Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Titus 1 Bible Online

Titus 1 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Titus 1

¹Paulus, Gott sien Kjnajcht un Jesus Christus sien Apostel, jewält un jeschekjt Gott siene jewälde mettohalpen em Gloowen un en de Erkjantnis von de Woarheit, dee to een gottseeljet Läwen jehieet,

²wuaderch see de Hopninj opp eewjet Läwen haben, daut Gott, dee nich lieejen kaun, vesproaken haud ea Welt un Tiet dän Aunfank hauden.

³Nu oba, en siene bestemde Tiet, es hee, derch daut prädjen, daut hee mie aunvetrud, met sienem Wuat verendach jekomen, soo aus ons Gott un Heilant befolen haud.

⁴Ekj schriew dit no Titus, mienen truen Sän, wiels wie beid äwareen jleewen: Jnod un Fräd von Gott, onsem Voda, un Christus Jesus onsem Heilant!

⁵Ekj leet die doawäajen en Kreet, om daut äwaje en Ordnunk to brinjen, un soo aus ekj die befool, en jieda Staut Jemeenten Leidasch auntostalen.

⁶Aun soonen Maun saul nuscht uttosaten sennen. Dee saul mau eene Fru haben, siene Kjinja sellen jleewen, un nich onbandich un onjehuarsom sennen.

⁷Wiels een Leida Gott sien Husvewaulta es, saul aun am nuscht uttosaten sennen; dee saul nich ieejensennich, nich wuttich, nich aum drinkjen veskloft, nich jeltjierich sennen, un aundre nich Jewault aundoonen;

⁸oba gaustfrie sennen, no daut goode hinjaraun sennen, veninftich, fromm un heilich sennen un sikj beharschen kjennen.

⁹Hee saul sikj uk tru aun daut woarhauftje Wuat hoolen, daut hee jelieet haft, daut hee aundre derch eene jesunde Lia vemonen kaun, un uk siene Jäajna strofen.

¹⁰Wiels besondasch mank de beschnädne Juden sent väl veleidende, wadaspanstje, daugeniksje, windje Schwauza,

¹¹dee noch motten stell jemoakt woaren, wiels see lieren, waut see nich sullen, un brinjen doaderch gaunze Famieljes en de Grunt, un schämen sikj nich onopprechtjen Jewenst doafäa to nämen.

¹²Von äare ieejne Profeeten haft eena jesajcht: De Kreeta sent emma Lieeja, ruchloose Tieren, fule Frätasch.

¹³Un soo es daut uk. Ut däm Grunt stal an jrintlich trajcht, daut see em Gloowen jesunt woaren,

¹⁴un sikj nich mea om judsche Foblen kjemren, uk nich om Jesazen, dee bloos von Menschen komen, dee de Woarheit veloten haben.

¹⁵Fa de reine es aules rein; oba fa de orreine un onjleewende es nuscht rein, wiels dee sent en Jedanken uk em Jewessen orrein.

¹⁶Dee sajen, see kjanen Gott, oba met äare Woakjen velieejen see daut. Dee sent onjehuarsom, oppscheislich, un doawäajen nich to lieden un to nuscht goodet to brucken.