Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Hebräa 6 Bible Online

Hebräa 6 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Hebräa 6

¹Dan well wie nu opphieren doavon to räden, woo wäa aunfangen kaun, aus Christ to läwen. Leewa well wie doavon räden, waut toom voljewosnen Christenläwen jehieet. Wie wellen nich bie de Sachen vom Aunfank stonen bliewen, daut wie ons von de doodje Woakjen bekjieren motten un aun Gott jleewen.

²Wie wellen uk nich stonen bliewen bie de Lia vom deepen un Henj opplajen, doavon daut de Doodes oppstonen un vom eewjen Jerecht.

³Daut well wie doonen, wan Gott daut toolat.

⁴Daut es nich mäajlich, dee, dee emol toom Licht jekomen sent un de Himmelsgow jeschmakjt haben un Aundeel aum Heiljen Jeist hauden

⁵un Gott sien goodet Wuat un de Krauft ut de komende Welt erfoaren haben,

⁶wan dee dan auffaulen un Gott dän Rigjen handreien, dee wada bat een freschet bekjanen to brinjen. Fa sikj selfst haben dee doamet Gott sien Sän noch een mol jekjriezicht un toom Spott jemoakt.

⁷De Ieed woat doaderch von Gott jesäajent, daut hee daut foaken räajnen lat, un dee waut dee bebut haft eene goode Arnt kjricht.

⁸Oba een Launt, daut bloos Stachels un Distlen drajcht, es nuscht wieet, un es en Jefoa, eenen Fluch oppjelajcht to kjrieen, un woat to goodalatst vebrent.

⁹Wan wie to junt, leewe Frind, uk soo aus dit räden, go wie doch doavon ut, daut et met junt nich soo schlemm es, un daut jie jerat woaren.

¹⁰Gott es nich ojjerajcht, daut hee june Woakjen un june Leew vejäten deit, dee jie en sienen Nomen beweesen aus jie de heilje deenden un noch deenen.

¹¹Wie wudden jieren seenen, daut jie aula de Hopninj fausthoolen un iewrich bat aum Enj doabie bliewen muchten.

¹²Jie sellen em Gloowen nich eendoontich woaren. Väl mea nämt junt dee toom Väabilt, dee derch äa jeduldich sennen, daut jekjräajen haben, waut an vesproaken wia.

¹³Aus Gott Abraham daut Vespräakjen jeef, jeef hee am daut met eenem Eit. Un wiels hee dän Eit bie kjeenem jratren moaken kunn, muak hee dän bie sikj selfst

¹⁴un säd: “Gaunz werkjlich, ekj well die säajnen un mea woaren loten.”

¹⁵Un Abraham wacht jeduldich doaropp, un soo kjrieech hee, waut am vesproaken wia.

¹⁶Menschen moaken dän Eit bie soonen dee jrata es aus see selfst sent. Un dee Eit es eene stoakje Bestätjunk un moakt doaderch aule Striedarie een Enj.

¹⁷Doawäajen haft Gott uk sien Vespräakjen bekjrafticht met een Eit. Doamet wull hee de Oawen von sien Vespräakjen daut sea kloa moaken, daut daut gaunz secha soo bliewen wudd.

¹⁸Soo sent doa tweealei, dee nich endren, — wiels daut es ommäajlich, daut Gott lieejen woat — wuamet wie väl Moot nämen kjennen, ons aun dee Hopninj to hoolen, dee ons aunjeboden es.

¹⁹Dise Hopninj hab wie aus eenen fausten, sechren Anka fa onse Seel, un dee jeit bat hinja dän Väahank em bennaschten Heilichtum em himlischen Tempel.

²⁰Doa es Jesus ver ons un aun onse Städ nenn jegonen, aus een Huagapriesta fa aule Eewichkjeit no de Ordnunk von Melchisedek.