Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel 2. Korinta 1 Bible Online

2. Korinta 1 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

2. Korinta 1

¹Paulus, dee no Gott sien Wellen Christus Jesus sien Apostel es, un Timotäus ons Brooda, schriewen aun Gott siene Jemeent en Korint, un aun aule heilje, dee en gaunz Achaja sent:

²Mucht Jnod un Fräd von Gott onsen Voda, un von Jesus Christus onsen Harn, met junt sennen!

³Ekj low Gott, dän Voda von onsem Harn Jesus Christus. Hee es een Voda, dee sikj erboarmt, un een Gott, dee onen Enj treesten deit.

⁴Hee treest ons en aul onse Trubbels. Soo kjenn wie aundre en äare Trubbels uk treesten. Wie treesten an met dämselwjen Troost, dän wie von Gott jekjräajen haben.

⁵Soo sea aus daut lieden fa Christus en ons Läwen nenn kjemt, soo sea kjemt uk Gott sien Troost äwa ons.

⁶Wan wie lieden motten, passieet daut doatoo, daut jie jetreest un jerat woaren. Un wan wie jetreest woaren, dan deent daut doatoo, daut jie staunthauft un jeduldich bliewen en soone lieden aus wie uk derchgonen motten.

⁷Wie hopen gaunz faust fa junt, wiels wie daut weeten, daut jie met ons toop woaren jetreest woaren, krakjt soo aus jie met ons toop jeläden haben.

⁸Breeda, wie wellen junt äwa daut schwoare, daut ons en Asien troff, nich em onkloaren loten. Wie worden äwa aule Mot unjadrekjt, mea aus onse ieejne Krauft droagen kunn, un wie vezoagden aum Läwen.

⁹Wie feelden, wie wudden stoawen motten. Oba dit passieed doawäajen, daut wie ons nich opp ons selfst, oba opp Gott veloten sullen, dee de Doodes oppwakjt.

¹⁰Hee haft ons ut soone Doodesjefoa jerat, un woat ons uk wada raden. Jo wie hopen doaropp, daut hee ons uk wieda raden woat.

¹¹Uk jun bäden fa ons halpt doatoo met, un väle woaren met een dankboaret Hoat Gott fa onse Bewoarunk danken.

¹²Wie haben Fräd doaräwa, daut ons Jewessen ons sajcht, wie haben ons en dise Welt soo oppjefieet, aus daut toom heiljen un reinen Gott paust, gaunz besondasch mank junt. Wie leeten ons nich derch weltliche Weisheit aunleiden, oba wie deeden ons doano rechten, aus Gott ons Jnod jeef.

¹³Wie schriewen junt nuscht, waut jie nich läsen ooda vestonen kjennen. Un wan jie ons noch nich gaunz vestonen haben, hop ekj doch, daut jie ons aun Jesus Christus sienen Dach volstendich vestonen woaren.

¹⁴Aun dän Dach kjenn jie junt met ons soo freien, aus wie met junt.

¹⁵Un wiels ekj dit bie mie kloa hab, wull ekj junt aul besieekjen, daut jie kunnen noch eemol jesäajent woaren. [1]

¹⁶Daut wia soo, ekj plond oppem Wajch no Mazedonien bie junt auntohoolen, un soo uk oppem Trigjwajch, om von junt help to kjrieen fa miene Reis no Judäa.

¹⁷Aus ekj daut plond, deed ekj daut jlikjeltich? Ooda plond ekj daut to mien ieejnen nutzen, soo daut bie mie Jo un Nä tojlikj wieren?

¹⁸Ekj saj junt un Gott hieet mie, ons Wuat aun junt wia nich Jo un Nä tojlikj.

¹⁹Wiels Jesus Christus, Gott sien Sän, dee von mie un Silvanus un Timotäus mank junt jeprädicht wort, wia nich Jo un Nä. Daut Jo von Gott wia gaunz werkjlich en Jesus Christus.

²⁰Daut es soo, opp aules waut Gott vesproaken haft, es bie am daut Jo. Doawäajen saj wie derch Jesus Christus uk ons Amen doatoo, daut Gott veharlicht woat.

²¹Daut es Gott, dee ons met junt toop en Christus fauststonen lat un ons toom Deenst enjesäajent haft.

²²Hee haft ons fa sikj jestampelt. Hee haft ons sienen Jeist en ons Hoat jejäft aus eene Garantie fa daut waut noch komen saul.

²³Ekj roop Gott aun, hee weet daut ekj de Woarheit saj, ekj wull junt schoonen un doawäajen sie ekj nich wada no Korint jekomen.

²⁴Wie wellen junt nich bemotten, waut jie jleewen sellen, oba wie muchten methalpen, daut jie junt noch mea freien kunnen, wiels jie jleewen faust aun Jesus Christus.