Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel 1. Tessalonicha 2 Bible Online

1. Tessalonicha 2 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

1. Tessalonicha 2

¹Breeda, jie weeten selfst, woo wie no junt kjeemen. Un daut es nich vejäfs jewast.

²Wan wie en Filippi uk lieden musten un schlajcht behaundelt worden, kjrieej wie derch onsen Gott doch fresch Moot un brochten junt daut Evangelium, wan uk jäajen grooten Wadastaunt.

³Waut wie junt aunt Hoat jelajcht haben, haft woarhauftich nuscht met Onierlichkjeit ooda irjent Hinjajedanken to doonen.

⁴Wiels Gott ons wieet jeacht haft, ons daut Evangelium auntovetruen, räd wie met Jewesheit. Wie räden nich Menschen to jefaulen, oba Gott to jefaulen, dee onse Hoaten kjant.

⁵Jie weeten selfst, daut wie nich met Wieed no junt kjeemen, dee junt schmeichelden. Wie vesochten uk nich hinjarigjsch rikj to woaren von junt. Daut kaun Gott bezeijen.

⁶Wie sochten uk nich no Iea, nich bie junt, uk nich bie aundre Menschen.

⁷Aus Jesus siene Apostel haud wie daut kunt. Oba wie wieren leeftolich [1] to junt, leeftolich aus eene Mutta biem besorjen von äare Kjinja.

⁸Wie wieren junt soo goot. Wie brochten junt met Freid nich bloos daut Evangelium von Gott, oba uk ons ieejnet Hoat un Läwen, soo väl räakjend wie junt.

⁹Breeda, jie kjennen junt doch noch denkjen, woo wie bie junt jeoabeit haben. Wie schauften Dach un Nacht, daut junt daut nuscht kosten sull, aus wie junt daut Evangelium prädijden.

¹⁰Jie un Gott kjennen doafäa enstonen, woo wie bie junt, dee doa jleewen, opprechtich un heilich un onen ons waut toschulden komen to loten jeläft haben.

¹¹Jie weeten, daut wie jiedren von junt, soo aus een Voda siene Kjinja, Troost un Moot toojesproaken haben.

¹²Wie spornden junt aun, soo to läwen, aus sikj daut ver Gott jehieet. Jie sent von Gott fa sien Rikj un siene Harlichkjeit jewält.

¹³Wie danken Gott uk pinkjlich doafäa, daut jie daut Wuat, daut jie von ons hieeden, aus Gott sien Wuat aunneemen, un nich aus Menschenwuat. Daut es werkjlich Gott sien Wuat, un daut wirkjt en junt, en junt dee doa jleewen.

¹⁴Breeda, jie haben daut jrod soo jedonen aus Gott siene Jemeenten en Christus Jesus en Judäa, wiels jie haben von jun ieejnet Volkj daut selwje jeläden, aus dee von de Juden.

¹⁵Dee haben dän Harn Jesus dootjemoakt, un verhäa uk de Profeeten. Ons haben see uk vefolcht. See doonen nich waut Gott jefelt un sent fientlich to aule Menschen.

¹⁶Un om de Mot von äare Sinden noch volla to moaken, vesieekjen see to vehindren, daut wie to de aundre Velkja doavon räden, von Jesus jerat to woaren. Oba Gott sien Jerecht es aul en volle Mot [2] äwa an jekomen.

¹⁷Breeda, wie wieren eene tietlank wiet wajch von junt, oba mau kjarpalich un nich em Jeist. Un wiels wie soo jieren junt wada seenen wullen, hab wie ons soo väl iewaja bemieecht hantokomen.

¹⁸Ekj, Paulus, vesocht daut een mol un noch eemol, oba de Soton haft daut vehindat.

¹⁹Wiels wäa es onse Hopninj, onse Freid un onse Ierenkroon ver onsen Harn Jesus, wan hee wadakjemt? Sent daut nich uk jie?

²⁰Jie sent je onse Iea un onse Freid.