Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Galata 4 Bible Online

Galata 4 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Galata 4

¹Ekj saj oba: Soolang aus een Oaw noch nich mindich es, es tweschen am un eenen Kjnajcht kjeen Unjascheet, wan hee uk aul aules ieejent waut de Voda haft.

²Hee steit noch unja Gootmana un Vewaulta, bat dee Tiet kjemt, dee de Voda bestemt haft, daut hee daut Oafgoot kjrieen saul.

³Soo es daut uk met ons. Soolang aus wie onmindje Kjinja wieren, stunt wie aun de Aunfangs Lieren en dise Welt veskloft.

⁴Oba aus de Tiet ieescht jekomen wia, schekjt Gott sienen Sän, jebuaren von eene Fru un unja daut Jesaz jestalt.

⁵Hee sull dee looskjeepen, dee unja daut Jesaz wieren, daut Gott ons kunn aunnämen aus siene Kjinja.

⁶Un wiels jie nu Gott siene Säns sent, haft hee ons sienen Sän sienen Jeist en daut Hoat jejäft, dee am aunroopt aus Voda, leewa Voda!

⁷Doawäajen sent jie nu nich mea Sklowen, oba Säns, un wan een Sän, dan uk een Oaw, wiels Gott junt doatoo jemoakt haft.

⁸Ea jie Gott kjanen lieeden, wia jie aun Aufjetta veskloft, dee en Werkjlichkjeit nich Jetta wieren.

⁹Nu oba, daut jie Gott haben kjanenjelieet, ooda bäta jesajcht, daut hee junt jefungen haft, wuarom well jie nu trigj gonen un junt aun daut vesklowen loten, wuavon jie derch Christus frie jeworden sent?

¹⁰Jie hoolen junt aun besondre Fastdoag un fieren Niemon un aundre Joarestieden.

¹¹Ekj fercht aul auf aul miene Mieej un Oabeit bie junt nich es vejäfs jewast.

¹²Breeda, siet doch soo aus ekj, wiels ekj sie soo aus jie. Jie haben mie nuscht orrajchtet jedonen!

¹³Jie weeten, daut ekj doawäajen daut ieeschte bie junt daut Evangelium prädijd, wiels ekj krank wia.

¹⁴Un ekj haud junt daut nich vedenkjen kunt, wan junt fa miene Krankheit jeäakjelt haud, oba jie haben mie nich scheef aunjekjikjt ooda rut jestat. Jie neemen mie opp aus eenen Enjel von Gott, soo aus Christus Jesus selfst.

¹⁵Oba wua es dee Freid jebläwen? Ekj weet bestemt, daut jie don, wan daut wia mäajlich jewast, haud jie junt de Uagen utjeräten un mie jejäft.

¹⁶Sie ekj doaderch jun Fient jeworden, daut ekj junt de Woarheit jesajcht hab?

¹⁷De faulsche Lierasch, dee daut soo sea om junt to doonen es, haben nuscht goodet em Senn. Dee wellen junt von mie wajch lenkjen, daut jie an hinjaraun komen sellen.

¹⁸Daut es fein un goot wan sikj wäa om junt bemieecht, wan sikj daut om daut goode haundelt, un besondasch dan, wan see daut nich mau dan doonen, wan ekj uk doa sie.

¹⁹Leewe Kjinja, ekj go noch eemol derch Jeburtsweeen, om junt bat doa to brinjen, daut Christus wada en jun Läwen to seenen es!

²⁰Wan ekj jrod nu kunn bie junt sennen un junt trajchthalpen, wiels ekj sie sea besorcht om junt!

²¹Jie, dee jie trigj unja daut Jesaz gonen wellen, sajcht emol: Hab jie nich jehieet, waut daut Jesaz sajcht?

²²Daut steit jeschräwen, daut Abraham twee Säns haud. Eena wort am von siene Sklowenfru jebuaren, un de aundra von siene Fru, dee doa frie wia.

²³Bie dän Sän, dee von de Sklowenfru jebuaren wort, wia nuscht butajeweeneljet. Oba de Sän von siene Fru wort ieescht mau dan jebuaren, aus Gott an dän vesproaken haud.

²⁴Aun dise woare Jeschicht kjenn wie seenen, woo Gott opp twee Wäaj de Menschen halpen deed. Een Wajch wia, an daut Jesaz opp däm Sinaiboajch to jäwen, wua see no horchen sullen.

²⁵Hagar bediet de Boajch Sinai en Arabien un es met Jerusalem to vejlikjen, dee met äare Kjinja toop deenen mott. [1]

²⁶Oba daut Jerusalem, dort bowen, es frie, un daut es onse Mutta.

²⁷Wäajen daut steit jeschräwen: “Sie froo, du onfruchtboare, dee du nich jebuaren hast! Komm un roop fa Freid, dee du nich en Jeburtsweeen best! Wiels de eensome haft väl mea Kjinja aus dee, dee eenen Maun haft.”

²⁸Un wie, [2] leewe Breeda, sent soo aus Isaak, Kjinja dee Gott vesproaken haft.

²⁹Un soo woa wie, dee wie derch dän Heiljen Jeist jebuaren sent, von dee vefolcht, dee unja daut Jesaz stonen, jrod soo aus Isaak, een Sän dee doa vesproaken wia, von dän vefolcht wort, dee von de Sklowenfru jebuaren wia.

³⁰Oba waut sajcht de Schreft: “Schekj de Sklowenfru met äaren Sän utem Hus, wiels de Sklowenfru äa Sän saul nich met dän Sän toop oawen, dee von de friee Fru jebuaren es”.

³¹Un soo Breeda, wie sent nich Kjinja von de Sklowenfru, oba von de friee Mutta.