Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel 2. Korinta 11 Bible Online

2. Korinta 11 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

2. Korinta 11

¹Ekj hop jie vedroagen daut, wan ekj mie emol nich gaunz jescheit benäm. Doch daut doo jie woll.

²Ekj sorj om junt, soo aus Gott daut deit, wiels ekj junt eenem eensjen Maun aunvetrut hab, daut es Christus, daut ekj am eene reine Brut väastalen kaun.

³Oba ekj fercht, daut soo aus Eva von de hinjalestje Schlang veleit wort, jie uk em denkjen kjennen veleit woaren un von june Opprechtichkjeit en Christus aufkomen kjennen.

⁴Wan wäa kjemt un junt eenen aundren Jesus prädicht aus dän, dän wie junt prädjen, ooda wan jie eenen aundren Jeist kjrieen aus dän, dän jie aul haben, ooda wan wäa een aundret Evangelium brinjt aus daut, daut jie aul aunjenomen haben, lot jie junt daut gaunz goot jefaulen!

⁵Oba ekj tal mie nuscht weinja aus dise gaunz butajeweenelje Apostel.

⁶Un wan ekj em räden uk nich soo besondasch sie, ekj hab oba Erkjantnis, un daut hab wie junt no aule Sieden kloa bewäsen.

⁷Ooda hab ekj doamet jesindicht, daut ekj läaja stieech, soo daut jie huach stonen kunnen? Ekj hab junt Gott sien Evangelium emsonst jeprädicht.

⁸Ekj nuzt aundre Jemeenten ut un neem Jelt von an, daut ekj junt deenen kunn.

⁹Un wan mie irjentwaut fäld aus ekj bie junt wia, brukt ekj kjeenem to laust faulen. De Breeda, dee von Mazedonien kjeemen, sorjden fa mie. Ekj sie junt opp kjeenen Wajch eene Laust jeworden, un woa daut uk wiedahan soo hoolen.

¹⁰Soo secha aus Christus siene Woarheit en mie es, saul mie en disem Stekj en gaunz Achaja kjeena mienen gooden Nomen striedich moaken.

¹¹Wuarom? Wiels ekj junt nich goot sie? Gott weet, daut ekj junt goot sie.

¹²Waut ekj doo un wieda doonen woa saul deejanje dän Grunt wajchweschen, dee no eene Jeläajenheit sieekjen, sikj selfst to lowen, daut see soo sent aus wie.

¹³Daut sent faulsche Apostel, Oabeida, dee aundre veleiden, dee soo doonen aus wan see Christus siene Apostel sent.

¹⁴Un kjeen Wunda, wiels Soton selfst vekjleet sikj aus een Enjel vom Licht.

¹⁵Soo es daut nuscht besondret, wan siene Deena sikj utjäwen aus Deena von de Jerajchtichkjeit. Tolatst woaren see arnten, waut äare Woakjen vedeent haben.

¹⁶Ekj saj daut noch emol: lot kjeenem mie fa eenen Noa hoolen. Oba wan jie daut doch doonen, dan nämt mie opp aus een Noa, dee sikj uk een bät groot doonen kaun.

¹⁷Soo aus ekj nu räden woa, es nich soo aus de Har daut goot befinjen wudd, oba soo, aus een Noa rät.

¹⁸Wiels väle sikj groot doonen met daut waut see kjennen, woa ekj daut uk doonen.

¹⁹Un wiels jie selfst soo kluak sent, vedroag jie de Noaren sea goot!

²⁰En Werkjlichkjeit duld jie daut, wan junt wäa veskloft, utnuzt, bedrenjt, veacht, un junt em Jesecht schleit.

²¹Ekj mott to miene schaund toostonen, daut wie doatoo too schwak wieren. Wua eena brow deit, — ekj räd aus een Noa — doa sie ekj uk brow.

²²Sent see Hebräa? Daut sie ekj uk! Sent see Israeliten? Daut sie ekj uk! Staumen see von Abraham auf? Daut doo ekj uk!

²³Sent see Christus siene Deena? Ekj räd noch aus een Noa. Ekj hab mea jedeent. Ekj hab väl schwanda jeoabeit, sie foakna enjestopt worden, sie dolla jepriejelt worden, sie foakna en Doodesjefoa jewast.

²⁴Von de Juden hab ekj fief mol 39 Heiw jekjräajen.

²⁵Dree mol wort ekj met Stangen veheift, een mol wort ekj jesteenicht, dree mol schluach mien Schepp to Wrak, een Dach un eene Nacht brocht ekj opp däm deepen Mäa too.

²⁶Ekj hab väl jereist, ekj sie derch Riefasch en Jefoa jewast, en Jefoa derch Reibasch, en Jefoa mank de Juden, en Jefoa mank aundre Velkja, en Jefoa en Städa, en Jefoa en de Wiltnis, en Jefoa oppem Mäa, en Jefoa mank ontrue Breeda.

²⁷Ekj haud Lausten un Mieej un väl schloploose Nachten. Ekj sie hungrich un darschtich jewast. Ekj hab em kolden jehubbat, un hab väl jefaust.

²⁸Un buta aul disem noch dee dachdäachelje Oabeitslaust un de Sorj om de Jemeenten.

²⁹Wäa es schwak, un ekj woa nich schwak? Wäa woat veleit toom sindjen, daut ekj doaräwa nich oppbrenn?

³⁰Wan ekj puchen mott, woa ekj met daut puchen, waut miene Schwakheit verendach brinjt.

³¹Gott, dee onsem Harn Jesus sien Voda es, saul eewich jeloft woaren, hee weet, daut ekj nich lieej.

³²En Damaskus leet Kjennich Aretas sienen Stauts Kommandaunt äwa de Staut woaken, om mie fausttonämen.

³³Oba ekj wort en eenem Korf derch een Fensta en de Mia rauf jeloten, un jlept am ut de Henj.