Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Hebräa 10 Bible Online

Hebräa 10 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Hebräa 10

¹Daut Jesaz es bloos een Schauten von de goode komende Sachen, un es nich daut woarhauftje selfst. Doawäajen kaun daut dee nich volkomen moaken, dee met äare Opfa aule Joa wada ver Gott komen.

²Wan daut jegonen haud, daut de Aunbäda derch äa opfren een un fa aulemol von äare Sinden jereinicht wieren, un äa Jewessen an nich mea vekloacht haud, wudden see dan nich met daut opfren oppjehieet haben?

³Derch de Opfa kjrieejen see en Werkjlichkjeit aule Joa fresch äare Sinden väajehoolen.

⁴Daut es ommäajlich, daut Ossen un Kosenbloot Sinden wajchnämen kaun.

⁵Doawäajen säd Christus [11] aus hee en dise Welt nenn kjeem: “Opfa un Gowen wust du nich; oba du hast mie eenen Kjarpa jejäft.

⁶Du wieescht met Brauntopfa un Sindopfa nich tofräd.

⁷Dan säd ekj: Kjikj emol, ekj sie jekomen, Gott, dienen Wellen to doonen, soo aus em Buak von mie jeschräwen steit.”

⁸Ieescht säd hee: “Opfa un Gowen, Brauntopfa un Sindopfa wust du nich”, wan daut Jesaz dee uk velangd.

⁹Dan säd hee: “Hia sie ekj! Ekj sie jekomen, Gott, dienen Wellen to doonen.” Hee sat daut ieeschte auntsied, om daut tweede opptorechten.

¹⁰No disem Wellen sent wie een un fa aulemol jeheilicht derch daut kjarpaliche Opfa von Jesus Christus.

¹¹Aule Priesta sent aunjestalt, Dach fa Dach äaren Gottesdeenst to verechten, un emma wada deeselwje Opfa to brinjen, dee doch niemols Sinden wajchnämen kjennen.

¹²Oba dis Priesta [12] haft een eensjet Opfa fa de Sind jebrocht, un sett nu fa emma bie Gott siene rajchte Sied.

¹³Hee wacht nu doaropp, daut Gott am siene Fiend to eene Footbenkj moaken woat.

¹⁴Hee haft dee, dee jeheilicht woaren, derch een Opfa eewich volkomen jemoakt.

¹⁵Dit vesechat ons uk de Heilja Jeist. Daut steit jeschräwen:

¹⁶“Dit es daut Tastament, daut ekj nohäa met an moaken well, sajcht de Har. Ekj woa an mien Jesaz en daut Hoat jäwen un en äaren Senn nenn schriewen.

¹⁷Aun äare Sinden un Ojjerajchtichkjeit woa ekj nich mea denkjen.”

¹⁸Un wua Sinden aul vejäft sent, es kjeen Opfa fa Sinden mea needich.

¹⁹Doawäajen, leewe Breeda, wie haben nu derch daut Bloot von Jesus de Frieheit jekjräajen, derch dän Väahank en daut Aulaheilichste nenn to gonen.

²⁰Jesus selfst haft ons derch daut Opfa von sien Kjarpa disen nieen un läwendjen Wajch no Gott han opjemoakt.

²¹Un soo hab wie nu eenen grooten Huagenpriesta äwa Gott sien gaunzet Hus.

²²Dan well wie nu met woarhauftich opprechtjen Hoat un fausten Gloowen no Gott gonen, met jereinichte Hoaten un loos von beesen Jewessen, un ons Kjarpa jewoschen met reinet Wota.

²³Well wie doaraun fausthoolen, de Hopninj to bekjanen, un daut onen to twiewlen, wiels dee, dee daut Vespräakjen jejäft haft, es tru.

²⁴Well wie toophoolen un ons unjarenaunda aunspornen, en goode Woakjen, Leew to bewiesen.

²⁵Vonne Vesaumlungen wajch bliewen, soo aus eenje doonen, daut well wie nich, oba väl leewa ons unjarenaunda Moot toospräakjen. Un daut es wichtich, wiels de latsta Dach noda kjemt, soo aus jie seenen kjennen.

²⁶Wan wie de Woarheit haben kjanen jelieet, un wie dan doch mootwellens wieda sindjen, dan es doa kjeen Opfa mea fa onse Sind jebläwen.

²⁷Dan heet daut bloos noch, en Schrakjen opp daut Jerecht to luaren un opp daut frätende Fia, daut Gott siene Fiend ombrinjen woat.

²⁸Wäa Moses sien Jesaz bruak, must onen Metleet stoawen wan twee ooda dree daut bezeijen deeden.

²⁹Waut meen jie, woat dee nich eene väl hoadre Strof vedeent haben, dee opp dän Gottessän met de Feet klunjt, dee daut Tastamentsbloot veacht, wuaderch hee doch jeheilicht wia, un dee äwa dän Jnodenjeist schlajcht räden deit?

³⁰Wie kjanen je dän, dee jesajcht haft: “Rach eewen es miene Sach, ekj woa trigjtolen”, un uk: “De Har woat sien Volkj rechten.”

³¹Daut es waut schrakjeljet, däm läwendjen Gott en de Henj to faulen.

³²Denkjt aun de väaje Tieden, en dee jie, aus jie ieescht toom Licht jekomen wieren, eenen grooten Kaumf un väl lieden utjehoolen haben.

³³Eenjemol sent jie beleidicht un schlajcht behaundelt worden un toom Spikjtoakel jebrukt worden. Daut aundre mol stund jie soonen bie, dee soo behaundelt worden.

³⁴Met faustjenomne Menschen hab jie metjeläden, un daut see junt Hab un Goot wajchneemen hab jie junt met Freiden jefaulen jeloten, wiels jie wisten, daut jie een väl bätret un bliewendet Hab un Goot em Himmel haben.

³⁵Doawäajen, schmiet jun vetruen nich wajch, daut woat junt noch emol rikjlich beloont woaren.

³⁶Jie motten jeduldich doabie bliewen, un soo Gott sien Wellen doonen un daut kjrieen, waut junt vesproaken es.

³⁷Wiels “dee doa komen saul, woat em korten komen, un woat nich siemen.

³⁸Mien Jerajchta oba woat läwen, wiels hee jleeft. Wan hee sikj oba trigj trakjt, haft miene Seel kjeen Jefaulen aun am”.

³⁹Wie oba sent nich von dee, dee sikj trigj trakjen un vedaumt woaren, oba von dee, dee doa jleewen un äare Seel raden loten.