Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel 2. Korinta 7 Bible Online

2. Korinta 7 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

2. Korinta 7

¹Leewe Frind, wan ons dit aula vesproaken es, dan well wie ons nu von aules reinjen waut Kjarpa un Jeist besudelt, un en Gottesforcht heilich läwen.

²Moakt bie junt em Hoaten Rum fa ons! Wie haben kjeenem orrajcht jedonen, wie haben kjeenem tonicht jebrocht, wie haben kjeenem utjenuzt.

³Ekj saj dit nich, om junt to vedaumen. Ekj hab junt daut aul ea jesajcht, daut jie en onse Hoaten fa nu un fa emma met ons vebungen sent.

⁴Ekj hab een grootet vetruen opp junt, ekj räd sea huach von junt. En aul onsem Trubbel sie ekj doch voll Troost un hab groote Freid.

⁵Aus wie no Mazedonien kjeemen, haud wie kjeene Ru. Wie worden von aule Sieden bedrenjt, doa wia Striet om ons un Forcht en ons.

⁶Oba Gott, dee de doljedrekjte treest, treest ons doaderch, daut Titus kjeem.

⁷Un nich bloos doaderch daut hee kjeem word wie jetreest, oba uk derch dän Troost, wuaderch hee bie junt wia jetreest worden. Aus hee ons jun velangen, jun Trua un jun Besorchnis fa mie metdeeld, wia miene Freid noch jrata.

⁸Wan ekj junt derch mienen Breef truarich jemoakt hab, es mie daut doch nich leet, daut ekj dän jeschräwen hab. Wan mie daut uk leet deed, daut ekj junt derch mienen Breef fa een stootje wee jedonen haud.

⁹Doch nu frei ekj mie, nich doaräwa, daut ekj junt Trua veuasoakt haud, oba doaräwa, daut jie doaderch jun Läwen endaden. Daut wia een Trua no Gott sienen Wellen, un soo hab jie derch ons kjeen Schoden jekjräajen.

¹⁰Trua, dee von Gott es, bewirkjt een omkjieren wuaderch wie seelich woaren, un daut woat kjeenem leet. Oba de Welt äa Trua wirkjt dän Doot.

¹¹Dee von Gott jewirkjta Trua haft en junt een velangen un eenen drinjenden Iewa jewirkjt, june Oschult to bewiesen, wan uk Oaja äwa dän schuldjen un Forcht fa Strof met doabie wieren. Jie haben en aul dit bewäsen, daut jie en dise Sach rein sent.

¹²Aus ekj junt schreef, wia daut nich wäajen däm, dee daut orrajcht jedonen haud, uk nich wäajen däm, dee unja daut orrajcht jeläden haud, oba daut jie selfst en Gott siene Jäajenwuat fauststalen kunnen, woo iernst jie daut met ons hoolen.

¹³Un dit haft ons jetreest un ons Moot jemoakt. Wie worden nich mau selfst mootich, oba aum dolsten freid wie ons, daut Titus soo froo wia, un jie aula metjeholpen hauden, am em Jeist opptofreschen.

¹⁴Ekj haud junt ver am jeloft, un sie doamet nich toschaund jeworden. Soo aus wie mank junt bloos de Woarheit jerät haben, haft sikj daut uk aus Woarheit rutjestalt, en waut ekj junt ver am lowd.

¹⁵Un hee räakjent junt nu noch soo väl jrata wan hee doaraun denkjt, woo jehuarsom jie aula wieren, un woo jie am met Forcht un Zetren oppneemen.

¹⁶Ekj frei mie doatoo, daut ekj mie en aules opp junt veloten kaun.