²¹Ooda haft een Toppstrikja nich daut rajcht, von sienen Leem een Jefäs to Ieren un daut aundre toom jeweeneljen Jebruck to moaken?

²²Waut es dan, wan Gott siene Macht un sienen Oaja aun dee Jefässa bewiesen deit, dee doa reed sent, vedaumt to woaren, dee hee soo lang unja siene groote Jedult jedroacht haft?

²³Daut deed hee uk om to wiesen woo rikjlich hee siene Harlichkjeit aun dee Jefässa bewees, dee en de Jnod stunden, dee hee verhäa fa siene Harlichkjeit reedjemoakt haud.

²⁴Un daut sent wie, dee hee doatoo beroopen haft, nich bloos von de Juden, oba uk von de Velkja.

²⁵Soo aus hee en Hosea sajcht: “Ekj woa dee, dee nich mien Volkj wieren, mien Volkj nanen, un woa dee goot sennen, dee kjeena verhäa waut räakjend.”

²⁶“Un daut saul soo komen: Doa wua daut jesajcht wort: ‘Jie sent nich mien Volkj’, doa sell jie dän läwendjen Gott siene Kjinja jenant woaren.”

²⁷Un Jesaja säd von Israel: “Un wan de Israeliten soo väl sennen wudden aus daut Saunt aum Mäa, seelich sent mau dee, dee doa äwabliewen woaren;

²⁸wiels waut de Har jesajcht haft, woat hee opp de Ieed, boolt derchfieren.”

²⁹Un jrod soo aus Jesaja jesajcht haft: “Wan de Har, dee aules rejieet, ons nich wäm haud äwabliewen loten to Sot, dan wia daut met ons soo romjekomen aus met Sodom un Gomorra.”

³⁰Waut sell wie dan sajen? Dit well wie sajen: Daut de Velkja, dee no kjeene Jerajchtichkjeit sochten, haben de Jerajchtichkjeit jefungen, eene Jerajchtichkjeit dee derch däm Gloowen kjemt.

³¹Oba Israel, dee derch däm Jesaz no Jerajchtichkjeit sträwd, haft dee nich jefungen.

³²Wuarom nich? Wiels see dee nich derch däm Gloowen sochten, oba soo aus wan dee derch Woakjen to vedeenen wia. See staden sikj aun däm Steen, jäajen däm see randen,

³³soo aus jeschräwen steit: “Kjikjt emol, ekj laj en Zion eenen Steen äwa dän see sikj oajren, un wäa aun am jleeft woat nich toschaund woaren.”